Γράφει ο Αρτεμάκης Μιχάλης*
Ασφαλώς και όλους θα πρέπει να μας ενδιαφέρει η ύπαρξη ενός σύγχρονου πόλου στην κεντροαριστερά αλλά και στην κεντροδεξιά, σαν το εφαλτήριο που θα μπορέσει να οδηγήσει τη χώρα μας έξω από τη σημερινή κρίση, η οποία δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και βαθιά πολιτική.
Όσοι υποστηρίζουν σήμερα ότι οι όποιες αλλαγές μπορεί να προκύψουν από παρθενογένεση ή από το θυμικό και το αίσθημα της τιμωρίας, όπως εκφράζεται σε μεγάλα στρώματα του πληθυσμού λόγω της οικονομικής κρίσης, πιστεύω ότι δεν θα οδηγηθούμε πουθενά.
Είναι τραγικό να βλέπεις σήμερα παραδοσιακούς κομματάρχες και ψηφοφόρους της κεντροδεξιάς αλλά και του ΠΑΣΟΚ να υποστηρίζουν τα κόμματα του κ. Τσίπρα, της κας Παπαρήγα, του κ. Κουβέλη ή του κ. Καμμένου, χωρίς καμιά ιδεολογική αναφορά στα σύγχρονα ρεύματα πολιτικής σκέψης του φιλελευθερισμού, σοσιαλδημοκρατίας ή ορθοδοξίας αριστεράς – δεξιάς, αλλά με μόνο το θυμικό και την τιμωρία του δικομματισμού και των μνημονιακών, να κατευθύνονται στα μικρά κόμματα, που η μόνη συμβολή τους στη σημερινή συγκυρία μπορεί να είναι η ενίσχυση της ανασφάλειας και ρευστότητας του πολιτικού μας συστήματος.
Όλα αυτό το αλαλούμ όπως διαμορφώνεται, ασφαλώς και δεν ενδιαφέρεται ή καν δεν συζητά την ανάγκη εκσυγχρονισμού του συνόλου του πολιτικού μας συστήματος, τη διαμόρφωση μιας νέας πολιτικής κουλτούρας που δεν θα στηρίζεται στην αντιπαλότητα των κομμάτων αλλά στις συνθέσεις και συγκλίσεις και όλοι θα πρέπει να αξιολογούνται στη βάση των θέσεων και όχι στη βάση της πολεμικής και της αντιπαλότητας. Αυτό αφορά ιδιαίτερα την παραδοσιακή αριστερά και όλες τις εκφάνσεις της, σταλινική, ριζοσπαστική, ανανεωτική που το μόνο που την ενδιαφέρει μέχρι στιγμής είναι ο πόλεμος και όχι οι θέσεις, για να θυμηθούμε και τον Αντόνιο Γκράμσι, η πολιτική σαν ανατροπή και όχι σαν τέχνη του εφικτού και της λύσης των προβλημάτων, μέσα στο σημερινό πλαίσιο και όχι σε κάποιο άλλο που θα έρθει. Και σε τελευταία ανάλυση είναι αυτή που θα πρέπει να κάνει και την αυτοκριτική της για την κατάρρευση των συστημάτων του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού που για χρόνια πρόβαλε σαν την μόνη εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό και τις όποιες μορφές του.
*artemakism@ameksa.gr
