Μετά τη μυσταγωγία της Ανάστασης η προσδοκία της κάλπης

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΛΕΣΣΑ
Σιώπησαν προσωρινά οι Ελληνες για να γιορτάσουν την ανάσταση του Υιού του Θεού. Παγερή σιωπή, απουσία αντίδρασης πρόσκαιρη για τα τεκταινόμενα και για όσα πρόκειται να συμβούν.
Ο Χριστός έφυγε για τους ουρανούς, εμείς μείναμε εδώ, να συνεχίσουμε από αύριο τον Γολγοθά της ύφεσης, της λιτότητας, προς ανεύρεση καλύτερης τύχης.
Ως λαός δεν έχουμε να αντιπαλέψουμε μόνο τους κατακτητές Καίσαρες, τους Κήνσορες αλλά και την ντόπια ελίτ, τους υπόγειους μηχανισμούς του κατεστημένου, που δρουν ως τάγματα κατοχής. Οι συνδικαλιστές, οι συντεχνίες, τα σωματεία, που προσπαθούν να επιβάλουν εκβιαστικά τις διεκδικήσεις τους, παραλύοντας κάθε δραστηριότητα του κράτους και δυσφημώντας το με αλαζονεία και αδιάντροπη συμπεριφορά που σοκάρει.
Η τραγωδία βρίσκεται συνεχώς εν εξελίξει. Η απελπισία έχει καλύψει τους νεότερους. Ολοι πάσχουμε πρώτα πολιτικά, ύστερα κοινωνικά και τέλος οικονομικά.
Αν δεν αυτοκαταστρεφόμεθα, μετατρεπόμεθα σε ουδέτερα όντα, ένεκα των θεσμών και της πλύσεως εγκεφάλου, που επιχειρούν οι προπαγανδιστές, αφιονίζοντάς μας κατά τις εκάστοτε βλέψεις της εξουσίας.
Άθελά μας γινόμαστε απλοί θεατές, αλλά μας λένε ήρωες κι ας είμαστε θύματα χωρίς λύτρωση, να πληρώνουμε το εισιτήριο για τα έξοδα της παράστασης που πρέπει να την παρακολουθήσουμε, μη διαμαρτυρόμενοι αλλά χειροκροτώντας. Κι αν από τα πίσω καθίσματα ακουστεί κανένα σφύριγμα, σε βαφτίζουν αντικοινωνικό, άτομο προβληματικό, εχθρό της δημοκρατίας. Δακτυλοδεικτούμενοι από θεατές έξω του Νυμφώνος, θεωρούμεθα ως δείγμα ακραίων συμπεριφορών. Οι ´σύμβουλοι´ που σκέπτονται και περιστοιχίζουν τους κυβερνήτες μας, μεθοδεύουν, πώς θα μαντρώσουν τη ´συγχυσμένη αγέλη´ που οι βουκόλοι έχουν εκνευρίσει τους ανηφορίζοντες τον Γολγοθά τους, Ελληνες, για να είναι πειθήνιοι στις εντολές τους, χωρίς να τεκμηριώνουν, γιατί τα μέτρα είναι αναπόφευκτα, για τα οποία αντιδρούν, εξεγείρονται και δυσφορούν, αφού τα θεωρούν αδικαιολόγητα. Για την κατάρρευση της οικονομίας δεν μας λένε, ποιος ήταν ο ένοχος, αφού ο ένας έριχνε τον ´λίθον του αναθέματος´ στον άλλον.
Να μάθουμε την αιτία, για να δεχθούμε τις θυσίες, αλλά και να δούμε τους θύτες να τιμωρούνται για την εξαθλίωσή μας. Η εξουσία δεν ενημερώνει. Είναι ακατάδεκτη, να δώσει λόγο στους αμνούς της ´αγέλης´!
Ολοι καταλαβαίνουμε, ότι πρέπει να υποστούμε σκληρά μέτρα. Η κρίση επηρεάζει τα εθνικά μας θέματα. Οι δανειστές των 110+130 δισ. ευρώ, μας θεωρούν ένα αναξιόπιστο εταίρο. Εμείς τους δώσαμε αυτό το δικαίωμα. Απ’ τους κυβερνήτες μας κανείς δεν μας φώτισε για το ασφαλιστικό, τα φάρμακα, την ακρίβεια, γιατί τα υγιή ταμεία έγιναν προβληματικά, για την Παιδεία, τον ακρωτηριασμό του εισοδήματος, τη φοροδιαφυγή και τις στρατιές των πριγκίπων της αργομισθίας.
Οι πολιτικοί δημοκοπούν. Δεν βλέπουν, ότι οι άρχοντες των συνδικάτων υποδαυλίζουν τη λαϊκή οργή, επιφέρουν ζημιές στην αγορά, κάνουν την Αθήνα, να βογγά στο χάος, βυθίζουν την Ελλάδα στο σκοτάδι και παραπληροφορούν, ότι ο λαός μετέχει στη διαχείριση της εξουσίας ως ´συγχυσμένη αγέλη´.
Τώρα οι εκλογές παίρνουν χαρακτήρα μυσταγωγίας μετά την ιερότητα της Αναστάσεως.
Τοποθετείται σε άλλους ορίζοντες, που οι Χριστιανοί την αντιλαμβανόμαστε ως ´σωτηριακή´ αλλά λόγω της μικρότητάς μας δεν μπορούμε να την προσεγγίσουμε. Παροικούμε εις Ιερουσαλήμ, αλλά ού τι εγνώκαμεν. Μας έκαναν άπιστους Θωμάδες. Τώρα όμως, που έχουμε βάλει τον δάχτυλον επί τον τύπον των ήλων, καταλάβαμε ποια είναι η κατάσταση.
Είναι συγκυριακή η σύμπτωση της Ανάστασης του Χριστού, με την ανάσταση της φύσεως και της δικής μας. Είναι η νίκη της ζωής εναντίον του θανάτου.
Είναι η ελπίδα των προσδοκιών μας για ένα καλύτερο μέλλον. Είναι η ημέρα, που το σκοτάδι του Αδη εξαφανίζεται απ’ τη γη και γίνεται χαρμόσυνο φως την ημέρα της 15ης Απριλίου και την ημέρα της 6ης Μαΐου.
Αμήν και πότε!