Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

ΑΠΟΨΗ

«Θα μπορούσε να ήταν ένας από εμάς…». Αυτή τη σκέψη έχουμε όλοι στο μυαλό μας. Αυτός είναι ο λόγος που γράφουμε δυο λόγια για το τραγικό συμβάν. Για το θάνατο του Γιώργου, του ποδηλάτη.
Κάποιοι από εμάς τον θυμόμαστε σε κάποιες βόλτες της ομάδας. Κάποιοι σε ποδηλατοπορείες και κάποιοι στα critical mass τις Πέμπτες. Όλοι μας όμως βιώνουμε τον πόνο της απώλειάς του. Γιατί έχουμε κοινή την αίσθηση του κινδύνου αλλά και της ελευθερίας που προσφέρουν οι δυο ρόδες του ποδηλάτου πάνω στην άσφαλτο. Δεν γνωρίζουμε ποιος έφταιξε, δεν έχει καμιά σημασία. Γνωρίζουμε ότι στο δρόμο είμαστε ο αδύναμος κρίκος. Και ότι σ΄αυτόν τον τόπο (που ζούμε και αγαπάμε) υπάρχει η αξεπέραστη νοοτροπία του πρώτα θρηνώ και μετά μαθαίνω (… και αν).
Γράφουμε λοιπόν δυο λόγια και για τον κάθε Γιώργο, αυτόν του μέλλοντος. Δεν είμαστε απαισιόδοξοι και οι πράξεις μας 6 χρόνια τώρα, το αποδεικνύουν. Είμαστε ρεαλιστές. Θα υπάρξουν κι άλλα θύματα ποδηλάτες. Όσο δεν υπάρχουν υποδομές. Όσο δεν υπάρχει παιδεία. Όσο δεν υπάρχει μακροπρόθεσμο όραμα. Όσο θριαμβεύει η ελληνικότατή μας νοοτροπία.
Ο ποδηλάτης στο δρόμο είναι από επιλογή, έχει τα ίδια δικαιώματα με τον αυτοκινητιστή. Δεν αποτελεί εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσουμε γρήγορα. Είναι γυμνός σε σύγκριση με την μεταλλική πανοπλία ενός αυτοκινήτου και ισορροπεί. Ισορροπεί σε 2 ρόδες και μεταξύ ζωής και θανάτου όσο οι κυκλοφοριακές συνθήκες τον αγνοούν.
Φταίμε όλοι στο βαθμό που μας αναλογεί, στο βαθμό που είμαστε ανίκανοι να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Γι? αυτό και στην μνήμη του δεν χρειάζονται τη στιγμή αυτή λόγια και υποδείξεις για το τι πρέπει να γίνει στο μέλλον. Χρειάζονται πράξεις και έργα. Ξεκινώντας από τον εαυτό μας και καταλήγoντας στους φορείς, τις αρμόδιες αρχές.
Πόσα χρόνια τώρα μελέτες και μελέτες, ποδηλατόδρομοι και πεζόδρομοι στα χαρτιά. Ξανά και ξανά. Δεν έχουμε δει ούτε μισό μέτρο ποδηλατοδρόμου, ούτε την παραμικρή κίνηση προς την κατεύθυνση αυτή. Ούτε ωστόσο και λόγω του συμβάντος θεωρούμε ηθικό να γκρινιάξουμε ακόμη μια φορά. Τουλάχιστον, η δημοτική αρχή στην εξαγγελθείσα με ποδηλατόδρομο ανάπλαση της οδού Πειραιώς (τον πρώτο που θα γίνει στην πόλη) ας κάνει το αυτονόητο. Γνωρίζοντας τον και ως φοιτητή στο ανοικτό λαϊκό πανεπιστήμιο του Δήμου να τον τιμήσει διπλά με μια συμβολική κίνηση. Ας έχει το όνομά του αυτός ο πρώτος ποδηλατόδρομος.
Γιατί ως εικόνα σε εμάς δεν μένει ο θάνατος ενός ποδηλάτη. Μένει η επιθυμία ενός ανθρώπου 57 χρονών να ποδηλατεί. Μένει η επιθυμία για ζωή. Αυτή μας ερεθίζει και μας πολλαπλασιάζει πάνω στις σέλες. Γνωρίζουμε ότι το ποδήλατο είναι ζωή. Το γνωρίζουμε, το επιλέγουμε και θα συνεχίσουμε να το επιλέγουμε.

ποδηΛάτρεις


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

1 Comment

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα