Καλλικράτης

Πολλές οι επίσημες και ανεπίσημες συζητήσεις για τον Καλλικράτη, για τις εξελίξεις και τις δομικές αλλαγές στη διοικητική και αυτοδιοικητική αναδιάρθρωση της χώρας. Παρακολουθώντας κάποιες (όχι μόνο ανεπίσημες) συζητήσεις στα, ανά την επαρχιακή μας επικράτεια βουλευτήρια, αντιλαμβάνεσαι ότι, παρά την εκ προοιμίου δήλωση παραδοχής της ανάγκης για τις αλλαγές που επαγγέλλεται ο? αρχιτέκτων, πολλοί εξ εκείνων οι οποίοι θεωρητικά θα τον βοηθήσουν να ορθώσει το οικοδόμημά του, δεν είναι διατεθειμένοι να κουβαλήσουν κανένα? τούβλο, αλλά, άλλοι μεν αρκούνται στην? επίβλεψη των εργασιών διοικητικής αναδόμησης της χώρας «τοις κείνων ρήμασι ή? his master voice πεπεισμένοι» δηλαδή ως διορισμένοι «υπουργοί» κάποιων οι οποίοι από το παρασκήνιο θέλουν να ελέγχουν καταστάσεις, ενώ άλλοι προσπαθούν να αναδειχτούν σε νέους τοπάρχες και εγγυητές της νέας αναπτυξιακής γεωγραφίας. Στις συζητήσεις τους, απουσιάζει η σαφής περιγραφή του προσωπικού, έστω, οράματος για τις επιδιώξεις των νέων ΟΤΑ, ομιλούν για «ανεξάρτητη» Τ.Α., για «ισχυρούς» δήμους και προσδιορίζουν την «αποτελεσματικότητά» τους ως παράγωγο του πληθυσμιακού τους μεγέθους. Σέρνουν τα εξ αμάξης στο «κακό κράτος», παράπονο βέβαια, ως επί το πολύ δικαιολογημένο αλλά όχι πειστικό όταν δεν προηγείται αυτοκριτική για τα έργα, τις ημέρες και τη διαχείριση των οικονομικών τους ως τοπικών αρχόντων. Βέβαια δεν λείπουν και φωτισμένοι αιρετοί που προσπαθούν κόντρα στις ευκαιριακές μεταμφιέσεις πολλών, να οδηγήσουν τις συζητήσεις και τους προβληματισμούς προς μια σωστή κατεύθυνση, όσο και αν το «σωστή» έχει πολλές υποκειμενικές ερμηνείες. Να ευχηθούμε οι συζητήσεις που θα ακολουθήσουν να οδηγήσουν την Αυτοδιοίκηση σε? «Παρθενώνα» και όχι σε? μακριά (περιοριστικά) τείχη. Καλή τύχη.