Τραγούδια από κάποια εποχή

Κύριε διευθυντά,
τις τελευταίες ημέρες διάβαζα στις εφημερίδες, με αφορμή τη συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, ότι ο σημαντικός συνθέτης Ηλίας Ανδριόπουλος, απαγόρευσε κάποια τραγούδια, συμβολικά, όπως το «θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες» και το «θα τον μεθύσουμε τον Ηλιο» να μεταδίδονται σε συγκεντρώσεις με πολιτικό χαρακτήρα.
Γύρισα το κουμπί της μνήμης κοντά 30 χρόνια πίσω, για να θυμηθώ, μια παρ’ ολίγο περιπέτεια μιας συναυλίας, η οποία θα γινόταν… στην Ηπειρο και συγκεκριμένα στην Ανέζα της Αρτας.
Τη συναυλία θα έκανε ο γνωστός μαέστρος, από την εκπομπή «Στην υγειά σας βρε παιδιά» Φαίδων Λιονουδάκης, Τσιβαριανής καταγωγής, με τραγουδιστή τον τότε γνωστό Κώστα Σμοκοβίτη.
Ηταν η εποχή που ο Βάμος μεγαλουργούσε με τη βοήθεια του Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Τα δύο πιο πάνω τραγούδια, ήταν τα μεγάλα «σουξέ» του Σμοκοβίτη.
Ο Σμοκοβίτης το ένα βράδυ τραγουδούσε στον Βάμο, με την ορχήστρα του Λίνου Κόκοτου και την επόμενη βραδιά θα τραγουδούσε στην Ανέζα.
Επρεπε, λοιπόν, την άλλη ημέρα, στις 9 το βράδυ, να βρίσκεται εκεί.
Ο χρόνος από το αεροδρόμιο του Ελληνικού, μέχρι την Ανέζα, ήταν γύρω στις 6 – 6.30 ώρες, με δικό σου αυτοκίνητο ή ταξί.
Πτήση η «Ολυμπιακή» από τα Χανιά είχε 1.30’ το μεσημέρι και μετά στις 5 το απόγευμα, που δεν εξυπηρετούσε.
Δύο ήταν τα προβλήματα: Να βρεθεί θέση στο αεροπλάνο στη 1.30’ και να προλάβει στο Ρίο καράβι αμέσως για απέναντι για να συνεχίσει, τότε βλέπετε δεν υπήρχε η γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου.
Το πρώτο πρόβλημα «φύτρωσε» στο αεροδρόμιο.
Η πτήση για τη 1.30’ ήταν γεμάτη. Στις 5 είχε θέσεις.
Βρίσκω τον τότε αερολιμενάρχη, του λέω το πρόβλημα και την ανάγκη, ήμασταν γνωστοί από τα «πάρε – δώσε» που είχα τότε με τα αεροπλάνα.
Μου λέει: «Γιάννη θα είμαστε τυχεροί, αν την ώρα αναγγελίας της πτήσης και τη διαδικασία επιβίβασης, υπάρξει κανείς καθυστερημένος επιβάτης.
Να είσαι δίπλα στα εκδοτήρια των εισιτηρίων και αν υπάρξει καθυστερημένος να σου βγάλουν αμέσως ένα εισιτήριο». Ετσι και έγινε. Πάνω στην ώρα και στη διαδικασία της επιβίβασης και ενώ είχε αρχίσει η υπάλληλος να γράφει το εισιτήριο για τον Σμοκοβίτη, παρουσιάζεται ένα ζευγάρι καθυστερημένο, Αγγλοι ήταν, το οποίο πετούσε στις 7 για Λονδίνο.
Τότε ο αερολιμενάρχης τους λέει θα φύγετε στις 5, γιατί έχετε καθυστερήσει, άλλωστε προλαβαίνετε το αεροπλάνο των 7 της ΒΕΑ.
Τους διόρθωσαν τα εισιτήρια και εγώ τους έκανα το… τραπέζι για το μεσημέρι.
Μάλιστα κοντά στον Σμοκοβίτη, βρέθηκε και άλλος ένας τυχερός, που περίμενε και έφυγε και αυτός.
Μετά από λίγο καιρό, ξανάβρα, τυχαία, στην Αθήνα τον Σμοκοβίτη που μου έκανε πολλές χαρές και θυμηθήκαμε την αγωνία μας στο αεροδρόμιο και μάλιστα μου είπε ότι επειδή ο χρόνος ήταν στριμωγμένος φυσούσε και κάποιο μελτέμι, με το αυτοκίνητο που τον πήρε, δεν πήγε στο Ρίο, αλλά όλο στεριά μέσω Θήβας, Λιβαδειάς, Αντίρριο κ.λπ.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά θυμήθηκα πάλι στιγμές σημαντικές για τον Βάμο και όχι μόνο, αλλά και τα αμέτρητα «ζάλα» στα προχωρημένα «νιάτα» μου τότε.
Σας ευχαριστώ
Γιάννης Χατζηδάκης,
π. δήμαρχος Βάμου