Αδιέξοδη διπλωµατία

∆ιπλωµάτης και διπλωµατία είναι η τέχνη και η πρακτική της διεξαγωγής διαπραγµατεύσεων µεταξύ οµάδων ή κρατών, που γίνεται από επαγγελµατίες του είδους για θέµατα ειρήνης, πολέµου και πολιτισµού. Γίνεται απόπειρα απόκτησης πλεονεκτηµάτων ή εξεύρεσης αποδεκτών λύσεων µέσω επιχειρηµάτων και δηλώσεων µε ήπιο και ευγενικό τρόπο, τον λεγόµενο «διπλωµατικό».
Οι διπλωµάτες ακολουθούν τις εντολές του υπουργού των Εξωτερικών που ταυτίζονται µε την πάγια εξωτερική πολιτική της χώρας, προσπαθώντας να αναπτύσσουν καλές σχέσεις µε τους ισχυρούς, πρωτίστως όµως µε τους γείτονες.
Οι διπλωµάτες µας τώρα ψάχνουν να βρουν τρόπο επαφής µε τον Τραµπ. Οι πατροπαράδοτες σχέσεις µας µε τη Ρωσία βρίσκονται στο ναδίρ. Με την Ε.Ε. δεν τα καταφέραµε ν’ αποκλεισθεί η Τουρκία από τις προνοµιακές σχέσεις στον τοµέα της άµυνας επιτρέποντάς της να αγοράσει τα Eurofighter, η οποία εξέδωσε δικό της χάρτη (2/8/25) για τα δικά της Θαλάσσια Πάρκα, αποκλείοντας το Καστελόριζο. Με την Αλβανία έξι χρόνια έχει να υπογραφεί κάποια συµφωνία, ενώ λειτουργεί ως δορυφόρος της Τουρκίας. Με τα Σκόπια η Συµφωνία των Πρεσπών αυτοκαταργήθηκε προς όφελος της Τουρκίας. Η Βουλγαρία αναπτύσσει ανθελληνική πολιτική και µε τη Σερβία βρισκόµαστε αποξενωµένοι.
Η ελληνική διπλωµατία κάνει πως δεν βλέπει ότι είµαστε περικυκλωµένοι και η Τουρκία πιέζει ποικιλόµορφα! ∆εν πήραµε µυρωδιά τις προετοιµασίες της παράνοµης ΑΟΖ µε τη Λιβύη, η οποία παρά του ότι έχει υπογράψει τη Σύµβαση για το ∆ίκαιο της Θάλασσας την παραβιάζει.
Οι διπλωµάτες µας έχουν µείνει χωρίς ισχυρά ερείσµατα στη Λιβύη, αφήνοντας στην Τουρκία ελεύθερο το πεδίο δράσεως να ισχυροποιήσει την παρουσία της εκεί, ελέγχοντας αεροδρόµια, βάσεις και λιµάνια νότια της Ελλάδος, επιβάλλοντας στην Τρίπολη ν’ αµφισβητήσει τα νόµιµα δικαιώµατα της χώρας µας στη θαλάσσια περιοχή της Κρήτης, αµέσως µετά την αποχώρηση του Έλλην ΥΠΕΞ κ. Γεραπετρίτη.
Έστω γνωστόν ότι οι διπλωµάτες µετά την εµφάνιση του Τουρκολιβυκού Μνηµονίου, είχαν εισηγηθεί να παραπεµφθεί το ζήτηµα στο ∆.∆. της Χάγης µε συνυποσχετικό Αθηνών και Τρίπολης. Η τελευταία δεν θα µπορούσε ν’ αρνηθεί, διότι είχε δεχθεί δύο συµφωνίες µε τη Μάλτα και την Τυνησία για το ίδιο θέµα. Επιπλέον η χώρα µας είχε τη δυνατότητα να πιέσει τη Λιβύη µε επιβολή Βέτο στα κονδύλια της Ε.Ε., εάν ακολουθούσε την Τουρκία και δεν διαπραγµατεύετο µε την Ελλάδα.