Ευχαριστήρια επιστολή

Εφ? όσον ζω ελπίζω… Ελπίζω ότι αυτός ο κόσμος ο μικρός σε μέγεθος αλλά μεγάλος σε συνείδηση, φτωχός σε υλικά αγαθά αλλά πλούσιος σε αξίες και αισθήματα, θα καταφέρει τελικά να επιβιώσει και να βγει από την κρίση που μας φόρτωσαν οι κυβερνήτες μας.
Ο πρόλογός μου σχετίζεται με την επιχείρηση που στήθηκε πριν μερικές μέρες με σκοπό να σωθεί ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός ´Το χαμόγελο του παιδιού´. Λίγες απλές λέξεις σε ένα θέμα μιας εγκυκλίου έγιναν ποταμός και παρέσυραν μαθητές, δασκάλους, καθηγητές, γονείς αλλά και επιχειρηματίες του Νομού μας. Η καλή Νεράιδα των παιδιών του Χαμόγελου μας ακούμπησε με το μαγικό της ραβδάκι, μας ξύπνησε ευαισθησίες και μας έδειξε τον δρόμο της προσφοράς, μέσα από το περίσσευμα της ψυχής μας ένα περίσσευμα ισχυρό, δυνατό και αξιόλογο, γιατί είχε σαν επίκεντρο τα παιδιά.
Το χαμόγελο του μικρού Ανδρέα έγινε μεταδοτικό και κυριάρχησε στους χώρους του 10ου Δημοτικού Σχολείου, που ανέλαβε να οργανώσει την εθελοντική επιχείρηση. Η εμπειρία πρωτόγνωρη και ανεπανάληπτη. Άνθρωποι κάθε ηλικίας πηγαινοέρχονταν κρατώντας τσάντες στα χέρια γεμάτες με είδη πρώτης ανάγκης. Αυτοκίνητα, αγροτικά ή επιβατικά, φόρτωναν και ξεφόρτωναν εμπορεύματα, οι ελεύθεροι χώροι καλυπτόταν και τα δέματα γινόνταν απέραντοι σωροί. Η λέξη που ηχούσε ήταν ´ευχαριστώ´ για την ευκαιρία που τους δόθηκε να προσφέρουν στα παιδιά από το υστέρημά τους, ενώ ανέλπιστη χαρά πλημμύριζε τις καρδιές μας.
Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια, δημόσια και ιδιωτικά, της πόλης αλλά και της υπαίθρου, ανταποκρίθηκαν με προθυμία στην πρόσκληση καθώς και επιχειρηματίες του Νομού. Το συγκλονιστικό ήταν ότι Νηπιαγωγείο που φοιτούν 4 μαθητές έστειλε 4 κούτες πράγματα και κάποιες νηπιαγωγοί φρόντισαν μαζί με τους μικρούς μαθητές την καλαισθησία των δεμάτων που τα μετέτρεψαν σε πίνακες ζωγραφικής, παριστάνοντας χαμογελαστά προσωπάκια. Ανάμεσα στα τρόφιμα ήρθαν να βρουν τον χώρο τους κάρτες, ζωγραφιές με ευχές και αυτοκόλλητα, όπου οι μικροί μαθητές έδωσαν το προσωπικό τους στίγμα και προσπάθησαν να καλύψουν το συναισθηματικό κομμάτι της υπόθεσης.
Ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου τους διευθυντές, τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές, τους γονείς, τους Συλλόγους Γονέων, τους μεταφορείς των κιβωτίων στο σχολείο μου και όλους τους απλούς πολίτες, που ανταποκρίθηκαν με τέτοιο ζήλο σε αυτή την προσπάθεια και φρόντισαν να διευκολύνουν το έργο συντονισμού, ώστε να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Ευχαριστώ θερμά τη μεταφορική εταιρεία του κ. Διονύση Κουτσαφτάκη που δέχτηκε να μεταφέρει όλα τα πράγματα αφιλοκερδώς στην Αθήνα.
Ευχαριστώ πολύ όλους αυτούς τους ανθρώπους που βοήθησαν κατά τη διάρκεια της παραλαβής, της συσκευασίας, της φόρτωσης και της αποστολής. Κοντά στους γονείς, στους γείτονες και στους μικρούς μαθητές, πολύτιμη και καθοριστική ήταν η βοήθεια ομάδας 12 φοιτητών από το Τ.Ε.Ι. (Παράρτημα Χανίων) που έτρεξαν για βοήθεια, αποδεχόμενοι το κάλεσμά μας, φόρτωσαν τρία φορτηγά και προλάβαμε το δρομολόγιο του πλοίου για τον Πειραιά.
Τέλος ένα τεράστιο ευχαριστώ οφείλω στον Κυριάκο Αντωνάκη, μαθητή μου από τα πρώτα κιόλας χρόνια της σταδιοδρομίας μου. Εκτός από την προσφορά μεγάλων ποσοτήτων πορτοκαλιών και δοχείων λαδιού από τη Συνεργατική Α.Ε. ανέλαβε με δύο άτομα της εταιρείας του τον άψογο συντονισμό της φόρτωσης και μεταφοράς. Έφερε δικά του φορτηγά και παλές και ανεβασμένος πάνω στην καρότσα καθοδηγούσε με ηρεμία και τάξη τους εθελοντές. Παρατηρώντας τον από μακριά ένιωθα βαθιά συγκίνηση και υπερηφάνεια για τον μαθητή μου, που έτρεξε να μου συμπαρασταθεί στο πρώτο μου κάλεσμα, ξοδεύοντας τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο του Σαββάτου σε εθελοντικό έργο. Αυτή είναι η ανταμοιβή του έργου μας, όταν βλέπει ότι το σποράκι που φύτεψες πριν από χρόνια, βρήκε γόνιμο έδαφος, αναπτύχθηκε και έδωσε τους καλύτερους καρπούς. Να είσαι καλά Κυριάκο μου, να συνεχίσεις να προσφέρεις και είμαι σίγουρη ότι το χαμόγελο που σκόρπισες σε κάποια παιδικά προσωπάκια θα φωτίζει μια ζωή, τη δική σου όμορφη οικογένεια.
Το ´χαμόγελο του μικρού Ανδρέα´ εμπνευστή της ιδέας του ´Χαμόγελου του παιδιού´ είναι μεταδοτικό και ελπίζω να συγκινήσει τους έχοντες και κατέχοντες αυτού του τόπου, που όπως λέει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχουν καβούρια στις τσέπες τους, ώστε για πολλά χρόνια να σκορπίζει ζεστά χαμόγελα και να δίνει ανάσες πνοής σε δυστυχισμένους και πληγωμένους συνανθρώπους μας.
Η διευθύντρια
του 10ου Δημοτικού Σχολείου
Μαρία Κληματσάκη