“Οι κρητικές μαντινάδες, είναι καθαρή, ατόφια ποίηση που δεν καμουφλάρεται πίσω από διανοουμενίστικες φανφάρες” επισημαίνει στα “Χ.Ν.” ο Θασίτης ποιητής Νίκος Πλωμαρίτης που από το 1981 ζει στη Βασιλεία της Ελβετίας, συντηρεί μεσαιωνικά κτήρια και γράφει στίχους ενώ πρόσφατα παρουσίασε τη δεύτερη ποιητική του συλλογή, με τίτλο «Η ανάμνηση μιας νότας».
Ο ίδιος τονίζει πως, αν η ποίηση μπορούσε να γίνει η φιλοσοφία της καθημερινής μας ζωής, “ο κόσμος μας θα ήταν πιο όμορφος και πιο ρομαντικός, γιατί η ποίηση τα συμπεριμβάνει όλα μέσα της”.
Τα πρώτα στιχάκια
“Είμαι γέννημα-θρέμμα Θασίτης. Εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα. Ο παππούς μου είχε καταβολές από το Πλωμάρι της Λέσβου, γι’ αυτό και το όνομα μου -Πλωμαρίτης- και μένω τριάντα συναπτά έτη στη Βασιλεία της Ελβετίας. Εγραψα τα πρώτα στιχάκια σε ηλικία δώδεκα ετών, όμως μετά τα 20 άρχισα να γράφω γενικότερα με έναν τρόπο που συνδυάζει στοιχεία από διονυσιακή και απολλώνια προσέγγιση δηλαδή με σατιρικό και λυρικό ύφος”.
Οι πρώτες επιρροές…
“Ο πατέρας μου και ο θείος μου, με καταγωγή από το Πλωμάρι, ήταν στιχοπλόκοι, γράφανε μαντινάδες που θύμιζαν τις Κρητικές μαντινάδες. Και αυτοί ήταν οι πρώτοι που με επηρέασαν. Μεγαλώνοντας και διαβάζοντας ποίηση μεγάλων Ελλήνων ποιητών όπως ο Ελύτης, ο Σεφέρης, ο Ρίτσος αλλά και ξένων όπως ο Πάμπλο Νερούντα άρχισα να βρίσκω το δικό μου στυλ. Προσωπικά αγαπώ ιδιαίτερα την ποίηση του Νικηφόρου Βρεττάκου αλλά δεν μπορείς να μην διαβάσεις τον μεγάλο ποιητή Νίκο Καββαδία”.
Η συντήρηση μεσαιωνικών κτηρίων…
“Οταν πας να δουλέψεις σε ένα σπίτι, όπου στην είσοδό του μία μαρμάρινη επιγραφή γράφει: “Εδώ κατοικούσε ο Φρεδερίκ Νίτσε” αναγκαστικά επηρεάζεσαι. Κάθε παλιό σπίτι είναι και μία ιστορία· έχει να σου αφηγηθεί πολλά. Αυτές τις ιστορίες ξαναζωντανεύω με τη δουλειά μου. Για να μπορούν να έχουν συνέχεια και διάρκεια! Ωστόσο έχω βρει τις λεπτές ισορροπίες και συνδυάζω, ποίηση και συντήρηση μεσαιωνικων κτηρίων, δηλαδή το πνεύμα με τη χειρωνακτική εργασία»
«Η ανάμνηση μιας νότας»
“Είναι οι σκέψεις του παρελθόντος μέχρι σήμερα, από τα παιδικά μας χρόνια, τα πρώτα σκιρτήματα, ο έρωτας, η αγάπη, ο θαυμασμός, η απώλεια, η αναζήτηση και η νοσταλγία. Έγραφα αυτή την συλλογή περισσότερο με ομοιοκαταληξίες και έλπιζα πως ίσως βρεθεί κάποιος να μελοποιήσει τα ποιήματα. Διότι η ´Ανάμνηση μιας νότας´ περιέχει ποιήματα που μπορούν να μελοποιηθούν. Και πράγματι βρέθηκαν κάποιοι που ζήτησαν ποιήματα μου όπως ο Γιάννης Ιωάννου, καθηγητής του Τμήματος Μουσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών (συμμετείχε σε μερικούς δίσκους του Νότη Μαυρουδή). Ακόμη 5 ποιήματα από την ποιητική συλλογή ´Η ανάμνηση μιας νότας´ μελοποιούνται από τον Σωτήρη Σαρκαβάση, ένα νέο και ταλαντούχο δημιουργό. Ποιήματα έχω δώσει επίσης στον Παντελή Θαλασσινό, τον Δημήτρη Ζερβουδάκη, τον Κώστα Τσίρκα κ.ά.”.
Εμπνευση…
“Εμπνευση είναι μια φωτεινή χαραματιά στο σκοτεινό χώρο του ´είναι´ μας. Αυτό πρέπει να το μετουσιώσουμε και να ενσαρκώσουμε· τη σκέψη σε λόγο. Η έμπνευση είναι ένα ´κλικ´ του δευτερολέπτου, πρέπει να το συλλάβεις εκείνη την στιγμή. Αν πεις, ´θα γράψω αργότερα αυτό που σκέφτηκα´, το έχασες”.
Οι κρητικές μαντινάδες…
“Διαβάζοντας τις περιπέτειες του Καββαδία ή Κώστα Βάρναλη ή Γιάννη Ρίτσο ή τον Οδυσσέα Ελύτη, νομίζω πως χρωστάμε πολλά σε αυτούς τους μεγάλους ποιητές και πως της ποίησης της αξίζουν πολλά. Και επίσης εμείς που γράφουμε -γιατί εγώ δεν αισθάνομαι ποιητής- νομίζω πως χρωστάμε πολλά στις Κρητικές μαντινάδες, που είναι καθαρή ποίηση. Ατόφια ποίηση που δεν ´καμουφλάρεται” πίσω από διανοουμενίστικες φανφάρες. Αυτή είναι ποίηση για μένα, που αξίζει σε κάθε εποχή. Και αξίζει και να την τραγουδήσεις και να τη βιώσεις”.
Ποίηση εν μέσω κρίσης…” Πιστεύω πως η ποίηση θα μπορούσε να γίνει η φιλοσοφία της καθημερινής μας ζωής. Αν όλος ο κόσμος μπορούσε να εκφραστεί ποιητικά, η ζωή μας θα ήταν ευκολότερη, πιο όμορφη και πιο ρομαντική, γιατί η ποίηση τα συμπεριμβάνει όλα μέσα της.
Προσωπικά ελπίζω πως μέσα από την οικονομική κρίση, την κρίση του καπιταλισμού -που δεν είναι μόνο ένα ελληνικό φαινόμενο- θα έλθει μια παγκόσμια αλλαγή”.
