Γράφει η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΩΝ. ΚΑΤΣΙΦΑΡΑΚΗ
Μετά τα φρικτά Πάθη, τη Σταύρωση του Θεανθρώπου, η Ανάσταση. Η πιο μεγάλη γιορτή θεωρήθηκε από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια και από τότε μέχρι και σήμερα γιορτάζεται σαν ημέρα χαράς, ευτυχίας και ανανεώσεως των ανθρώπων.
Τη γιορτή αυτή, αλλά με άλλες έννοιες, την είχαν κι οι ειδωλολάτρες. Μα κι οι άγριες φυλές γιόρταζαν με τα δικά τους ήθη κι έθιμα, τον ερχομό της άνοιξης, της ανανέωσης της φύσης. Ετσι ο χριστιανισμός βρήκε έτοιμους τους λαούς για να πανηγυρίσουν την Ανάσταση.
Οι ειδωλολάτρες πίστευαν στις σκοτεινές δυνάμεις της φύσης, που μετά από μια μεγάλη περίοδο ξηρασίας, η γη ξανάφερνε τους καρπούς της και πρασίνιζαν τα δέντρα.
Ενώ οι Χριστιανοί πιστεύουν ότι η Ανάσταση ανύψωσε τον Ανθρωπο ηθικά και έδωσε άλλο τρόπο ζωής και πίστης, γι’ αυτό η Ανάσταση αγαπήθηκε και γιορτάζεται από όλους τους λαούς της γης με τον δικό τους τρόπο. Πιο καλά όμως και με περισσότερη πίστη γιορτάζεται στους μεσογειακούς λαούς, γιατί στην περιοχή αυτή έζησε, δίδαξε, πέθανε και αναστήθηκε ο Χριστός. Για τους λαούς αυτούς, η μεγαλύτερη χριστιανική γιορτή είναι η Ανάσταση και πιο πολύ στους Ορθόδοξους.
Ας δούμε πως γιορταζόταν σε διάφορα έθνη και πιο πολύ στα καθολικά, πριν πολλά χρόνια γιατί με τον καιρό πολλά ήθη και έθιμα ξεχάστηκαν ή περιορίστηκαν.
Στην Ιταλία γιορταζόταν με τέτοιο ενθουσιασμό που θύμιζε παλιές ειδωλολατρικές γιορτές και πιο πολύ σε αγροτικές περιοχές. Στη Φλωρεντία, την πιο παλιά επαρχία της Ιταλίας, με τη μεγαλύτερη ιστορία, γινόντουσαν μεγάλες πομπές. Μπροστά πήγαινε το λάβαρο της Ανάστασης και ακολουθούσαν οι πιστοί που χόρευαν, ενώ η μουσική έπαιζε διάφορα εύθυμα κομμάτια. Αυτό το πανηγύρι κρατούσε τρεις μέρες.
Στη Νότια Ιταλία κρατούσαν μερικά έθιμα από την Ελλάδα. Τη Μεγάλη Πέμπτη έβαφαν τρία αβγά, το ένα το έβαζαν τη Μ. Παρασκευή στον Επιτάφιο, το δεύτερο στην εικόνα της Ανάστασης και το τρίτο το έκοβαν σε τόσα κομμάτια όσα είναι και τα μέλη της οικογένειας όπου και το μοιράζονταν.
Στην Ισπανία, την ημέρα της Ανάστασης, στα χωριά ή τις πόλεις που βρέχονται από θάλασσα οι κάτοικοι κατεβαίνουν στην ακροθαλασσιά και χορεύουν, αυτός όμως που θα πιάσει το μεγαλύτερο ψάρι, είναι ο διαλεγμένος από τον Θεό και γίνεται ο εκλεκτός των κατοίκων για όλο τον χρόνο. Κάθε Κυριακή τον καλούν και σ’ ένα σπίτι για να φάει ό,τι αυτός ζητήσει.
Στη Σεβίλλη, γίνεται την ημέρα της Ανάστασης μεγάλο πανηγύρι. Από το πρωί, ξεκινάει μια πομπή από την κεντρική εκκλησία, με τα λάβαρα και τη μουσική, περνάει από τους κεντρικούς δρόμους, ενώ τα κορίτσια ντυμένα παραδοσιακά ρίχνουν από τα μπαλκόνια λουλούδια.
