ΜΑΡΙΑ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ – ΔΕΛΙΒΑΝΗ Εκδόσεις: Εκδοτικός Οίκος Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ
και Ιδρυμα Δημήτρη και Μαρίας Δελιβάνη
Tου Δ. KAKABEΛAKH
Ενα βιβλίο ποταμός αποκαλύψεων για την έκρηξη της συνωμοτικής παγκοσμιοποίησης.
Με την τωρινή κρίση να είναι μεγάλη και όχι τρέχουσα, που θα περάσει χωρίς καταστροφές σε όλο τον κόσμο αλλά και στην Ελλάδα, που τόσο δραματικά έγινε το πρώτο θέμα ενός παγκόσμιου εξευτελισμού. Ομως, για τα πραγματικά αίτια της κρίσης, για τους υπεύθυνους, για τους τρόπους εξόδου από αυτήν αλλά και για το τέλος του μονοδρόμου γράφει με επιστημονική ευθύνη και τολμηρό λόγο η καθηγήτρια οικονομίας και πρ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονία αλλά και μέλος πολλών διεθνών Ιδρυμάτων και σύμβουλος του ΟΟΣΑ κα Μαρία Νεγρεπόντη – Δελιβάνη. Η οποία, στον επίλογό της επισημαίνει ότι ´χωρίς την αμοιβή της εργασίας, πάλι, με βάση την παραγωγικότητά της επέρχεται κοινωνική καταστροφή. Οσο κι αν δεν θέλουν να τη δουν οι υπεύθυνοι που προωθούν τη δραματική εικονική οικονομία. Ομως, αυτή η οικονομία καταστρέφει την πραγματικότητα με απειλή νέων κρίσεων, με αναταραχές, έγκλημα και τρομοκρατία. Και με την Ελλάδα να ανεβαίνει τον Γολγοθά του ΔΝΤ. Ομως, κάτω από αυτές τις ζοφερές συνθήκες δεν αποκλείεται ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος´.
Μια νέα και επαναστατική ερμηνεία σχετικά με τα αίτια που δημιούργησαν το δραματικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η παγκόσμια και η ελληνική οικονομία. Σ´ αυτή τη νέα ερμηνεία υποστηρίζεται ότι πρόκειται για γενικευμένη κρίση του συστήματος που ειναι ταυτόχρονα οικονομική, κοινωνική, ηθική και περιβαλλοντική. Η οποία, συνολικά, προκλήθηκε από τις ακρότητες και τις υπερβολές των φανατικών νεοφιλελευθέρων. Για να απορρίπτονται έτσι, ως επιφανειακές όλες εκείνες οι γνωστές προσπάθειες που αποδίδουν την τρέχουσα κρίση αποκλειστικά και μόνο στην αλόγιστη συμπεριφορά των χρηματοπιστωτικών Ιδρυμάτων κατά τη διαχείριση κινδύνων. Αντιθέτως, δε, προβάλλεται ως κυρίαρχη αιτία της κρίσης η έκρηξη των ανισοτήτων στην κατανομή του εισοδήματος, μετά το ´80. Τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ιδιαίτερα για το μεγάλο θέμα των μισθών από τα επίσημα διεθνή στοιχεία διαπιστώνεται ένας μακροχρόνιος ΣΦΕΤΕΡΙΣΜΟΣ τους από τα κέρδη. Μια κατάσταση που μπόρεσε να πραγματοποιηθεί με σκληρά μέτρα που εφαρμόσθηκαν από το βαρύ οπλοστάσιο της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας.
Με αυτά τα μέτρα, έτσι, πραγματοποιήθηκε ένας επικίνδυνος διαχωρισμός ΜΙΣΘΟΥ από την παραγωγικότητα της εργασίας γεγονός που απεικονίζεται στην κάθετη πτώση του μεριδίου των μισθών, στο ΑΕΠ, προς όφελος των κερδών, στην τάξη των 10 περίπου μονάδων. Με αποτέλεσμα να ξεπερασθούν, κατά πολύ τα επιτρεπτά όρια στη σχέση μισθών και κερδών, με σοβαρές συνέπειες επιβάρυνσης της επελθούσης κρίσης.
ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΜΕΙΩΣΗΣ ΜΙΣΘΩΝ
Αυτές, όμως, τις σοβαρές συνέπειες (μείωση μισθών – αύξηση κερδών) προβάλλει και ενοχοποιεί το βιβλίο της καθηγήτριας της Οικονομίας και πρ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κας Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη. Το βιβλίο έχει τον σκληρότατο τίτλο: ´Η φονική κρίση και η ελληνική τραγωδία´. Η έκδοση έγινε τους πρώτους μήνες του 2010 και είναι κοινή έκδοση του εκδοτικού οίκου Α.Α. Λιβάνη και του ιδρύματος Δημήτρη και Μαρίας Δελιβάνη.
Το βιβλίο αυτό μιας διεθνώς αναγνωρισμένης ελληνίδας οικονομολόγου είναι, λόγω των κρίσιμων θεμάτων που διαπραγματεύεται (με παγκόσμια σύγχρονη εποπτεία όλων των οικονομικών, επιστημονικών και κοινωνικών δεδομένων) εξαιρετικά επίκαιρο. Ιδιαίτερα, για την αντίθετη πολιτική που εφαρμόζεται, τώρα, στην Ελλάδα, κάτω από την ασφυκτική πίεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Τρόϊκας, καθώς και της πανικόβλητης πολιτικής μείωσης (εξασθένησης) μισθών σε σχέση με τα κέρδη.
Η ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΗΣ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΠΛΟΥΣΙΩΝ – ΥΠΕΡΠΛΟΥΣΙΩΝ
Ομως, η διακεκριμένη και τολμηρή πάντα, οικονομολόγος, προχωρεί να στηλιτεύσει την όποια πολιτική λειτουργία, συνεχίζει να προάγει τη μη υγιή οικονομία, που βασίζεται αφ´ ενός στον υπερδανεισμό των εργαζομένων για να εξασφαλίζεται στοιχειωδώς η ζήτηση βασικών αγαθών και υπηρεσιών κι αφ´ ετέρου στην υπερβολική ρευστότητα πλουσίων και υπερπλουσίων. Με αυτή τη ρευστότητα να κατευθύνεται από τα χρηματιστήρια, με απαιτήσεις ολοένα μεγαλύτερων αποδόσεων για να προκαλείται η δημιουργία σε κερδοσκοπικές φούσκες που οδηγούν σε κρίσεις. Οπως, αυτή που αντιμετωπίζει η διεθνής οικονομία καθώς και η ελληνική σήμερα.
Ομως, όπως θεωρεί και πιστεύει η διακεκριμένη καθηγήτρια και πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας η ΜΟΝΑΔΙΚΗ έξοδος από την κρίση αλλά και τη δική μας ελληνική δραματική περιπέτεια είναι η ΑΜΕΣΗ αναδιανομή του 10% του ΑΕΠ από τα κέρδη προς την εργασία τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε ελληνικό επίπεδο.
Ομως, όσο κι αν θεωρείται απίστευτο (επισημαίνει η κ. Δελιβάνη) τα πρωτοπαλήκαρα των φιλελεύθερων μετά το πρώτο σοκ από την κατάρρευση της πολιτικής τους, έχουν παραμείνει σε θέσεις κλειδιά, για να προωθούν αντίθετα από τα ενδεδειγμένα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης.
ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΟΧΙ
ΜΙΚΡΗ Η ΚΡΙΣΗ
Βασικά, στο εισαγωγικό μέρος του βιβλίου της η καθηγήτρια Δελιβάνη αφού κάνει ανάλυση των διαφορών ανάμεσα σε κανονική και μεγάλη κρίση ανατέμνει τις ομοιότητες των δύο μεγάλων κρίσεων. Παραθέτει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, συγκρίνει τις θέσεις και αντιθέσεις φιλελευθερισμού και νεο-φιλελευθερισμού και τονίζει με έμφαση ότι δεν προβλέφθηκε η έλευση της κρίσης.
Στο τρίτο μέρος του έργου της καθηγήτριας Μ. Δελιβάνη (Η φονική κρίση και η ελληνική τραγωδία) ξεκαθαρίζεται το θέμα ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ που χαρακτηρίζεται ως ´το διαζύγιο της οικονομίας και ηθικής´, ενώ στην εισαγωγή του Α´ μέρους αναφέρονται τα παραγματικά αίτια της κρίσης, τα οποία η συγγραφέας τα τοποθετεί στους ιδεολογικούς φανατισμούς (όπως το νεοφιλελεύθερο πνεύμα) οι οποίοι για πολλοστή φορά βρίσκονται στην τόσο ταραγμένη ιστορία της ανθρωπότητας, στη ρίζα της πρόκλησης, ατελείωτων δεινών που δημιούργησε την έλευση της ΦΟΝΙΚΗΣ αυτής κρίσης.
