Γράφει ο ΑΝΕΣΤΗΣ ΚΑΖΑΖΗΣ*
ΠΡΟΣΟΧΗ: “Εξαφανίστηκε Ιδεολογία. Την ημέρα της εξαφάνισης, φορούσε γαλάζιο φιλελεύθερο πουκάμισο, πράσινη σοσιαλιστική ζώνη, αριστερό εργατικό παντελόνι και παπούτσια με αγκράφα σφυροδρέπανο. Η Ιδεολογία πάσχει από αμνησία και έχει ανάγκη εξειδικευμένης θεραπείας. Οποιος γνωρίζει το παραμικρό στοιχείο εντοπισμού της, παρακαλείται να επικοινωνήσει με το πλησιέστερο κόμμα”.
Προσπαθώ να φανταστώ τι θα έλεγε η Μαλβίνα. Φαντάζομαι το χαμόγελό της να θρυμματίζει την ανοησία των ημερών. Για να προλάβαινε τις εξελίξεις, θα έβγαινε στην τηλεόραση τρεις φορές την ημέρα. Κάτι σαν σατιρική αντιβίωση. Που και τόσες φορές να εμφανιζόταν, στο τέλος ο πολιτικός κρετινισμός θα κέρδιζε στα σημεία.
Αφιερώνω το βράδυ μου μπροστά στον υπολογιστή. Ενα παιδί μετράει κομματικά κάστρα. Κλείνω την τηλεόραση. Τα ημικύκλια πολιτικής αντιπαράθεσης προσβάλλουν εμφανώς την αισθητική μου. Ηχορύπανση ελληνικών αμφιβόλου ποιότητας, αυτιστικοί μονόλογοι ιδεολογικής δυσκοιλιότητας, ερωτήσεις κονσέρβα από δημοσιογράφους του κουραστικού καθωσπρεπισμού. Στο διαδίκτυο εγώ. Συλλέγω μηνύματα. Πριν σφραγίσω το δικό μου μήνυμα στο φακελάκι και το εξαφανίσω σε ´κάλπη-κα´ σπλάχνα.
ΠΑΣΟΚ: «Οι Έλληνες αγωνιζόμαστε και θα πετύχουμε». Με φαντάζομαι γέρο-πετυχημένο μετά από 30 χρόνια λιτότητας και η εικόνα με τρομάζει.
Ν.Δ: «Η Ελλάδα μπορεί και θα τα καταφέρει». Να λοιπόν ένα ακόμα “ΘΑ”. Ο Αντώνης Σαμαράς βάζει το όνομά του δίπλα σε αυτό του κόμματος. Για να μη μπερδευτούν οι ψηφοφόροι; Για να δείξει ότι τώρα πια το «μαγαζί» του ανήκει; Στις σελίδες και των δύο κομμάτων, η τσίχλα της ανάπτυξης, αδυνατεί να απομακρύνει την μπόχα δεκαετιών.
Κ.Κ.Ε: «Αντεπίθεση. Διαγραφή του χρέους. Έξω από την Ε.Ε. Λαϊκή εξουσία». Κοινώς, γιούρια. Εμπρός για τα Βαλκάνια της τιμημένης εργατιάς.
Κοινώς να μη ξεχάσω να πάω λαϊκή αυτή τη βδομάδα, γιατί το καλάθι που γεμίζω στο σούπερ μάρκετ, δίνει χρήματα στο μονοπωλιακό κεφάλαιο και την πλουτοκρατία, βοηθώντας στη δημιουργία νεοφιλελεύθερων αναχωμάτων που καταπιέζουν τα λαϊκά στρώματα.
ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ: «Αποφάσισαν χωρίς εμάς. Προχωράμε χωρίς αυτούς». Υποψία πρωθυπουργού ο Αλέξης αλλά όπως φαίνεται ούτε τους αριστερούς του γείτονες δεν πείθει.
ΛΑ.Ο.Σ: «Για την Ελλάδα, με τους Έλληνες». Ο Συναγερμός χτυπά λαϊκά κι ορθόδοξα. Το κόμμα – γκαρσονιέρα της γαλάζιας πολυκατοικίας, όπου από την τόση διάσπαση τα κοινόχρηστα παραμένουν απλήρωτα.
Χρυσή Αυγή: «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Αν ζούσε ο Ανδρέας, θα το είχε σίγουρο το έμφραγμα!
Δημοκρατική Αριστερά: «Για μια προοδευτική διέξοδο από την κρίση». Με σήμα την σφήνα. Η γενίκευση που μπερδεύει. Αυτή η σφήνα που βοήθησε αριστερούς από ΠΑ.ΣΟ.Κ και ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ να βρούνε σπίτι. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ακόμα δεν έχουν αποφασίσει τι θα γράψουν στο κουδούνι.
Ανεξάρτητοι Έλληνες: «Είμαστε πολλοί. Είμαστε ανεξάρτητοι. Είμαστε Έλληνες». Η δεξιά που βγάζει τη γραβάτα και μένει με το μπας κλας σακάκι του πατριωτισμού. Η δεξιά που βάζει φωτιά στο ένοχο παρελθόν της. Ετσι εξηγείται η έντονη μυρωδιά “καμμένου”.
Οικολόγοι Πράσινοι: «Σκέψου καθαρά». Αναρωτιέμαι αν οι οικολόγοι βγαίνουν και σ’ άλλα χρώματα, ή μόνο σε πράσινο.
Κοινωνική Συμφωνία: «Σας ακούμε. Προχωράμε μαζί». Και τόσο καιρό μαζί προχωρούσαμε.
Αλλά μάλλον είχε πολύ μνημονιακό θόρυβο, γι’ αυτό δεν ακούσατε λέξη.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή. Σίγουρα, χωρίς τον Γιάννη Πρετεντέρη.
Το μ.λ Κ.Κ.Ε έκανε το βήμα που όλοι περίμεναν και γεφύρωσε το χάσμα του με το Κ.Κ.Ε. (μ.λ).
Η Ο.Α.Κ.Κ.Ε (Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του Κ.Κ.Ε) γιατί δεν προσπαθεί να ανασυγκροτήσει το Κ.Κ.Ε. εκ των έσω; Ισως αυτή να ήταν και η μοναδική ελπίδα να αλλάξει “μακιγιάζ” η Αλέκα.
Δημοκρατική Συμμαχία: «Μια Εθνική Ελλάδος θα μας βγάλει από την κρίση». Με προπονήτρια την Ντόρα;
Σα να λέμε κάτι μεταξύ συγκέντρωσης κυριών Φιλόπτωχου Ταμείου και συνάντησης πολιτικού κους-κους για καφέ στο Κολωνάκι.
Δράση: «Πολίτες. Οχι πελάτες». Για πρώτη φορά στα χρονικά των ελεύθερων αγορών, οι επιχειρηματίες δεν ενδιαφέρονται για πελάτες.
Δημιουργία, ξανά!: «Πολιτική, χωρίς πολιτικούς». Προς το παρόν διαθέτουμε συνταξιούχους χωρίς σύνταξη και μισθωτούς χωρίς μισθό.
Μια βραδιά κομματικής διαδικτυακής βόλτας τελειώνει. Με βρίσκει κουρασμένο, το πολιτικό σύστημα κατακερματισμένο, αλλά την Κυριακή των εκλογών, κόμματα και Δημοκρατία, θα κερδίσουν. Καθένας με τον τρόπο του.
Κι αυτό το τελευταίο, όπως έλεγε κι η Μαλβίνα, το ’χω δυστυχώς «καρατσεκαρισμένο»!
*ankaz2012@hotmail.com