Στη βόρεια Γαλλία η Ανάσταση γιορτάζεται την άλλη μέρα της Διακαινησίμου με τραγούδια και χορούς στις πλατείες και στα σπίτια, ενώ στη Νότια, γιορτάζεται με παλιά έθιμα. Ψήνουν χήνες και ανταλλάσσουν διάφορα δώρα.
Στη Γερμανία και πιο πολύ στις αγροτικές περιοχές κρατάνε τα παλιά έθιμα. Την ημέρα του Πάσχα, όλοι οι αγρότες της περιοχής μαζεύονται στο σπίτι του πλουσιότερου γαιοκτήμονα, πίνουν, τρώνε και χορεύουν από το πρωί ως το βράδυ. Σε άλλα μέρη της Γερμανίας το Πάσχα γιορτάζεται με θρησκευτικές τελετές.
Στην Αγγλία το Πάσχα είναι μια κοινή γιορτή και περνά όπως όλες οι Κυριακές, μόνο τη Δευτέρα της Διακαινησίμου γίνονται μερικές μικρές εκδηλώσεις. Για τους Αγγλους η μεγάλη Χριστιανική γιορτή είναι η Γέννηση του Χριστού. Στην Ουαλία (Αγγλία) το Πάσχα γιορτάζεται με ειδωλολατρική εκδήλωση. Πιστεύουν ότι οι νεράιδες πήραν τον Χριστό από τον τάφο και τον πήγαν στον τόπο τους. Την ημέρα, λοιπόν, αυτή ανάβουν φωτιές στην αυλή του σπιτιού τους, για να τις δουν οι νεράιδες που φέρνουν τον Χριστό, να σταματήσουν μπροστά την πόρτα τους και να τους δείξουν τον αναστημένο Θεάνθρωπο.
Στα σκανδιναβικά κράτη κρατάνε πολύ παλιές δικές τους παραδόσεις. Την ημέρα της Ανάστασης ο κόσμος θα προσπαθήσει να δει το μέλλον του γιατί πιστεύουν ότι την ημέρα που η μάνα φύση ξαναγεννιέται και η χριστιανική θρησκεία θεμελιώνεται είναι η μέρα που γράφεται και η μοίρα του ανθρώπου. Γι’ αυτό έχουν πολλούς τρόπους για να μάθουν το μέλλον τους. Ας δούμε μερικούς:
Πάνω σε ένα τραπέζι βάζουν τρία πιάτα, στο ένα βάζουν ένα κομμάτι κοινό ψωμί, στο δεύτερο μια πασχαλινή κουλούρα και το τρίτο το αφήνουν άδειο. Βγαίνουν όλοι έξω και επιστρέφουν μετά από μια ώρα και αυτό το κάνουν για να προφτάσει η Θεία Πρόνοια να γράψει το μέλλον τους.
Ανοίγουν την πόρτα και μπαίνει αυτός που θέλει να μάθει το μέλλον του με δεμένα μάτια. Προχωρεί με προσοχή πάει στο τραπέζι και πιάνει ένα πιάτο. Αν πιάσει αυτό με το κοινό ψωμί μέσα τότε η τύχη δεν θα είναι καλή, αλλά γεμάτη στενοχώριες και πίκρες. Αν πιάσει αυτό με την κουλούρα το μέλλον του θα είναι καλό, γεμάτο ευτυχία και χαρά. Αν πιάσει το άδειο, τότε το μέλλον του εξαρτάται από τον ίδιο, από τα ίδια του τα χέρια και το δικό του μυαλό.
Ενω εμείς, οι Ελληνες, όπως και κάθε ορθόδοξο χριστιανικό έθνος, το Πάσχα το θεωρούμε σαν την πιο μεγάλη χριστιανική γιορτή και το δείχνουμε πηγαίνοντας στην εκκλησία, με τα κόκκινα αβγά, το σουβλιστό αρνί και το κρασί που ρέει άφθονο.
Καλή Ανάσταση.