Για την οποία ευθύνονται αυτοί που ασπάζονται τις καταστροφικές ιδεολογίες για τις οποίες μάχονται να επικροτήσουν. Αυτοί, λέει η κυρία Δελιβάνη είναι οι νεοφιλελεύθεροι της Υφηλίου και της χώρας μας που παρέδωσαν χωρίς δισταγμούς την παγκόσμια οικονομία στην απόλυτη απληστία της επιδίωξης του ΜΕΓΙΣΤΟΥ κέρδους, στη στυγνή εκμετάλλευση της εργασίας, στην επαναφορά της δουλείας και της παιδικής εργασίας, στην ανοχή της δημιουργίας βρώμικου χρήματος, στη διχοτόμηση της πραγματικής οικονομίας, στην κατά τον έπακρον διεύρυνση των χρηματιστηριακών συναλλαγών, με συρρίκνωση της πραγματικής οικονομίας.
Και αυτοί είναι ανάμεσά μας, γιατί είναι όλοι εκείνοι που επέβαλαν όλες αυτές τις συνθήκες και εξέθρεψαν πρωτόγνωρες εκτάσεις και έντονες ανισότητες. Για να δημιουργηθεί αδήριτα η βαριά κρίση που μας κατέλαβε.
Μια κρίση που είναι όμοια και χειρότερη από το 1929. Παρά το γεγονός ότι όλοι οι ένοχοι προσπαθούν να πουν ότι η κρίση που ζούμε είναι παροδική κρίση και ότι η ανάκαμψη, ήδη, έχει αρχίσει. Με τους ευρωπαίους νεοφιλελεύθερους, ειδικά, να παραμένουν παντελώς αμετανόητοι παραμένοντες στο μεσαιωνικής έμπνευσης σύμφωνο σταθερότητας. Με πλήρη αδιαφορία της για τις εντεινόμενες συνέπειες της κρίσης.
ΜΑΚΡΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΗΘΙΚΗ
Σ´ αυτό το α´ μέρος η κυρία Δελιβάνη αναφέρεται στους κυριότερους σταθμούς της μακράς πορείας προς έναν κόσμο χωρίς ηθική. Με ουδετεροποίηση του οικονομικού ρόλου του κράτους. Με καλλιέργεια υπέρμετρου ατομισμού και ανασφάλειας και με επιστράτευση της πανεπιστημιακής διδασκαλίας στις απαιτήσεις του υπερκαπιταλισμού. Για να προκύψουν τα ´σάπια φρούτα´ μιας οικονομίας, χωρίς καμιά ηθική. Στο δεύτερο κεφάλαιο του πρώτου μέρους η καθηγήτρια Δελιβάνη μιλά για το ΑΔΙΕΞΟΔΟ με ανάλυση όλων των ανισοτήτων στους μισθούς, στις πλούσιες χώρες, στις αναδυόμενες και στις αναπτυσσόμενες.
Αλλά και στις ανισότητες Βορρά – Νότου για να αποφανθεί ότι αυτή η ανισότητα δημιούργησε ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα σε Βορρά – Νότο, την ευθύνη επιδείνωσης των ανισοτήτων από τον νεοφιλελευθερισμό.
Στο τρίτο κεφάλαιο αναφέρεται στην κρίση του συστήματος και στις ανεξέλεγκτες ανισορροπίες. Αλλά και για ζημιογόνο υπεραφθονία αποταμίευσης, σε βάρος της κατανάλωσης. Μέσα από την αντίθεση εικονικής και πραγματικής οικονομίας, που δεν επικοινωνούν.
ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Στο δεύτερο μέρος έχει θέμα: Πώς θα βγούμε από την κρίση με μέτρα αναποτελεσματικά και ανεπαρκή; Αλλά και με διαφορές στην αντιμετώπισή της από ΗΠΑ και Ευρώπη.
Σ´ αυτό το μέρος αναφέρεται στο σύμφωνο σταθερότητας και στο ελληνικό δράμα για να τονίσει την απροκάλυπτη επίθεση εναντίον της Ελλάδας.
