Με το σύνθημα “είμαστε η Αριστερά της δημιουργίας, της κριτικής σκέψης και της πολιτιστικής αναγέννησης”, η Δημοκρατική Αριστερά έκανε, την επίσημη πρώτη εμφάνισή της. Ως εδώ καλά!
Η μελαγχολική μαρξιστική μου παιδεία, δεν πλάτυνε τους ορίζοντές της.
Το νέο κόμμα είναι πολύ νωρίς για να κριθεί. Ο κος Κουβέλης είναι σοβαρή περίπτωση, αξιόπιστου συνομιλητή. Και ο κος Ψαριανός το ίδιο. Σε καθαρά “τεχνικό” επίπεδο, η Αριστερά ίσως χρειαζόταν ένα δημιουργικό εξορθολογισμό. Χωρίς αριστερίστικη μυωπία και Σταλινική “σαβούρα”.
Θυμάμαι στο Πανεπιστήμιο, οι “Ρηγάδες” πήγαιναν στον κινηματογράφο, διάβαζαν Παζολίνι, και μιλούσαν με όρους “κατηχητικούς” για την Ευρώπη των Εργαζομένων.
Από τότε άλλαξαν πολλά. Κάποια έμειναν όμως, τα ίδια?
Η δουλικότητα στη λάντζα της σοσιαλοδημοκρατίας, και η θωπεία του ΠΑΣΟΚ “για να ρίξει την Αριστερά στο κρεβάτι”, τελευταία εγκαταλείφθηκε και από τις δύο πλευρές.
Εύχομαι τουλάχιστον, ο κος Κουβέλης, να σφυρηλατήσει στις μαρξιστικές συνειδήσεις την Συνταγματική τάξη και να σμιλεύσει τους συμβολισμούς της ενεργής δράσης που δεν χρησιμοποιεί την αργκό του περιθωρίου.
Γ. Ουν.