Πάνω απ’ το Γολγοθά βαρύς
γέρνει ο θλιμμένος ουρανός
κι αποζητάει τ’ άχραντο σώμα
απ’ το σταυρό πού ’ναι γυμνός…
Ακόμα στάζει τ’ άγιο ξύλο
κόκκινα δάκρυα απ’ τις πληγές
π’ άνοιξαν, για να μη ματώνουν
των αχαρίστων οι ψυχές.
Νύχτα Σαββάτου… Η φρίκη απλώνει
τριγύρω ολόμαυρα φτερά
κι έχουν θαρρείς για πάντα σβήσει
στην πλάση η ελπίδα κι η χαρά.
Όμως η νύχτα δεν αντέχει
στη λάμψη του Ήλιου της ζωής
πού ’κανε του Άδη τα σκοτάδια
φως μιάς ανέσπερης αυγής.
Κοίτα!… Του Τάφου η πλάκα ανοίγει
κι ένας αρχάγγελος λευκός
«Χριστός ανέστη» διασαλπίζει
και γιόμισε όλη η πλάση φως!…
Νίκος Μαραγκουδάκης
φιλόλογος, συγγραφέας,
ακαδημαϊκός
