Αέρας που περνά…

Από την μπούκα του Ενετικού λιμανιού σαν περνώ, λέω “αέρας είμαι σαν και εσάς και κάνω τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν…”
Μια μεγάλη ιδέα είναι τελικά, η Παλιά Πόλη των Χανίων. Σαν κι αυτές που πεθαίνουν στον στίβο της πολιτικής…
Λέω μετά να πάω πιο κάτω, να φθάσω στο Συντριβάνι να πάρω ανάσα, μια, δυο, τρεις, μια ώρα εσπερινή να ρουφήξει τα μάτια μου. Πώς το έλεγε ο Τζώνυ Γκαλσγουόρθυ,«αν θες να καταργήσεις το μέλλον….» Τι κάνεις τότε; Ταλαντεύεται στα ύψη και στα βάθη της “μισής, κουτσής πολιτικής”.
Ποιός προετοιμάζει το μέλλον στην Παλιά Πόλη; Ο αέρας που περνά;
Και στην άπνοια ιδεών;
Λέω να πάω πιο κάτω μετά, ίσα με τον Φιρκά, πιο κάτω ακόμη, ίσα με το παλιό “Ξενία”. Τι βλέπω όταν περνώ; Τι βλέπετε εσείς;
Στην ξέρα και στην άπνοια… Πού είναι εκείνη η αύρα η εσπερινή;