Γράφει η ΒΑΛΙΑ ΒΑΓΙΩΝΑΚΗ*
Δεν θα πρωτοτυπούσα εάν έλεγα ότι αυτές οι εκλογές έχουν εντελώς ιδιαίτερη σημασία. Για πρώτη φορά έχει γίνει τόσο σαφές εκείνο που φαινόταν ήδη από την εποχή του «εκσυγχρονισμού» των κυβερνήσεων Σημίτη, ότι δηλαδή τα δύο μεγάλα κόμματα σταδιακά συνέκλιναν ώσπου να μηδενίσουν τις περίφημες διαχωριστικές γραμμές, πάνω στις οποίες για δεκαετίες στήριξε το ΠΑΣΟΚ την πολιτική του ηγεμονία. Σήμερα δεν φαίνεται αδιανόητη, το αντίθετο μάλιστα, μια μονιμότερη συγκυβέρνηση των δικομματικών εταίρων και μετά τις εκλογές.
Τα δύο τελευταία χρόνια, από το πρώτο «μνημόνιο» και μετά, τόσο η μεσαία τάξη όσο και τα μη προνομιούχα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας δέχονται συνεχείς, καλοσχεδιασμένες, βίαιες και οδυνηρές επεμβάσεις στο βιοτικό τους επίπεδο. Εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για τα οποία δούλεψαν και πάλεψαν γενιές ολόκληρες, εξατμίστηκαν. Ρυθμίσεις κατάφωρα αντίθετες με το ελληνικό Σύνταγμα, τις διεθνείς συνθήκες προστασίας της Εργασίας και γενικότερα, το ευρωπαϊκό κεκτημένο, περνούσαν αδιάβαστες από μια Βουλή περιδεή. Ψηφίζονταν από εκπροσώπους του λαού, που, με λίγες τιμητικές εξαιρέσεις, δεν τόλμησαν να ορθώσουν ανάστημα, δέσμιοι των κομματικών δεσμεύσεων και των αρχηγικών εκβιασμών.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, άλλοτε κραταιοί πολιτικοί σχηματισμοί και οι βαρύγδουποι, μόνιμοι, εκπρόσωποί τους, αποδείχθηκαν όχι απλά ανεπαρκείς και ανίκανοι, αλλά και επικίνδυνοι για το μέλλον του τόπου. Το ίδιο και οι πολιτικές τους. Σταδιακά διαμορφώθηκε μια δραστήρια άποψη ότι πρέπει να τελειώνομε με αυτό το πολιτικό προσωπικό, με τα κόμματα που κυβέρνησαν και επέτρεψαν να φθάσει η Ελλάδα σ’ αυτήν την κατάσταση. Οι έντονες λαϊκές εκδηλώσεις απαξίωσης της πολιτικής πρακτικής που προκάλεσε αυτήν τη χωρίς προηγούμενο εθνική κρίση και των ανίκανων ,όπως αποδείχθηκε, προσώπων που την εξέφρασαν, αποτυπώνουν ανάγλυφα την απογοήτευση, αλλά και την ανησυχία του λαού για το αύριο.
Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια οι εκλογές αυτές οι εκλογές θα είναι κάτι περισσότερο από μια απλή καταγραφή κομματικών συσχετισμών. Ενα γιγαντιαίο κύμα ετοιμάζεται να σαρώσει καθετί παλιό και φθαρμένο. Αυτό το γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, που ενορχήστρωσαν μια χωρίς προηγούμενο ομόφωνη επίθεση κατά της Αριστεράς, πότε επειδή δήθεν δεν έχει θέσεις, πότε επειδή θέλει να βγάλει τη χώρα από το ευρώ, πότε επειδή εκείνη φταίει για τη μικρασιατική καταστροφή (!). «Θυμήθηκαν» τους μετανάστες και αντί να παλέψουν για την κατάργηση της συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ» που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και αποδέχεται η ΝΔ και η οποία μετατρέπει την Ελλάδα σε χαβούζα εξαθλιωμένων ψυχών όπως είναι οι παράνομοι μετανάστες, νομοθετούν για τα βραδινά δελτία αλλοπρόσαλλους, αντιανθρώπινους νόμους με προχειρότητα και με εγγυημένη την αποτυχία.
Μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό και την αβεβαιότητα των ημερών ο πολιτικός λόγος των δυνάμεων εκείνων που αντιτίθενται πραγματικά στις μνημονιακές ρυθμίσεις ξεχωρίζει. Μια εκ των πραγμάτων λαϊκή συμμαχία ως προς τους στόχους και τις επιδιώξεις ανατροπής της καταστροφικής πολιτικής των εγκάθετων κυβερνήσεων έχει στέρεο έδαφος για να αναπτυχθεί μετά τις εκλογές, με όχημα ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα στερήσει από τα δύο μεγάλα κόμματα τη δυνατότητα, ακόμα και αθροιστικά, να ξανασχηματίσουν κυβέρνηση.
Ο λαός θα αποφασίσει με βάση την πρόσφατη εμπειρία του. Ολοι μας έχομε γίνει σοφότεροι από την κρίση των τελευταίων δύο ετών. Δεν είναι ώρα για θριαμβολογίες για το ποιος επιβεβαιώνεται από τη ζωή. Ούτε φυσικά για ομφαλοσκοπήσεις. Είναι ώρα για τολμηρές ζωογονητικές πολιτικές πρωτοβουλίες, για στιβαρές προτάσεις διακυβέρνησης με ορίζοντα την απαλλαγή του ελληνικού λαού από τον βραχνά του χρέους και από τους πολιτικούς εκείνους που τον έφεραν σ’ αυτό τον παρανομαστή.
Είναι απολύτως φυσικό που μεγάλο μέρος του λαού στρέφεται προς τ’ Αριστερά αναζητώντας λύσεις και προτάσεις ικανές για διέξοδο. Κόντρα στην κυρίαρχη φιλολογία, όσοι θέλουν να ενημερώνονται σφαιρικά ξέρουν πως προτάσεις και υπάρχουν και είναι ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες. Φυσικά δεν οδηγούν στο χάος ούτε στη διεθνή απομόνωση της χώρας, όπως αρέσκονται να διαδίδουν τα παπαγαλάκια. Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις που με ωριμότητα και υπευθυνότητα έχει διατυπώσει μια συνεκτική εναλλακτική πρόταση διεξόδου. Με τη βοήθεια των μελών και των φίλων μας θα προσπαθήσουμε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ο λόγος μας να φθάσει σ’ όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους. Σ’ εκείνους που δεν θεωρούν αναγκαστικό τον μονόδρομο της τρόικα και του Δ.Ν.Τ., που δεν θέλουν τον εθνικό πλούτο βορά στα χέρια των διεθνών κερδοσκόπων. Σ’ όσους αναζητούν λύσεις και προτάσεις πάνω στη λογική της ανάπτυξης χωρίς ανθρωποθυσίες με σεβασμό στο περιβάλλον και τον πολιτισμό. Στους πολίτες που αισθάνονται την ανάγκη να υπερασπιστούν τις αρχές της Δημοκρατίας. Σ’ όσους δεν σταμάτησαν να ονειρεύονται μιαν άλλη Ελλάδα, σύγχρονη, δημοκρατική με τον λαό στο τιμόνι και τους πολιτικούς εκφραστές τίποτ’ άλλο παρά υπηρέτες του. Σ’ όσους δεν μπερδεύουν τη λαϊκότητα με τον λαϊκισμό. Σ’ αυτούς που μπορούν να οραματίζονται μια διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας. Σ’ όσους όρθωσαν ανάστημα στους δρόμους της κοινωνικής διαμαρτυρίας για τα άδικα οικονομικά μέτρα. Στους νέους που δεν πιστεύουν πως το μέλλον τους είναι στη μετανάστευση. Σ’ όλους αυτούς απευθυνόμαστε με αισιοδοξία και δύναμη και τους καλούμε να δώσομε μαζί τον αγώνα.
*γραμματέας της Ν.Ε. Χανίων του Συνασπισμού
