Ιστορίες από το Περιφερειακό Συμβούλιο

Κύριε διευθυντά,
η ένδεια πόρων και έργων, η οποία χαρακτηρίζει το τεχνικό πρόγραμμα της Περιφέρειας, που ψηφίστηκε στην τελευταία συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της 30ής Αυγούστου, επιβεβαίωσε αυτό που η αντικαπιταλιστική αριστερά τόνιζε πριν ακόμα από τις αυτοδιοικητικές εκλογές: ότι ο «Καλλικράτης πρόκειται να σημάνει μεγάλη φτώχεια για τους Δήμους και τις Περιφέρειες. Αυτό δεν μπορούν πλέον να το κρύψουν ούτε οι Σύμβουλοι της πλειοψηφίας. Οι ειλικρινέστεροι εξ αυτών το ομολογούν άλλωστε ανοιχτά.
Αυτή η πολύ απλή αλήθεια κρύβεται πίσω από τις διαρκείς επιθέσεις προς την αντικαπιταλιστική αριστερά, που επιχειρούνται σε κάθε συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, τόσο από τους συμβούλους της πλειοψηφίας όσο και από τους συμβούλους της δεξιάς «αντιπολίτευσης». Είναι χαρακτηριστικό ότι σε καμία συνεδρίαση  δεν με έχουν αφήσει να ολοκληρώσω την τοποθέτησή μου, χωρίς να διακόψουν, είτε με προσωπικές επιθέσεις είτε με επιθέσεις ενάντια στην κατ΄ αυτούς «πολιτικολογία» και στην πολιτικοποίηση της συνεδρίασης, που τάχα επιχειρείται από την πλευρά μας. Από τη μια κομπάζουν για το ότι το Π.Σ. είναι η Βουλή της Κρήτης, από την άλλη φωνάζουν ενάντια στην πολιτική.
Αλήθεια, όμως, η έλλειψη πόρων είναι θέμα διαχείρισης και όχι πολιτικής; Ποιος νοήμων άνθρωπος μπορεί να ισχυριστεί  κάτι τέτοιο; Ας μείνουμε σε ένα σημείο. Αυτό της σχολικής στέγης. Στην εισηγητική του τοποθέτηση ο Αντιπεριφερειάρχης  Χανίων κ. Βουλγαράκης είχε την τιμιότητα  να ομολογήσει το μηδενισμό των πόρων που προέρχονται από τον ΟΣΚ και αφορούν στις δαπάνες για τη σχολική στέγη. Αν αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της κεντρικής πολιτικής της κυβέρνησης που διαλύει τον ΟΣΚ με σκοπό να περάσει η παιδεία στους ιδιώτες τότε τι είναι; Αν αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της εδώ και μια δεκαετία μετατροπής του σε ΑΕ τότε τι είναι; (να γιατί είμαστε αντίθετοι από τη δική μας την  πλευρά στην μετατροπή σε ΑΕ μιας σειράς από υπηρεσίες των Περιφερειών και των Δήμων). Άραγε δεν είναι αποτέλεσμα της ίδιας πολιτικής το κλείσιμο του ινστιτούτου ελιάς, του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στο Βάμο και τόσων άλλων οργανισμών στην Κρήτη και σε όλη τη χώρα; Δεν είναι η ίδια πολιτική που έχει αφήσει τα σχολεία χωρίς βιβλία; Όταν ο κ. Αρναουτάκης ανακοινώνει το χτίσιμο 15 σχολείων σε όλο το νησί με συμβάσεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), με άλλα λόγια την παραχώρηση των σχολείων στους επιχειρηματίες, δεν σημαίνει ότι η Περιφέρεια μετέχει και ενισχύει αυτές τις πολιτικές; Τι θέλουν λοιπόν οι της κυβερνητικής πλειοψηφίας; Να μας κάνουν να μην μιλάμε γι΄ αυτά; Να μην κάνουμε τις συνδέσεις που χρειάζονται, για να ξέρει ο λαός της Κρήτης τι έχει ν’ αντιμετωπίσει; Δε θα τους κάνουμε τη χάρη, όσο και να φωνάζουν, όσο και υψηλά ιστάμενοι είναι αυτοί που φωνάζουν.
