Γράφει η ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΕΓΡΕΔΑΚΗ
Μιλάει αργά? Σεμνά, τόσο σεμνά, που ο λόγος της προκύπτει δίχως? χαρισματικήν άνεση και ρητορία ματαιοδοξίας, ίσως?
Το βλέμμα της γαλανό, όπως οι «μαρμαίρουσες Πρέσπες» στον Μακεδονικόν ήλιο, γίνεται ευανάγνωστο.
Διαβάζεις, εναργώς, την αγαλλίαση?
Ναι, ναι, είμαστε πολύ ευχαριστημένοι! Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Χίος, Ηράκλειο, Αθήνα?
Οι πόλεις αυτές είναι οι πρώτες – πρώτες που ανταποκρίνονται ευχαρίστως σ´ αυτό το κάλεσμα..
Το κάλεσμα αλληλεγγύης στον πεινασμένο, εκείνο που έχει την ανάγκη μας?
Να κάνουμε ό,τι μπορούμε?
«Μπορούμε μαζί.
Αυτό είναι το σύνθημά μας, να το πούμε έτσι».
Από την αρχή όμως.
?Πολιτιστικό πρόγραμμα στο 2ο κανάλι, το κρατικό.
Η κα Ξένια Παπασταύρου καλεσμένη. Δημοσιογράφος, με παιδιά, εργαζόμενη και απασχολούμενη με ψυχή και φλόγα, εθελοντικά.
Ξεκίνησε ως εθελόντρια σε φορέα που φρόντιζε εμπερίστατους, άστεγους, πένητες, άπορους, ικέτες της αγάπης μας? Στην Αθήνα.
Ευαισθητοποιήθηκε ακόμη, πιο πολύ, βλέποντας την πληθώρα των αιτημάτων για έλλειψη φαγητού ακόμη, ώστε να μπουν στο πρόγραμμα το επιούσιον και, με τη δραματική του έλλειψη, «περιούσιον» ζωτικό και άγιο!
Κι ανέλαβε πρωτοβουλία.
Δίνοντας το e-mail της, τα τηλέφωνά της, ώστε όποιος θέλει ν´ απευθύνεται σ´ εκείνη, κατ´ ευθείαν?
Ωστόσο, συνεννοείται με επιχειρήσεις, καταστήματα, φούρνους, εστιατόρια. Εκείνα που εμπλέκονται πρωτογενώς -προφανώς- με τη διατροφή?
Οσα τρόφιμα, λοιπόν, τους περισσεύουν ημερησίως και τα πετούν (!) αβασάνιστα, να γνωρίζουν ότι μπορούν να τα διαθέτουν τη συγκεκριμένη ημέρα και ώρα, όπου τους έχει δοθεί, διεύθυνση, πρόσωπο, φορέας.
Οι ομάδες των στερημένων που περιμένουν με λαχτάρα μια φραντζόλα ψωμί, μια τυρόπιτα, ένα πιάτο λαδωμένο φαγητό, αφού για τους χώρους παραγωγής έχουν διάθεση μιας ημέρας.
«Αυτό είναι όλο», λέει σεμνά η κα Παπασταύρου.
«Ολη μέρα, νύχτα μέρα δηλαδή, τα τηλέφωνα κτυπούν. Και από πρόσωπα που έχουν ανάγκη, αλλά και από πρόσωπα που επιθυμούν να βοηθήσουν.
Θα οργανωθούμε ικανοποιητικά. Το ελπίζουμε… Αν σκεφτούμε ότι δειλά – δειλά ξεκινήσαμε τον Μάιο κι ενεργοποιήσαμε τα πολύ κοντινά μας στέκια και τώρα παρουσιάζει η πρωτοβουλία μας τόση επιτυχία, θα οργανωθούμε και νομικά, ως φορέας αλληλεγγύης, για να καλύπτουμε κι εμείς κάποιες ανάγκες, που είναι τόσο μεγάλες στον κόσμο μας, με τα προβλήματα τα γνωστά».
«Ανεργοι, ηλικιωμένοι, ανάπηροι, μόνοι…
Είναι πολύς, πάρα πολύς ο κόσμος, παίρνει θάρρος, όμως. Εκδηλώνεται, μπαίνει στο διαδίκτυο, μας τηλεφωνεί. Μας λέει ότι ενδιαφέρεται, μας ειδοποιεί για περιπτώσεις που γνωρίζει.
Το τηλέφωνό μας 2108119365. Δεν είναι τυχαίο αυτό το… 365! Τόσες ημέρες, δηλαδή όλο τον χρόνο είμαστε διαθέσιμοι!
Ο,τι μπορεί ο καθένας…».
…Ο,τι μπορεί ο καθένας…
Λέει γλυκά η… φίλο… Ξένια, με το συμβολικό όνομα. Ο,τι μπορούμε… Είναι γνωστό, πως εκεί που φτάνει η καρδιά και το μυαλό μας, δεν φτάνει η δυνατότητά μας, το χέρι μας, ο χρόνος μας, αλλά, ό,τι μπορεί ο καθένας. Εδώ, στην Κίσαμο πόλη, αυτό το, «ό,τι μπορεί ο καθένας», από το δικό του μετερίζι, τη θέση, το βήμα ή τον θώκο του, θρησκευτικό εν προκειμένω, να δίνει το ελάχιστο αντίδωρο και την προτροπή του.
…«Δεν θα παραθέσει την ειθισμένη εόρτια τράπεζα ούτε θα δεχθεί επισκέψεις στο επισκοπείο, συμμεριζόμενος τις δοκιμασίες και δυσκολίες των καιρών μας και συμπάσχοντας με τους ανθρώπους του τόπου μας, ο Σεβασμιώτατος.
Εάν κάποιοι επιθυμούν την προσφορά δώρων, παρακαλούνται αντί αυτών, όπως προσφέρουν την αγάπη τους στις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες του Αννουσάκειου Ιδρύματος, το οποίο τον καιρό αυτό προσφέρει στα συσσίτιά του (απόρους, νεόπτωχους, μετανάστες, τροφίμους κ.ά.) κ.λπ., κλπ.».
Διαβάζω στην ανακοίνωση. Οσονούπω τα ονομαστήρια Αμφιλοχίου Επισκόπου Ικονίου στις είκοσι και τρεις τους μήνα του Ωραίου Εισόδιου της Παρθένου…
Η γράφουσα εύχεται στον δεσπότη μας και επαυξάνει στην προτροπή του όσον αφορά το Ιδρυμα! Γι? αυτό το Ιδρυμα και κοντά στους στόχους του -όπως μπορεί – είναι για μια εικοσαετία, έχει λοιπόν το «συναισθηματικό δικαίωμα» να συμπληρώνει τον λόγο που αγκαλιάζει θετικά τους ανθρωπιστικούς του σκοπούς…
