Αθήνα
Ανεκτικοί στους προπηλακισμούς βουλευτών αλλά αντίθετοι με το πανεπιστημιακό άσυλο είναι οι Ελληνες πολίτες, σύμφωνα με αποτελέσματα έρευνας που αποτύπωσε ακραίες θέσεις τις ελληνικής κοινωνίας.
Η έρευνα της Κάππα Research για λογαριασμό του Κυριακάτικου Βήματος, έδειξε ότι σχεδόν ένας στους δύο Έλληνες είναι υπέρ των αποδοκιμασιών σε βάρος βουλευτών, ενώ οι πολίτες δεν πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται για τα επεισόδια.
Επιπλέον, οι ερωτώμενοι τάσσονται υπέρ της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, υπέρ της απελευθέρωσης του επαγγέλματος του ταξί καθώς και υπέρ των απολύσεων στον δημόσιο τομέα.
Πιο αναλυτικά, το 49,6% των ερωτηθέντων απάντησε ότι εγκρίνει τα επεισόδια σε βάρος βουλευτών και το 40,5% ότι τα αποδοκιμάζει. Επίσης, το 58,7% των ερωτηθέντων απάντησε αρνητικά στο ερώτημα εάν ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ για τα επεισόδια, ενώ το 61,4% δηλώνει ότι είναι αυθόρμητα και όχι οργανωμένα.
´Οχι´ στο άσυλο
Στο θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου, υπέρ της κατάργησης τάσσεται το 81,3% των ερωτηθέντων. Το 48,7% κρίνει πως κινούνται στη σωστή κατεύθυνση οι αλλαγές που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας για τα ΑΕΙ.
Για το θέμα της απελευθέρωσης του επαγγέλματος του ταξί το 70,7% κρίνει ως θετική την απελευθέρωσή του.
Αναφορικά με τη συζήτηση που έχει ανοίξει για τις απολύσεις στον δημόσιο τομέα, το 54,2% των ερωτηθέντων τάσσεται υπέρ των απολύσεων για τους υπαλλήλους που πλεονάζουν.
Το 67,6% των ερωτηθέντων τάσσεται υπέρ των πρόωρων εκλογών αν η κυβέρνηση δεν πετύχει τους στόχους της ως τον Σεπτέμβριο, ενώ το 68,3% χαρακτηρίζει ως αρνητική εξέλιξη για την κατάσταση της οικονομίας την υπερψήφιση του Μεσοπρόθεσμου.
Προβάδισμα Ν.Δ.
Στην πρόθεση ψήφου, μετά από αναγωγή, η ΝΔ έχει προβάδισμα δύο μονάδων από το ΠΑΣΟΚ (27,5% έναντι 25,5%), ενώ συνολικά εννέα κόμματα φαίνεται να περνούν το όριο του 3% και να μπαίνουν στη Βουλή. Τα δύο μεγάλα κόμματα δεν έχουν αυτοδυναμία.
Ειδικότερα, το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει 25,5%, η ΝΔ 27,5%, το ΚΚΕ 11,6%, ο ΛΑΟΣ 8,8%, ο ΣΥΡΙΖΑ 5,6%, οι Οικολόγοι – Πράσινοι 3,4%, η Δημοκρατική Αριστερά 4,8%, η Δημοκρατική Συμμαχία 4,3% και το Πανελλήνιο Αρμα Πολιτών 4,8%.
Τέλος, το 53,9 % κρίνει θετικά την καταψήφιση από τη ΝΔ του Μεσοπρόθεσμου, ενώ ταυτόχρονα το 68,4% θεωρεί ότι ο κ Σαμαράς κινείται από μικροπολιτικά συμφέροντα.
Σύνδρομο ´μίσους της πραγματικότητας´
Οπως επισημαίνει μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής» ο υπεύθυνος Πολιτικών Μελετών της Κάπα Research κ. Γερ. Ρουτζούνης, οι περισσότεροι που απαντούν στην έρευνα διακατέχονται από σύνδρομο «μίσους της πραγματικότητας», το οποίο εκδηλώνεται σε κοινωνίες οι οποίες βιώνουν παρακμάζουσες καταστάσεις. Σύμφωνα με τον ερευνητή, «η δυναμική ισοπεδωτικής αντίδρασης γεννάται από την ανασφάλεια για το αύριο και από τον φόβο της ατομικής πτώσης». Κάπως έτσι «με τον καιρό διαμορφώνεται στους πολίτες η αντίληψη ότι καμία προσπάθεια είτε της κυβέρνησης είτε της αντιπολίτευσης, δεν είναι ικανή να φέρει αποτελέσματα». O μηδενισμός αυτός είναι που γεννά τυφλές αντιδράσεις, κινητοποιήσεις μη πολιτικά ορθές και επιθυμία καθολικής ρήξης με το σύστημα. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι στην προοπτική της ατομικής πτώσης το πλήθος θέλει να συμπαρασύρει καθετί οργανωμένο. Στον βαθμό που η παραπάνω επιθυμία επικρατήσει, είναι προφανές ότι θα συνιστά και τη μεγαλύτερη απειλή για το πολιτικό σύστημα.
Τα αποτελέσματα της έρευνας ως προς τη δύναμη των κομμάτων είναι ενδεικτικά των τάσεων απόρριψης που επικρατούν αυτή τη στιγμή στην ελληνική κοινωνία. Στην ευθεία ερώτηση «τι θα ψηφίζατε στην περίπτωση που την επόμενη Κυριακή γίνονταν βουλευτικές εκλογές;» το ΠΑΣΣΟΚ κερδίζει μόλις 16,5% και η Νέα Δημοκρατία μία μονάδα παραπάνω, μόλις 17,8%. Το προβάδισμά της σε αυτά τα επίπεδα είναι στατιστικά ασήμαντο και πολιτικά αμελητέο. Μπορεί η Νέα Δημοκρατία να ψαρεύει ψηφοφόρους καλλιεργώντας πολιτική «εθνικού φρονήματος» διά της αντιμνημονιακής και αντιελιτίστικης ρητορικής, αλλά αυτή δεν την απαλλάσσει από την ευθύνη της πρόσφατης κυβερνητικής θητείας της, η οποία έχει καταχωρισθεί στη συνείδηση των πολιτών ως απόλυτα καταστροφική και ζημιογόνος για την οικονομία και τη χώρα.
Η έρευνα καταδεικνύει ότι το παρόν οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον δεν επιτρέπει προσδοκίες αυτοδυναμίας σε κανένα από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, τα οποία φαίνεται να έχουν χάσει το προνόμιο της αλληλοδιαδοχής. Κατά τα φαινόμενα οι πολιτικοί συσχετισμοί υπόκεινται πλέον σε εξαιρετικά σύνθετες διεργασίες, μη προσεγγίσιμες, αφού κανείς για την ώρα δεν ηγεμονεύει πολιτικά και όλα τελούν υπό την αίρεση απρόσμενων γεγονότων και μεταβαλλόμενων συνθηκών.