Οι διακηρύξεις που κάνει η ηγεσία της Περιφέρειας, εντάσσονται πλήρως στο πνεύμα της κυβερνητικής πολιτικής. Το παράδειγμα της Γαύδου είναι χαρακτηριστικό. Ανακοινώνουν ότι θα κάνουν τη Γαύδο «πράσινο νησί» κάνοντάς τη πεδίο για τη δημιουργία «πράσινων» επενδύσεων. Πέρα από το τι θα υλοποιηθεί και τι όχι, το ερώτημα που μπαίνει είναι αν αυτή είναι η πραγματική ανάγκη των κατοίκων του ακριτικού νησιού. Τους ρώτησε κανείς; Η απάντηση είναι φυσικά όχι. Χρειάζεται να θυμίσουμε ότι το νησί αντιμετωπίζει πρόβλημα μόνιμης και ασφαλούς ακτοπλοϊκής σύνδεσης με την Κρήτη; Χρειάζεται να θυμίσουμε τα προβλήματα που αφορούν στην υγειονομική περίθαλψη των κατοίκων; Χρειάζεται να θυμίσουμε ότι στο Γυμνάσιο Γαύδου υπάρχουν μόλις ένας μαθηματικός και ένας φιλόλογος και αυτοί είναι αναπληρωτές γιατί δεν έχει υπάρξει οργανική θέση σε αυτό; Τι είδους «ανάπτυξη» είναι αυτή που δεν παίρνει υπόψη τις ανάγκες των ίδιων των κατοίκων; Είναι μια «ανάπτυξη» που έχει πολύ έντονη τη μυρωδιά μιας κερδοσκοπικής φούσκας, όπως αυτές που έχουμε γνωρίσει στο πρόσφατο παρελθόν, από την οποία έχουν να κερδίσουν πολύ λίγοι. Η πολιτική τους δεν είναι ούτε «πράσινη» ούτε φέρνει ανάπτυξη.
Χαρακτηριστικό είναι πως η κα Κουρουπάκη με ρώτησε στην  τελευταία συνεδρίαση του ΠΣ,  γιατί δεν αναφέρω και πόσα παιδιά έχει το Γυμνάσιο Γαύδου. Και λοιπόν; Αναρωτιέμαι. Τα παιδιά αυτά είναι παιδιά κατώτερου θεού; Δεν δικαιούνται να έχουν για παράδειγμα γυμναστή ή όποιες άλλες ειδικότητες χρειάζεται ένα σύγχρονο σχολείο; Τι είδους αριθμητική είναι αυτή; Τον αριθμό των κατοίκων ενός τόπου, τον υπολογίσουν όταν χρειάζεται να τοποθετήσουν γιατρό ή εκπαιδευτικό, αλλά όχι όταν έχει να κάνει με τα κέρδη τους.
Ποιος αλήθεια είναι αυτός που θα κερδίσει από τη σύμβαση που ετοιμάζεται να υπογράψει ο ΟΑΔΥΚ με ιδιωτική εταιρία για τη δημιουργία υδροηλεκτρικού εργοστασίου για την παραγωγή ενέργειας στο Ρέθυμνο; Οι εργαζόμενοι που θα δουλεύουν με άθλιους μισθούς, μηδενικά εργασιακά δικαιώματα ή οι πολίτες που θα πληρώνουν το ρεύμα πανάκριβα; Δεν εντάσσεται αυτό μέσα στην πολιτική απελευθέρωσης της ενέργειας που επιχειρείται από την κυβέρνηση την Ε.Ε. και το ΔΝΤ; Δεν είμαστε αντίθετοι στο να γίνουν έργα, το ζήτημα είναι τι έργα και με τι όρους.
Αυτό είναι το Περιφερειακό Συμβούλιο του Μνημονίου και χρειάζεται σύγκρουση με τις επιλογές του όπως και με το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής.
Σεραφείμ Ρίζος,
περιφερειακός σύμβουλος,
εκλεγμένος με την Αντικαπιταλιστική
Αριστερή Παρέμβαση στην Κρήτη