Γράφει ο π. ΣΤΥΛ. ΘΕΟΔΩΡΟΓΛΑΚΗΣ
Το Πάσχα, η Λαμπρή, η εορτή της Ανάστασης, δεν αγγίζει μόνο, υπερκαλύπτει τα όρια της ύπαρξης και της ζωής μας.
Και ως άνθρωποι χριστιανοί ορθόδοξοι, αλλά και ως λαοί, με αυξημένη διανοητική διείσδυση, πέρα από τα ορώμενα στα αόρατα του κόσμου των ιδεών και των αξιών, το Πάσχα είναι εορτή καταξίωσης, όχι μόνο του προσώπου, αλλά και των προσδοκιών και των οραμάτων μας.
Το Πάσχα επιβεβαιώνει τη συνέχεια του παρόντος στο μέλλον, την υπαρκτή δύναμη της προσκαιρότητας, στην αιωνιότητα, τη διάσταση της ίδιας της ζωής πέρα από τον θάνατο ως την ανάσταση που δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά η αποκατάσταση του ανθρώπινου στην αρχική, θεϊκή του προέλευση και ζωή.
Με την ανάσταση ο άνθρωπος περνά άμεσα από την ποιότητα του ανθρώπινου στην ποιότητα του θεϊκού ´χωρίς τροπήν ή φυρμόν ή αλλοίωσιν´ των προσωπικών του γνωρισμάτων και των σωματικών του ιδιοτήτων.
Μη ξεχνούμε την προκλητική συμπεριφορά του αναστάντος Χριστού στους μαθητές του εκεί στην παραλία της Γαλιλαίας.
Στο πρώτο αντίκρισμα οι μαθητές τον γνώρισαν. Είναι ο δάσκαλός μας, ίδιος και απαράλλακτος.
Ομως ας προσέξουμε τη συνέχεια αυτής της μετά την ανάσταση εμφάνισης του Χριστού.
Ακούστε τι του λέγει: ´ιδέτε ότι σάρκα και οστέα ουκ έχω καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα´.
Ετσι διαβεβαιώνει ο ίδιος ο αναστάς κύριος όμως την ίδια στιγμή τρώει μαζί με τους μαθητές του ´οφαρίου οπτού μέρος και από μελισσίου κηρίου´.
Διαπιστώνεται σώμα γνώριμο, όμως, διαφορετικό στην ποιότητα. Διατηρεί γνώριμα τα υλικά συστατικά του προσώπου, τα σημάδια από τα καρφιά του σταυρού στα χέρια και τα πόδια, τρώει κοινές ανθρώπινες τροφές.
Παρά ταύτα εξέρχεται ´εσφραγισμένου του τάφου´ και εισέρχεται στο υπερώο των Ιεροσολύμων ´των θυρών κεκλεισμένων´, ενώ μιλεί την ίδια στιγμή οικεία και γνώριμα όπως πάντοτε με τους μαθητές του.
Αυτό το θαύμα της ποιοτικής αλλαγής της φύσης και της κτίσης εορτάζουμε το Πάσχα. Αφορά όχι μόνο τον άνθρωπο, αλλά και τον κόσμο.
´Νυν πάντα περπλήρωται φωτός ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια´.
Ο ουρανός και η γη ενοποιούνται, ο Θεός και ο άνθρωπος σμίγουν και συμβιώνουν στο μοντέλο του θεανθρώπινου.
Αυτό το όραμα, αυτή την προσδοκία εορτάζουμε το Πάσχα.
Την καθολική, την πανανθρώπινη και παγκόσμια αλλαγή των πάντων και μάλιστα στην ποιότητα και την ταυτότητα του θεϊκού, του ουράνιου, του αιώνιου, του άγιου, του δίκαιου, της πληρότητας της ζωής και της κοινωνίας των λαών και των εθνών της γης, χωρίς διακρίσεις, χωρίς κανένα σωβινισμό ή εθνικισμό.
Το Πάσχα είναι εορτή ελπίδας και αισιοδοξίας, χαράς και ζωής.
Οι οδύνες του ´νυν καιρού´ μένουν πίσω, μπροστά η ευλογία του Θεού η χαρά των ανθρώπων.
