Η Ιερά Μονή Χρυσοπηγής

Αγαπητέ μου κύριε διευθυντά,
στην έγκριτη εφημερίδα σας, της 29ης και 31ης Αυγούστου, εδιάβασα τα δημοσιεύματα, επιστολές αναγνωστών με τους τίτλους «Οχι άλλα Βατοπέδια» και «Απάντηση στην Ιερά Μονή Χρυσοπηγής», τα δημοσιεύματα δε αυτά μου δίδουν τη δυνατότητα, αλλά και την αναγκαιότητα, να κάνω μερικές σχετικές σκέψεις και κρίσεις για να γίνει το όλο θέμα των δημοσιευμάτων αυτών πιο ξεκάθαρο.
Δεν θα ασχοληθώ κατ’ αρχήν με λεπτομέρειες νομικές, όπως αυτές που αναγράφονται στα δημοσιευόμενα κείμενα. Εχουν σημασία όλα αυτά, όπως και όλα τα πράγματα στη ζωή, αλλά δεν επιθυμώ να ασχοληθώ με αυτά. Περιορίζομαι μόνον σε μερικές γενικές παρατηρήσεις, σκέψεις και θέσεις, οι όποιες, απ’ ό,τι βλέπω, δεν λαμβάνονται καθόλου υπ’ όψιν. Συγκεκριμένα:
Το Μοναστήρι της Χρυσοπηγής κατηγορείται και στην ουσία υποτιμάται και σε κάποιον βαθμό πολεμείται και υβρίζεται γενικά από ανθρώπους της περιοχής του.
Διερωτώμαι: Είναι ωραία, σωστή και τιμητική μια τέτοια στάση στο Μοναστήρι από τον ίδιο τον τόπο, στον οποίον βρίσκεται και τους ανθρώπους του; Το Μοναστήρι αυτό είναι θαυμαστό και αγαπητό για τόσα πράγματα, τα όποια έχει κάνει τις τελευταίες δεκαετίες, από όλο τον κόσμο, από την Αφρική, την Ουγκάντα, την Κένυα, τη Μαδαγασκάρη, την Ασία, την Κορέα, τη Φινλανδία, την Ευρώπη, τα Βαλκάνια, την Ελλάδα και από τους ανθρώπους του τόπου μας μειώνεται και συκοφαντείται και πολεμείται; Με ποια λογική και για ποιους λόγους;
Είναι δυνατόν ο ίδιος ο τόπος της περιοχής της Μονής να εχθρεύεται και να επιτίθεται εναντίον ενός Μοναστηριού του, του εαυτού του; Να τρώγει «τις σάρκες του»;
Το νέο Μοναστήρι της Χρυσοπηγής στο Κάστρο ή στον Κάστελλο, δεν είναι «μοναστηριακό συγκρότημα», όπως αναφέρεται. Είναι ένα μοναδικό κτίσμα, κόσμημα της περιοχής, όπως οι επισκέπτες του το χαρακτηρίζουν. Είναι δυνατόν οι άνθρωποι του τόπου να το χαρακτηρίζουν «συγκρότημα» να πολεμούν, να κατηγορούν την Αδελφότητα, την ηγουμένη και τις αδελφές;
Εχει οποιαδήποτε σχέση το Μοναστήρι αυτό με οποιοδήποτε «Βατοπέδι» ή «Βατοπέδια»; Τιμούν τον τόπο αυτή η στάση αυτοί οι χαρακτηρισμοί;
Προσωπικώς πιστεύω ότι το μόνο το οποίον χρειάζεται ο τόπος, τα Χανιά είναι η αγάπη, ο σεβασμός των ανθρώπων του και των οποιωνδήποτε κτισμάτων, των φορέων και μάλιστα Μονών, όπως και η Χρυσοπηγή.
Στον τόπο μας δεν έχει ακόμα χαθεί η παράδοση και ο πολιτισμός μας να σεβόμαστε τα ιερά και τα όσια. Τα Μοναστήρια και όλους τους ιστορικούς και εκκλησιαστικούς τόπους.
Μπορούμε καί πρέπει να ξεφύγουμε από μια τέτοια στάση ζωής και ανθρωπιάς.

Με πατρικές ευχές
Ο αρχιεπίσκοπος
Κρήτης Ειρηναίος