Κύριε διευθυντά,
πριν λίγες ημέρες η θεατρική ομάδα του Συλλόγου Αγίου Ιωάννου του Δήμου Αγίου Βασιλείου, προσκεκλημένη από τον προοδευτικό Σύλλογο Αγκουσελιανών, παρουσίασε την «Πανώρια» του Χορτάτση, στον όμορφο διαμορφωμένο χώρο του Συλλόγου στην Καμάρα, στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου του Κουρταλιώτου.
Θερμά συγχαίρω τους συντελεστές της παράστασης. Τον Σύλλογο, τη θεατρική ομάδα, τον σκηνοθέτη κ. Γεώργιο Καλογεράκη και όλους όσοι βοήθησαν για ν’ ανεβεί το έργο στη σκηνή.
Η «Πανώρια» είναι και σύγχρονο έργο. Δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα της εποχής στηλιτεύοντας και καταδικάζοντας τον πλούτο και την οικονομική κρίση (τότε και τώρα).
Εκπέμπει οικολογική ευαισθησία, απάντηση στην καταστροφή του περιβάλλοντος.
Οι ιέρειες του Διός (Γεωργία Ρομποτή, Κατερίνα Νικολακάκη, Ηρώ Κατσουλάκη) με θαυμαστό τρόπο άνοιξαν τη σκηνή και τόνισαν πετυχημένα τα παραπάνω.
Γύπαρης: Μοναχός, μέσ’ τα δάση του Ψηλορείτη, μονολογεί. Επί σκηνής μπροστά σε πελώρια πλατάνια του περιβάλλοντος χώρου στον τόπο της εκδήλωσης. Μπροστά σε σκηνικά προσαρμοσμένα απόλυτα στις όμορφα διαμορφωμένες πεζούλες του ναΐσκου του Αγίου Νικολάου, στα κιόσκια που μοιάζουνε με μητάτα του Ψηλορείτη, με πραγματικές βρύσες με νερό, αρχίζει τον θρηνητικό του μονόλογο.
Οσες φορές παρουσιάζεται στη σκηνή ο Γύπαρης (Κώστας Μυγιάκης) ήταν φανταστικός. Οταν απευθύνεται στη Φύση να τον βοηθήσει γιατί θρηνεί που η αγαπημένη του η Πανώρια απέκρουσε τον έρωτά του, όταν παρακαλεί τη Φροσύνη να μιλήσει στην αγαπημένη του, όταν συναντά την Πανώρια στη βρύση, όταν παρακαλεί την θεά Αφροδίτη και τέλος όταν αγκαλιάζει την αγαπημένη αγαπητικιά.
Ανάλογα τα συναισθήματα και ο ρόλος του Αλέξη (Κωστής Ζαμπετάκης) για την άρνηση της Ανθούσας να ανταποκριθεί στην αγάπη του.
Καταπληκτική η γριά Φροσύνη (Δήμητρα Κουρμούλη). Η πετυχημένη ενδυμασία της, το σκίτσο που σε κάθε της κίνηση έβλεπες, εισέπραττες χαρά και κρατούσε την προσοχή πάνω της. Επαιξε ρόλο και ο δικός της ρόλος, έλεγαν μετά τα σχόλια των ακροατών. Ηταν αλήθεια υπέροχη.
Πολλά θέλω να γράψω για τον Γιαννούλη (Κουρμούλης Κωστής). Για τη χηρεία του, τις ερωτικές επιθέσεις στη γριά Φροσύνη, για τον αυστηρό διάλογο με τις βοσκοπούλες. Ελέγχει αυστηρά τη νοοτροπία τους. Δείχνει την οργή του για τις αποφάσεις των.
Δεν εκπλήσσεται, όταν, ενώ ευρίσκεται στη σκηνή, μαθαίνει για τη μεταστροφή των κορασίδων και καλεί όλους αμέσως να κάμουν τους γάμους και δικά του τα έξοδα.
Πανώρια (Εύα Μυγιάκη) και Ανθούσα (Λίτσα Μυγιάκη), οι βοσκοπούλες που περιφρονούν τα πλούτη της πόλης μα και τους πλούσιους βοσκούς της Ιδας και θέλουν να ζήσουν ελεύθερες κυνηγώντας στα δάση.
Με πολλή χάρη απαγγέλλουν τα λόγια του ρόλου των και με ύφος ήρεμο απαντούν στους συνομιλητές των.
Η πίστη στην Αφροδίτη (Κατερίνα Διαλυνά) έπαιξε το παιχνίδι της μεταστροφής της γνώμης των κοριτσιών, ενώ οι δοξαριές του Ερωτα (μικρός Κωστάκης Ζαμπετάκης) έπιασαν τόπο.
Αξιος ο ρόλος του Μανώλη Κατσουλάκη, γνήσιος Δίας.
Τη λήξη της παράστασης διαδέχθηκαν παρατεταμένα χειροκροτήματα από μικρούς και μεγάλους που δεν ήταν λίγοι.
Τη δίωρη παράσταση ακολούθησε φιλοξενία των μελών του Δ.Σ. του Συλλόγου Αγκουσελιανών, που κράτησε πέραν τις 3 τα ξημερώματα, με φαγοπότι, ντόπια εδέσματα, καλό κρασί, τοπικά ανέκδοτα και ευμενή σχόλια για την παράσταση.
Εύχομαι σε επόμενα
Γιώργος Κουρμούλης
