(2011 ΕΓΧ 95’)
Κωμωδία
Σκην.: Στράτος Μαρκίδης Μουσ.: Χρήστος Παπαδόπουλος ΗΘ.: Τάσος Κωστής, Κατερίνα Παπουτσάκη, Μιχάλης Μαρίνος, Δημήτρης Τζουμάκης, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Ελένη Γερασιμίδου, Μιχάλης Ιατρόπουλος, Κώστας Βουτσάς, Γιάννης Ζουγανέλης
Επαρχία Λάρισας… Πεζούλα και Βρυσούλα… δυο αντιμαχόμενα χωριά χωρισμένα μεταξύ τους με τείχος(!!!), που βιώνουν τα τραγικά αποτελέσματα του καλλικρατικού συστήματος. Ένας μεγαλοδημοσιογράφος πεθαίνει, το εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού διχάζει, ο υπουργός λαδώνεται, οι μίζες πάνε κι έρχονται, το ΣΔΟΕ ανακατεύεται, οι άνθρωποι της νύχτας ενοχλούνται, ατομικά και τοπικά συμφέροντα μπλέκονται…
Ανούσια, ανόητη κι επικίνδυνη φαρσοκωμωδία από τις χειρότερες του είδους. Ανύπαρκτη σκηνοθεσία, ανύπαρκτοι χαρακτήρες, αχρωμάτιστη κάμερα, σκυλάδικη μουσική Μακρόπουλου, και ρηχά κορμιά που πέφτουν άμαχα στο χορό της ‘αρκούδας’. Με μοναδικό στόχο την ‘αρπαχτή’ και με παρέλαση πλαστών επιταγών της γενιάς του κιτς lifestyle, ο Μαρκίδης παραμένει κινηματογραφικά ασύνδετος, βυθισμένος στην πρακτική τεσσάρων δεκαετιών πίσω, τότε που η κοινότητα της εθνικής κινηματογραφίας δέχτηκε σειρά πληγμάτων από την δράση του («Μια Νταντά και Τέζα Όλοι», «Ένα Κορίτσι Που Τα Θέλει Όλα», «Η Ηδονή της Διαστροφής», «Η Λεσβία», «Δώστε την Τσόντα Στο Λαό», «Ο Κύκλος της Αμαρτίας» και τόσα άλλα που εκούσια βρίσκονται ναρκωμένα στο δεύτερο επίπεδο της αναγνωστικής μου μνήμης)
Εεε λοιπόν όχι… δεν είναι αυτός ο ελληνικός κινηματογράφος. Ο Μαρκίδης, ο Ευστρατιάδης και οι συνοδοιπόροι της συντεταγμένης και αναιδούς αφέλειας, καλά θα έκαναν αν παρέμεναν κλειδωμένοι από τις κάμερες, ως χάκερς της ελληνικής κινηματογραφίας. Τελικά όσο το σκέφτομαι… μάλλον θα έπρεπε να υπάρχει και να λειτουργεί με αυστηρά κριτήρια κάποιου είδους κινηματογραφικό πειθαρχικό συμβούλιο… όχι ασφαλώς όπως τα σικέ… των κρατικών υπηρεσιών…
