Του ΣΗΦΗ ΜΙΧΕΛΟΓΙΑΝΝΗ
Ο Μανώλης ο Λουκάκης ήρθε στα Χανιά σαν ένας φίλος από τα παλιά. Η παράδοση, η ιστορία, οι αγώνες και οι αγωνίες της Κρήτης, που περιγράφονται τόσο όμορφα στα λεβέντικα ριζίτικα τραγούδια της τάβλας και της στράτας, φέρνουν στην ζωντανή πραγματικότητα μορφές όπως ο Μανώλης.
Για το ταξίδι στην Ιθάκη ήταν εφοδιασμένος με γενναιότητα, με ήθος, με καρτερικότητα, με παροιμιώδη αισιοδοξία. Στην εξόδιο ακολουθία οι ομιλητές από το Ρέθυμνο η αντιπεριφερειάρχης, ο δήμαρχος, ο Μανώλης ο Λίτινας αλλά και ο ίδιος ο μητροπολίτης τον αποκάλεσαν ´το χαμόγελο του Ρεθύμνου´. Συγκινητική ήταν η νεαρή συντρόφισσα από το Ρέθυμνο που έπλεξε το εγκώμιο του σπουδαίου παλαίμαχου αγωνιστή. Ο Μανώλης ο Στρατάκης και ο Αποστόλης ο Βουλγαράκης μίλησαν με ζεστά και ευγενικά λόγια για έναν άνθρωπο που τον χαρακτήριζε η έμφυτη ευγένεια, η καλοσύνη και η αρχοντιά.
Ο Μανώλης ο Λουκάκης ήταν δουλευταράς. Το απέδειξε και ως βουλευτής και ως νομάρχης και ως περιφερειάρχης και ως υφυπουργός. Η προσφορά του είχε έναν τίτλο, ´δουλειά σωστή με ανάλογο αποτέλεσμα´, σε όλες τις θέσεις από τις οποίες υπηρέτησε τον τόπο μας και τους ανθρώπους του.
Ο Μανώλης αγαπούσε την ευθύνη, όπως μας διδάσκει ο Καζαντζάκης. Αναλάμβανε πάντοτε την ευθύνη που του αναλογούσε. Ο Καζαντζάκης μας διδάσκει επίσης τον σεβασμό του αντιπάλου για να γίνει ο αγώνας. Ο Μανώλης ήταν μακριά από τον φανατισμό και τον λαϊκισμό. Τον λαϊκισμό τον ασκούν πολλές φορές ιδιοτελή άτομα. Ο λαϊκισμός κατατρώει τις σάρκες του ελληνικού έθνους. Ο Μανώλης όμως σεβότανε τους αντιπάλους του, αναγνώριζε σε όλους καταρχήν την καλή πρόθεση και τον καλώς εννοούμενο πατριωτισμό.
Αγαπούσε τη ζωή, αγαπούσε το ταξίδι για την Ιθάκη. Πάνω απ’ όλα όμως είχε στην καρδιά και στη συνείδησή του την επιτέλεση του καθήκοντος, την επιτέλεση του χρέους. Όλα αυτά θα τα είχε διδαχτεί και από το σπίτι του, από τον γνωστό δημοκράτη στρατηγό πατέρα του.
Καρδία καθαρά και συνείδηση σε εγρήγορση μας οδηγούν σε καλά έργα. Μια επιπλεόν προϋπόθεση για τα καλά έργα είναι η καλή συνεργασία με τους άλλους. Κανείς δεν μπορεί μόνος του. Ο Μανώλης επρόσεχε τους συνεργάτες του στις Υπηρεσίες από όπου πέρασε, τους σεβότανε, όπως σεβότανε και τους συνομιλητές του, αδιακρίτως αν ήταν επώνυμοι ή απλοί πολίτες. Ήταν αυστηρός πρώτα με τον εαυτό του και μετά με τους άλλους. Επιθυμούσε να υπηρετήσει τον άνθρωπο. Αυτό ήταν το δημοκρατικό του μέτρο.
Η Δημοκρατία μας άλλωστε έχει έρθει στα ανθρώπινα μέτρα από πολύ παλιά, χάρις στις μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα, του Κλεισθένη και του Περικλή. Αλλά και ο ίδιος ο υψηλόφρων Πλάτωνας ήθελε τον εξανθρωπισμό στην εφαρμογή του νόμου. Βέβαια ο δάσκαλός του ο Σωκράτης έβαλε τις κόκκινες γραμμές, ανέβασε τον πήχυ σε μεγάλα ύψη, αφού προτίμησε να χάσει την ίδια του τη ζωή, προκειμένου να μην παραβεί τον νόμο. Δεν θέλησε να αποδράσει από τον θάνατο.
Όσοι πολιτεύονται πρέπει να έχουν πρότυπα, πρέπει να έχουν ήθος και να ακολουθούν μια στρατηγική και μια φιλοσοφία. Πρέπει να δίνουν με την ίδια τη ζωή τους το σωστό παράδειγμα, αφού αυτοί πηγαίνουν μπροστά. Το παράδειγμα δίδεται με τη ζωή μας. Τα εκπαιδευτικά Ιδρύματα παρέχουν το σπουδαίο αγαθό της Παιδείας, δεν διδάσκουν το παράδειγμα.
Ένας φίλος που έφυγε από κοντά μας, ένας πολιτικός της Κρήτης ο Μανώλης ο Λουκάκης έδωσε με τη ζωή του το σωστό παράδειγμα. Έχομε ανάγκη από τέτοια παραδείγματα, ειδικά στη σημερινή και πάλι δύσκολη εποχή, στην οποία πολλά πράγματα έχουν απαξιωθεί. Ο Μανώλης είναι ένα παράδειγμα άξιο για μίμηση και ως τέτοιο παράδειγμα τον παραδίδουμε στις επόμενες γενιές.
O Μανώλης αγαπούσε τη δικαιοσύνη. Όπως λέγεται μάλιστα όσο αξίζει μια στιγμή δικαιοσύνης, δεν αξίζει ένας χρόνος προσευχής. Η δικαιοσύνη, που στην ουσία είναι η αγάπη για τον άνθρωπο και τον αγώνα του ήταν ο μοχλός και το κύριο περιεχόμενο της ιδεολογίας του. Άλλωστε και οι γραφές της Ορθοδοξίας μας διδάσκουν ότι κανείς δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι είναι δίκαιος και ότι αγαπά τον Θεό, που δεν τον είδε ποτέ, όταν δεν αγαπά τον συνάνθρωπο του, που τον βλέπει συνέχεια δίπλα του.
Η ζωή όλων μας έχει ένα τέλος. Πολλές φορές είναι πολύ σκληρή μαζί μας. Ο Μανώλης πέρασε τη μεγάλη δοκιμασία του τέλους της ζωής του με σεμνότητα και διακριτικότητα. Υπήρξε ο αξιοπρεπής στην τραγικότητα της ανθρώπινης μοναξιάς.
Αποχαιρετούμε με αισθήματα αγάπης, θαυμασμού και μεγάλης εκτίμησης τον άνθρωπο Μανώλη Λουκάκη, τον φίλο μας από τα παλιά.
