Γράφει ο αρχιμανδρίτης ΙΓΝΑΤΙΟΣ Θ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ*
25 Αυγούστου: Η εορτή του αποστόλου της Κρήτης (Αγίου Τίτου)
25 Αυγούστου: Σταθμός της ζωής της Κρήτης
25 Αυγούστου: Ο Ευαγγελισμός της Κρήτης
Η Κρήτη στα σχέδια του Θεού για την ανθρώπινη λύτρωση, δεν υστέρησε. Η Θεία Πρόνοια έριξε και σε τούτο το νησί την λυτρωτική σκέπη της.
Ονομάζομε την 25ην Αυγούστου ως επίσκεψη του Θεού στην Κρήτη, γιατί πράγματι η εγκατάστασις του αποστόλου Τίτου, από τον Μέγα Απόστολο των Εθνών Παύλον, στο νησί μας ήταν πράγματι η απαρχή της ευλογίας του Θεού σ αυτό. Ευλογία του Θεού σε ένα τόπο δεν είναι μονάχα η οικονομική πρόοδος και αυτάρκειά του, αλλά κυρίως η λύτρωσις των ανθρώπων, ο εξαγνισμός τους.
Επεσκέψατο ημάς εξ
ύψους ο Σωτήρ ημών… :
Ναι, επισκέφθηκε ο Σωτήρ ημών εξ ύψους και ημάς τους Κρητικούς. Εκίνησε την καρδιά και τα βήματα του αποστόλου Παύλου στο νησί της Κρήτης, όπου ίδρυσε την πρώτη Εκκλησία. Οι Κρητικοί δεν τον δέχθηκαν με καλωσύνη. Η περιβόητη κρητική φιλοξενία (!) στερήθηκε στον απόστολο Παύλο. Τον μεταχειρίστηκαν απάνθρωπα, έτσι, που πληγωμένος, γράφοντας στον απόστολον Τίτον αναγκάζεται με πικρία να επαναλάβει και να επιβεβαιώσει τα λόγια του Κρητός Επιμενίδη: Κρήτες αεί ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί (Τίτ. 1,12). Μάλιστα τόσο έντονα ζει αυτήν την αντίχριστη πραγματικότητα, ώστε με έμφαση επιβεβαιώνει αυτήν την μαρτυρία του Επιμενίδη: Η μαρτυρία αύτη εστίν αληθής (Τίτ. 1,13).
Δεν ξέρω τι έχει να πει στην μαρτυρία-πραγματικότητα αυτή, ο σημερινός Κρητικός. Όμως, εκείνο που δεν χωρεί διάψευση είναι ότι ο λαός της Κρήτης και η Εκκλησία της, απέχουν πάρα πολύ από το πνεύμα, το κήρυγμα και την οσιακή ζωή του αποστόλου Παύλου και του αποστόλου Τίτου. Είναι επίσης πασιφανές ότι ο ορθόδοξος λαός της Κρήτης δεν τιμά τον πρώτον Ιεράρχην της. Ελάχιστες οι Εκκλησίες στο όνομά του. Και μια ακόμη κραυγαλέα απόδειξις: Ενώ έπρεπε ο Μητροπολιτικός λαός Ηρακλείου και κέντρο της Εκκλησίας Κρήτης, να ήταν αφιερωμένη στον πρώτον Επίσκοπόν της Αγίου τίτλου, είναι δυστυχώς αφιερωμένος στον Αγιον Μηνά!!! Μεγάλη αγνωμοσύνη, λεισμονιά, για να μην χρησιμοποιήσω άλλες αρμόζουσες βαριές λέξεις…
Οταν ο απόστολος Παύλος κατέλιπεν στην Κρήτην τον απόστολον Τίτον (Τίτ. 1,5), ο Τίτος είχε πράγματι να κάνει με κακά θηρία .
Όμως, πάλεψε με καρτερία, ταπείνωση και αγάπη μ αυτά τα θηρία, που ημέρεψε πολλά. Στάθηκε απλά, ταπεινά και διακονικά και όχι όπως οι σημερινοί διάδοχοί του… Γι αυτό και επέτυχε ως ποιμένας σωστός και αληθινός. Και έτσι έσωσε πολλούς, κτίσθηκαν Εκκλησίες και μοναστήρια, εικονοστάσια και προσκηνύματα. Εμαθε τους ανθρώπους να αγαπιούνται μεταξύ τους, να προΐστανται καλών έργων εις τας αναγκαίας χρείας και να μην είναι άκαρποι (καλών έργων) (Τίτ. 2, 14).
25 Αυγούστου: Εορτή του αληθινού ιεράρχου. Του ταπεινού κι αλώβητου Ποιμενάρχη της Κρήτης.
25 Αυγούστου: Εορτή του Αγίου Τίτου, που θα έπρεπε να ήταν ημέρα Ευγνωμοσύνης προς την μεγάλη αυτή ψυχή που εκχριστιάνισε την Κρήτη.
25 Αυγούστου: Που θα έπρεπε να ήταν η επίσημη Εορτή της Εκκλησίας Κρήτης. Ομως αχαρακτήριστη τελεία του τάφου σιωπή. Λησμονιά, αχαριστία, αγνωμοσύνη. Κατά τα άλλα τούμπανα και κοσμικές εμφανίσεις και εκδηλώσεις… Κανείς, ούτε και οι κατ ευφημισμόν υπεύθυνοι και υπόχρεοι, δεν σκέφτεται αυτήν την Άγια Μορφή, αυτήν την Μεγάλη Εορτή.
25 Αυγούστου: Εορτή της Κρήτης. Ποιάς Κρήτης…
Χριστιανέ της Κρήτης: Σήμερα εορτάζει ο πρώτος
Επίσκοπός σου. Ο θεόσταλτος Πατέρας και ποιμενάρχης σου. Αφησε έστω για ένα λεπτό την σκέψη σου από την βιοτικήν μέριμναν . Θυμήσου και τίμησε ευγνώμονα αυτόν τον ευεργέτην της ψυχής σου, τον πολιτισμόν της ψυχής σου και εκατομμυρίων ψυχών από την άφιξή σου στο νησί μας μέχρι και σήμερα. Κι αν οι περισσότερες καμπάνες των εκκλησιών δεν κτυπήσουν (!) Θεέ μου, τι σκληροκαρδία, τι αγνωμοσύνη, και δεν λειτουργηθούν οι Εκκλησίες, στην μνήμη του Μεγάλου Αυτού Ευεργέτη και Επισκόπου σου, κτύπησε εσύ την καμπάνα της καρδιάς σου και στείλε σ αυτόν τις προσευχές σου και τις ευγνώμονες σκέψεις σου. Αναψε το καντήλι του σπιτιού σου και κάποιου ξωκκλησιού. Ο άγιος πάντα αγαπάει. Πάντα σε σκέφτεται πάντα σε περιμένει.
Αγιε Τίτε: Μην μας συνεριστείς. Προσεύχου για την αναξιότητά μας και πάρειδε την λησμονιά και την αχαριστίαν μας, για την οποίαν θα λογοδοτήσουμε στην κρίση του Θεού που από τώρα την πληρώνουμε…
*Θεολόγος
τ. Λυκειάρχης
Ακαδημαϊκός