Επίσης αναφέρεται στα διαρθρωτικά μέτρα που θα επαναφέρουν την ομαλότητα, όπως:
– Ενίσχυση δαπάνης της οικονομίας – Κίνητρα για κατανάλωση, για επένδυση καθώς και μέτρα κοινωνικής υφής.
Παράλληλα, για μέτρα σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο προτείνει New deal (νέο κοινωνικό σύμφωνο), επάνοδο των οικονομικών ρυθμίσεων, καθαρή στήριξη, με έλεγχο των τραπεζών (που συμβάλλανε τόσο πολύ στην κρίση με τοξικά ομόλογα και τόσα άλλα) αλλά ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που η καθηγήτρια θεωρεί αναγκαίο, για την έξοδο από την κρίση, είναι η αναδημιουργία της αγοράς εργασίας.
Για τα διαρθρωτικά – συστηματικά μακροχρόνια μέτρα η πρώην πρύτανης κυρία Μαρία Δελιβάνη προτείνει, βασικά, την ευρύτατη αναδιανομή του εισοδήματος σε ´εθνικό´ επίπεδο από τα κεφάλαια της εργασίας και σε παγκόσμιο επίπεδο από τις πλουσιότερες χώρες στις φτωχότερες οικονομίες, στις οποίες είναι σοβαρότατη η πηγή ανισορροπιών και πρέπει κατεπειγόντως ν? αντιμετωπιστεί. Οπου σε πρώτη φάση πρέπει ´να χαριστούν για ακόμη μια φορά τα χρέη τους, με την ελπίδα ότι θα είναι η τελευταία´.
ΜΑΖΙΚΗ ΕΠΑΝΟΔΟΣ ΣΤΙΣ ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ
Ακόμα, όμως, τονίζει πως πρέπει να γίνει ΜΑΖΙΚΗ επάνοδος των κατοίκων αυτών των χωρών στις παραδοσιακές καλλιέργειες που κακώς εγκαταλείφθηκαν γιατί τα μέτρα και τα συμφέροντα Αμερικής και Ευρώπης (στον αγροτικό τομέα) κατέστησαν μη αποδοτικές τις καλλιέργειες στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ομως ο FAO προειδοποιεί ότι το 2050 η ποσότητα των ειδών διατροφής θα πρέπει να έχει διπλασιαστεί στις αναπτυσσόμενες χώρες οι οποίες παράγουν το 70% των προϊόντων.
Με την ίδια όμως αποφασιστικότητα γράφει η κυρία Δελιβάνη πρέπει να υπάρξουν όρια και έλεγχοι για τον παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου, που ανεξέλεγκτα, προωθεί την κακή και υπερεκμεταλλευτική πλευρά της παγκοσμιοποίησης που βυθίζει στη δυστυχία το μεγαλύτερο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού.
ΞΑΦΝΙΚΑ ΞΕΣΠΑΣΕ Η ΚΡΙΣΗ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Τέλος, η Μ.Δ. στο βιβλίο της για τη ´φονική κρίση´ και την ´ελληνική τραγωδία´ επισημαίνει το τέλος του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού ως τέλος της ασυδοσίας, ζητώντας αλλαγή στο καπιταλιστικό σύστημα, τέλος των μονοδρόμων και της αυτορυθμιζόμενης αγοράς?
Θα τελειώσουμε με το μικρό κείμενό της (σελ. 202) που έχει τίτλο ´Η απροκάλυπτη επίθεση εναντίον της Ελλάδος´ και λέει ότι: ´και ξαφνικά ξέσπασε απρόβλεπτη λαίλαπα εναντίον της χώρας μας, με εθνικές, οικονομικές και πολιτικές διαστάσεις που απειλούν να υποβαθμίσουν δραματικά το ρόλο της στην παγκόσμια σκηνή και να εκθέσουν το λαό της σε απρόβλεπτου μεγέθους κινδύνους και εξευτελισμούς.
Παρά τις προσπάθειες που καταβάλει η νεοσύστατη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η κατάσταση επιδεινώνεται με γοργούς ρυθμούς, σε καθημερινή βάση, αν κρίνουμε από το συνεχώς ανερχόμενο κόστος, δανεισμού που αναπόφευκτα διογκώνει το έλλειμα και το υψηλό χρέος!´.
Ενα βιβλίο ποταμός αποκαλύψεων για την παγκόσμια και την ελληνική οικονομική κρίση.
