Γυμνάσιο Νέας Κυδωνίας

Κύριε διευθυντά,
είχα την τύχη τα τελευταία δεκαέξι χρόνια να υπηρετήσω στο νεοπαγές Γυμνάσιο Νέας Κυδωνίας. Σχολείο χωρίς διαδρομή στο παρελθόν, ιδρύθηκε προκειμένου να καλύψει τις αυξημένες από τότε (αρχές δεκαετίας του 1990) ανάγκες μιας περιοχής που παρουσίαζε ραγδαία πληθυσμιακή ανάπτυξη. Αν και οι τότε αρμόδιοι δεν διέκριναν την επερχόμενη αύξηση του πληθυσμού και επομένως και των μαθητών της περιοχής, ώστε να σχεδιάσουν κτήριο με επαρκείς χώρους και εγκαταστάσεις, η νέα σχολική μονάδα έδωσε βαθιά ανάσα στην ευρύτερη περιοχή.
Το κτηριακό πρόβλημα πολύ σύντομα κατέλαβε κυριαρχική θέση στη ζωή του σχολείου. Μοιάζει με αστείο το να πούμε ότι την περιοχή αυτή μπορεί να καλύψει σχολικό κτήριο με πέντε αίθουσες διδασκαλίας – αυτή όμως ήταν η πραγματικότητα. Συγχρόνως αδήριτη πρόβαλλε η ανάγκη να εξυπηρετηθούν οι μαθητές (και οι οικογένειές τους) της περιοχής με την εξεύρεση χώρων για αύξηση των αιθουσών διδασκαλίας. Στη λογική αυτή άλλαξε η χρήση χώρων ζωτικών όπως είναι η αίθουσα βιβλιοθήκης, το εργαστήριο φυσικών επιστημών, ημιυπαίθριοι χώροι, ακόμη και μικρό ημιυπόγειο. Αργότερα διαιρέθηκαν κάποιες από τις κανονικές αίθουσες και έτσι, αισίως και ως διά μαγείας, το σχολείο διέθετε δώδεκα αίθουσες διδασκαλίας, από τις οποίες όμως οι μισές θα έπρεπε να έχουν άλλες εντελώς προδιαγραφές, ώστε να μην υπάρχει η ασφυκτική κατάσταση την οποία ολόκληρη η σχολική κοινότητα ζει καθημερινά. Εννοείται ότι με όλα αυτά σχεδόν διπλασιάστηκε ο αριθμός των μαθητών που εξ αρχής ήταν σχεδιασμένο να δέχεται το σχολείο, με αποτέλεσμα ακόμη και οι υπαίθριοι χώροι να μην επαρκούν. Εννοείται, ακόμη, ότι από το σχολείο λείπουν εγκαταστάσεις απαραίτητες για στοιχειωδώς ανεκτή λειτουργία ορισμένων δραστηριοτήτων όπως είναι αίθουσα εκδηλώσεων και γυμναστήριο.
Παρά την οξύτητα και τη σοβαρότητα του προβλήματος, οι κατά το νόμο και την ουσία των πραγμάτων αρμόδιοι ούτε πήραν καμιά άξια λόγου  πρωτοβουλία ούτε προσέφεραν κάτι με οποιοδήποτε τρόπο. Πολλές φορές βέβαια ακούστηκαν υποσχέσεις, ανακοινώθηκαν διεργασίες σε υψηλά κλιμάκια, προαναγγέλθηκε οριστική λύση του προβλήματος με ανέγερση νέου σχολικού κτηρίου. Εδώ και πολλά χρόνια πλανάται στην ατμόσφαιρα η φήμη ότι «κάποιο οικόπεδο» έχει ετοιμασθεί για το νέο αυτό κτήριο, αλλά πέτρα πάνω στην πέτρα δεν έχει μπει. Πρόκειται για έναν ολοφάνερο εμπαιγμό που έφτασε στην κορύφωσή του με την ίδρυση του Δευτέρου Γυμνασίου Νέας Κυδωνίας (η σχετική απόφαση έχει εδώ και χρόνια δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως με τον ρητό μάλιστα ορισμό ότι το σχολείο αυτό θα λειτουργήσει από το σχολικό έτος 2009-2010!). Και όλα αυτά σε μια περίοδο που δεν είχαν έρθει στην επιφάνεια τα προβλήματα που σήμερα αντιμετωπίζει η χώρα. Αυτό σημαίνει ότι ψευδαισθήσεις για βελτίωση των πραγμάτων δεν πρέπει να τρέφει κανένας (μακάρι να διαψευσθώ!).
Στην πιθανή απορία του αναγνώστη «τι έκανε το ίδιο το σχολείο για τον εαυτό του;» δεν θα δώσω την εύκολη απάντηση «άλλοι ήταν οι αρμόδιοι για την αντιμετώπιση των προβλημάτων». Θα πω, για να το μάθουν όσοι δεν το γνωρίζουν, ότι ποτέ δε σταμάτησε να υπάρχει η αγωνία για το πώς θα καταστεί δυνατή η θεραπεία των προβλημάτων. Τόσο ο πρώτος διευθυντής π. Στυλιανός Θεοδωρογλάκης όσο και ο Σταύρος Λακιωτάκης και στη συνέχεια ο Βασίλης Βαζιτάρης που τον διαδέχτηκαν δεν σταμάτησαν να αγωνίζονται για εξεύρεση λύσεων στο μέτρο των δυνατοτήτων που είχαν και με κάθε λογής παραστάσεις να πιέζουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Το κέρδος που μέχρι σήμερα έχουν αποκομίσει είναι βελτίωση σε πολλούς τομείς των επί μέρους εγκαταστάσεων. Εκτός δηλαδή από την ανελλιπή και προσεγμένη συντήρηση των εγκαταστάσεων, σημειώθηκαν σημαντικές αλλαγές προς το καλύτερο που διευκολύνουν το ούτως ή άλλως δύσκολο έργο των εκπαιδευτικών.
Στον αγώνα των διευθυντών για βελτίωση αρωγοί με τον τρόπο τους στάθηκαν οι εκπαιδευτικοί που όλα αυτά τα χρόνια στελέχωσαν το σχολείο και έθεσαν τις γνώσεις, τις ικανότητες και τη διάθεση, όλες τις δυνάμεις τους στην υπηρεσία των μαθητών. Το έργο τους, πολυσχιδές και βαρυσήμαντο, πολύ σύντομα έγινε ευρύτερα γνωστό, με αποτέλεσμα οι αιτήσεις για εγγραφή νέων μαθητών να αυξάνουν κάθε χρόνο με γοργούς ρυθμούς και σύντομα να επέλθει κορεσμός. Είναι αυτό κάτι πολύ πιεστικό για τη διεύθυνση, συγχρόνως όμως και δικαίωση της προσπάθειας που οι εκπαιδευτικοί του σχολείου καταβάλλουν «πολυμερώς και πολυτρόπως».
Το Γυμνάσιο Νέας Κυδωνίας αξίζει να στηριχτεί ακόμη περισσότερο από όσους έχουν τις σχετικές και αναγκαίες προς τούτο δυνάμεις και αρμοδιότητες αλλά και από εκείνους που ενδιαφέρονται για την ύπαρξη σε βάθος χρόνου ενός σχολείου που θα λειτουργεί απρόσκοπτα και θα αποτελεί σημείο αναφοράς για ολόκληρη την περιοχή. Το έργο που ήδη έχει συντελεστεί σ’ αυτό είναι ο καλύτερος πρέσβης στην κοινωνία, καθώς εκατοντάδες μαθητές του έχουν ήδη διαγράψει φωτεινή πορεία στο στίβο των σπουδών και της εν γένει προετοιμασίας για τη ζωή. Συνέβαλαν κι αυτοί, όπως και οι γονείς τους είτε ατομικά είτε μέσω του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, στο να μπορούμε σήμερα να μιλάμε για καρπούς αγλαούς από ένα δέντρο νεαρής ακόμη ηλικίας αλλά σε γόνιμο έδαφος ριζωμένο.
Οι ευχές, και προσωπικές και όλων, πιστεύω, είναι αυθόρμητες: το σχολείο και οι καθηγητές που θα έχουν την τιμή να υπηρετήσουν σ’ αυτό να νιώθουν πάντοτε τη χαρά και την ικανοποίηση που χαρίζει η πρόοδος των μαθητών και κατά προέκταση του κοινωνικού συνόλου. Στην τρικυμισμένη εποχή που μας έλαχε, αυτό είναι ένα από τα λίγα αγαθά που κανένας δεν μπορεί ούτε να περικόψει ούτε να συκοφαντήσει. Κατά τον Μένανδρο, η παιδεία είναι «βακτηρία του βίου» και αυτό ισχύει και θα ισχύει στο ακέραιο για πάντα
                      
Γεώργιος Ι. Λουπάσης,
φιλόλογος