Η Ο.Α.Κ. είναι ένα Ιδρυμα που συνεχίζει να αφουγκράζεται τους παλμούς της κοινωνίας και να στηρίζεται στην αρχή «όταν ένας λαός υποχρεώνεται ποικιλοτρόπως να σιωπά, οφείλει να ομιλεί η Εκκλησία του»!
Kι αυτό θα πράξει το Οικουμενικό Πατριαρχείο μας, το οποίο ετοιμάζει τη μεγαλύτερη ιστορική στιγμή, την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, μετά από 13 αιώνες και συγκεκριμένα από το 787 μ.Χ., η οποία θα πραγματοποιηθεί από την 16η έως 27η Ιουνίου 2016, στις εγκαταστάσεις του Ιδρύματος.
Ακριβώς απέναντι από την Ο.Α.Κ. υπάρχουν δύο σημαντικά σημεία της όμορφης περιοχής των Χανίων (Δήμος Πλατανιάς). Είναι το μικρό νησάκι τα «Θοδωρού» και το Γερμανικό Κοιμητήριο. Θα μου πείτε τι το κοινό μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στα δύο. Το μικρό νησάκι στη λαϊκή μνήμη ονομάζεται «το θεριό!». Με αυτή την έννοια το χρησιμοποιώ κι εγώ σήμερα, για να προσεγγίσω τα αποκαλυπτικά γεγονότα, προς τα οποία στρέφεται η μνήμη μας, εβδομήντα πέντε χρόνια πριν την τέλεσή τους.
Ιδού, λοιπόν, το θηρίο, που προήλθε από την ευρωπαϊκή ζούγκλα του πρώτου Πολέμου, για να προετοιμάσει και να επιβάλει τον δεύτερο. Ενα θηρίο που στέρησε τη ζωή από χιλιάδες νέους και άφησε πίσω ποικίλες πληγές στο σώμα της εμπόλεμης ανθρωπότητας.
Ευγνωμονούμε, όλοι εμείς, το σύμμαχο στρατιώτη, τον Αυστραλό, το Βρετανό, το Νεοζηλανδό, που βρέθηκε τότε στο Νησί μας και στάθηκε όρθιος πλάι στον Έλληνα στρατιώτη και τον κρητικό λαό, κατά τη φρικιαστική επέλαση του θηρίου.
Η Μάχη της Κρήτης, εάν υπήρξε μία από τις σημαντικότερες μάχες της Ιστορίας, αυτό δεν οφείλεται τόσο στη σύγκρουση του στρατιώτη με το στρατιώτη, όσο στη σύγκρουση του στρατιώτη με τον πολίτη, τον «άμαχο πληθυσμό», τον ανώνυμο πολίτη! Απροσδόκητο στη μάχη εκείνη, ξένο και παράδοξο για πολλούς, παράλογο και θαυμαστό για άλλους και ίσως παντελώς ακατανόητο, το αυτονόητο της Ιστορίας μας: η αυθόρμητη, αβίαστη, ασυγκράτητη, καθολική ενεργοποίηση και αντίσταση ενός λαού, του λαού της Κρήτης!
Αφουγκραζόμαστε στοχαστικά την ώρα τούτη το χτύπο της καρδιάς της γης, και ακούμε τους χτύπους όλων των αδικοχαμένων παιδιών που βρίσκονται διασκορπισμένα στα δεκάδες Κοιμητήρια της Κρήτης. Για πρώτη φορά, όμως, συνυπάρχουν με τόσες άλλες αδικοχαμένες ψυχές των χιλιάδων προσφύγων που χάνονται στο γαλάζιο του Αιγαίου, λόγω της εμπόλεμης κατάστασης στη Χώρα τους.
Η σημερινή μνήμη είναι και μνήμη για όσους αντιστέκονται σε κάθε μορφής βίας, στον τρόμο και στα αδιέξοδα της ευρωπαϊκής ηπείρου. Το θηρίο δεν πέθανε, αναβιώνει και σήμερα ως Λερναία Υδρα με νέα ονόματα, όπως νέο-φασισμός, νεο-εθνικισμός, νέο-φανατισμός, μεγέθη ή καταστάσεις που αλλοτριώνουν το ανθρώπινο πρόσωπο, καταστρέφουν την ενότητα του ανθρωπίνου Γένους και έτσι παραδινόμαστε σιγά – σιγά στα πλοκάμια των ποικίλων οικονομικών συστημάτων.
Οσο θα υπάρχουν αυτά τα φαινόμενα η Μάχη της Κρήτης θα συνεχίζεται. Μάχη για το χατίρι της ζωής, Μάχη στο πείσμα του θανάτου.
Αιωνία τους η μνήμη!
*γενικός διευθυντής της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης (Ο.Α.Κ.).
Απόσπασμα από το χαιρετισμό του ιδίου για τη Μάχη της Κρήτης (20 Μαΐου 2016).
