ΑΔΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ (2011 ΕΓΧ 118?)

Δράμα
Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν: Βραβείο Σκηνοθεσίας, Α? Ανδρικού Ρόλου (Α. Καφετζόπουλος)
Σκην.: Φίλιππος Τσίτος Μουσ.: Χοσέ βαν ντε Σούτ ΗΘ.: Αντώνης Καφετζόπουλος, Θεοδώρα Τζήμου, Χρήστος Στέργιογλου

Ο Σωτήρης, αστυνομικός προανακριτής, έχει ξοδέψει μια ζωή υπηρετώντας ένα σύστημα ?δίκαιο?, που ξαφνικά συνειδητοποιεί πως είναι άδικο. Έτσι,  αποφασίζει με οποιοδήποτε τίμημα να γίνει ο ίδιος δίκαιος και να ακούει περισσότερο το ένστικτό του και όχι το νόμο και να λειτουργεί με βάση τους κανόνες της ανθρωπιάς αντί να ακολουθεί τις τυπικές διαδικασίες. Στην προσπάθειά του να σώσει κάποιον -που θεωρεί αθώο- από τα δίχτυα του νόμου, ο Στέφανος διαπράττει ένα έγκλημα, του οποίου αυτόπτης μάρτυρας είναι μία καθαρίστρια…
Ο ρεαλιστικός νεοελληνικός μικρόκοσμος, ο εκλεπτυσμένος τρόπος που ο Α. Καφετζόπουλος διαχειρίζεται το χιούμορ και κυρίως η διαπεραστική ματιά του σκηνοθέτη, απογειώνουν την ταινία σε ένα σύμπαν δεξιοτεχνικά αυθεντικό πλην διχασμένο και κωμικοτραγικό, που τελικά αφορά όλους μας. Εντός και εκτός των τειχών. Ο «Άδικος Κόσμος» είναι μια τραγική κωμωδία για την εκατέρωθεν ανθρώπινη αδικία, που περιγράφει το παράδοξο της αναζήτησης της ευτυχίας σε λάθος μέρος και λάθος στιγμή, αλλά και την υπαρξιακή αγωνία, του μετά της αναγνώρισης του λάθους.
Ο Α. Καφετζόπουλος είναι πέρα για πέρα εξαιρετικός, ερμηνεύοντας ένα ρόλο σπάνια δύσκολο για τα Ελληνικά δεδομένα και εσωτερικά πολυεπίπεδο, συμβολικό. Η Θεοδώρα Τζήμου επίσης.  Ο Τσίτος εντρυφά σε ένα σινεμά ολιγομίλητο με τις εικόνες να παραμένουν δράστες μιας καθημερινότητας που χαρακτηρίζεται από κάποιου είδους ?κωμικής τραγικότητας?, που γεννιέται και ξαναγεννιέται και επαναλαμβάνεται ως η μέρα της μαρμότας, σε μια άδικη μήτρα που λέγεται ζωή. Εξαιρετικοί ρυθμοί στο μοντάζ, μινιμαλιστικό πιάνο και δυο ερμηνείες προς μίμηση, στρέφουν την ταινία προς ένα μαγικό αποτέλεσμα με ισοσταθμισμένες τις δόσεις ανάμεσα στο σινεμά και τη σκληρή πλευρά της ποίησης της ?ζωής?…