Ετούτοι δω γι αδερφοχτοί πάνε για να τα βρούνε,
δεν κάνουνε θαρρώ μαζί, μα χώρια δεν μπορούνε
Γι οι κουζουλοί ξανάρχονται την κρίση να χτυπήσουν
στων γνωστικών τα πρόσωπα το γέλιο να σκορπίσουν
Ο Σφηναριώτης απελπισμένος
Σε ήχασα αδερφοχτέ και μού ’ρχεται να σκάσω,
στη ζούγκλα σε αναζητώ. μ’ ένα στο χέρι λάσο.
Που εφοβήθηκες μωρέ, για μπαλωθιές μην πέσουν,
θωρώ να τρέμ’ η κεφαλή και τα μαλλιά θα πέσουν.
Ηρέμησε και γάηρε, μάνητα παίρνω πίσω,
γιατί σα λείπεις δε μπορώ, μονάχος μου να ζήσω.
Να πιούμε λίγο μαρουβά, κάτω απ’ το βαρέλι,
και σχέδιο θα στρώσουμε, να βραβευτούμε θέλει.
Σχέδιο γι’ ασφαλιστικό και σύνταξη γερόντων,
να στείλουμε για ‘φαρμογή, στην πύλη των λεόντων.
Καλά τα πα’ γι Αλέξης μας κι ας πρόδωσέ μας χύμα,
που σιλουέτα κάναμε, πριν πέσουμε στο κύμα,
τα μπάνια μας να κάνουμε, στη δυτική τη μπάντα
κι άσε το Βάι κουζουλέ, που λόγια είσαι πάντα.
Θα σε θωρούν οι κοπελιές, θα ρέγονται κορμάρες,
που έμπασες και μια χαρά, δείχνεις, και δυο τρομάρες.
Στη Μυτιλήνη σα βρεθώ, με κόρη και εγγόνα,
προσφυγικό θα λύσουμε, με νέο μας αγώνα.
Μα θε να λέμε κι από ‘κει, πιο μαλακά τσι ρίμες,
που όλοι σε θαυμάζουνε, βουίζουνε οι… φήμες.
Σφηναριώτης
Ευρήκαν ντα γ’ αδερφοχτοί, πριχού να ξημερώσει
κι η κόντρα ήτανε γραφτό, αίσια να τελειώσει.
Αφού μέσα στην άδολη, φιλιά δεν έχει θέση
κι ήτανε θέμα ημερών, εις το κενό να πέσει.
Τ’ αίμα νερό δεν γίνεται, λέει μια παροιμία
κι αφού ‘μαστε κι αδερεφοχτοί, περίπτωση καμία.
Αυτό που προανήγγειλα, ταξίδι εις το Βάι,
πράξη θα γίνει μοναχά, τον κόκκινο το Μάη.
Παντός καιρού κατέληξε, να γίνει η φιλιά μας,
π’ απλώθηκε και ρίζωσε και μεσ’ τη φαμελιά μας.
Αύριο ανταμώνουμε, πρωί του Μυριδάκη
και θα τα λέμ’ από κοντά, σχεδόν ως το βραδάκι. Γιατί μεσ’ τον Ιούνιο, φεύγεις για Μυτιλήνη,
κόρη κι εγγόνα να δεχτείς, που βίωμ’ έχει γίνει.
Μα κοίτα και στους πρόσφυγες, επίσκεψη να κάνεις,
αυτούς που στα βιβλία σου, συχνά-πυκνά τους βάνεις. Και ν’ αβαντάρεις μια ουλιά, πρωθυπουργό Αλέξη, που του ‘πεσε πολύ δουλειά, με Πούτιν που ‘χει μπλέξει. Τον Βλαμιντίρ που ήρθενε στο Άγιο το Όρος και τά πανε από κοντά, χωρίς να γίνει ντόρος.
Εννιαχωριανός