Στοιχεία που κατ’ εξοχήν χρειαζόμαστε σήμερα. Προπάντων τα παιδιά μας, που βλέπουν μουντό ως αόρατο και αβέβαιο το μέλλον τους.
Ολοι οι άνθρωποι που πλήττονται από τη σκληρή οικονομική κρίση και ζουν με τους εφιάλτες της αβεβαιότητας όχι μόνο του μέλλοντος, αλλά και του παρόντος.
Εκείνοι που αναγκάζονται και κλείνουν τα καταστήματά τους και μένουν άνεργοι και χάνουν τις περιουσίες τους και ζουν την ανασφάλεια σε όλη της τη βιαιότητα και αγριότητα.
Για όλους εμάς τους πάσχοντες και συμπάσχοντες με τις ορδές των ανήμπορων, των πεινασμένων και των κάθε λογής κατατρεγμένων, η Ανάσταση, το Πάσχα, η λαμπρή, είναι ανασχετικές δυνάμεις πνοής και ζωής, αναστροφής και ηρωικής εξόδου από την απελπισία στην ελπίδα και την αισιοδοξία από τη στενοχωρία και την πίκρα στην ίδια τη χαρά του Θεού.
Πάσχα, άνοιξη όχι μόνο του τάφου και του υπερώου των Ιεροσολύμων, αλλά προπάντων της καρδιάς και των αισθημάτων μας.
Να νοιώσουμε τον πόνο και τη δυστυχία, τη θλίψη και το πένθος, τη στέρηση και την πείνα του διπλανού, του απέναντι, του δικού μας και του ξένου.
Να ανοίξουμε μαζί με τις καρδιές μας και τα σπίτια μας και να χαρούμε όλοι μαζί το πασχαλινό δείπνο της ζωής και της κοινωνίας.
´Πέστε Χριστός Ανέστη εχθροί και φίλοι´.
Το Πάσχα όχι μόνο για τον κύριο, όχι μόνο για τον Θεό, αλλά προπάντων για τον άνθρωπο, για μας όλους.
Ο Θεός δεν θέλει και δεν κρατά τίποτα για τον εαυτό του, τα δίνει όλα για μας.
Εχουμε ιερό χρέος από την εν δυνάμει ιερατική μας ιδιότητα να λειτουργούμε τις δωρεές του Θεού ως ευλογία και έλεος Αυτού επί πάντας ημάς.
Το Πάσχα είναι ίδια μεγάλη έκρηξη της ολοκλήρωσης της δημιουργίας στη διάσταση της συμφιλίωσης της ειρηνικής συνύπαρξης, της καταλλαγής, της ενότητας και της αλληλεγγύης των ανθρώπων, των εθνών και των λαών της γης.
Κανένας να μη μείνει έξω από τούτο το εορταστικό κλίμα της ´εορτής των εορτών´ και της ´πανηγύρεως των πανηγύρεων´.
Κανένας ξεχασμένος από τούτο τον αναστάσιμο συναγερμό της αποκατάστασης της ζωής και της κοινωνίας μέσα στην πληρότητα της αγαπητικής άνοιξης της αγκαλιάς του ουράνιου πατέρα μας και δημιουργού μας.
Για όλους ´υπάρχει τόπος εν τω καταλύματι´.
´Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται´.
Μέσα από αυτές τις προοπτικές και μ’ αυτές τις δυνατότητες καλούμαστε να εορτάσουμε το φετινό Πάσχα όχι μόνοι μας αλλά όλοι μαζί.
´Πλούσιοι και πένητες μετ’ αλλήλων χορεύσατε´.
Να βρεθούμε όλοι κοντά ο ένας στον άλλο.
´Αλλήλων τα βάρη βαστάτετε και ούτως αναπληρώσατε το νόμον του Χριστού´.
Να σύρουμε όλοι μαζί τον χορό της ζωής, που μας ανήκει και μην μείνει κανένας έξω από τούτη την πασχαλινή, την αναστάσιμη χαρά.
´Χόρευε νυν και αγάλλου…´.
Είναι πασχαλινή επιταγή του Θεού και είναι δική μας ευθύνη η εξαργύρωσή της στη λαϊκή τράπεζα της ζωής και της κοινωνίας.
