Ελλάδα: αμάξι γέρικο στην ανηφοριά

Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος μάς συγκινεί με πολλούς τρόπους. Με τους στίχους του, με τις αφηγήσεις του, τα πολιτισμικά γεγονότα των οποίων είναι πρωταγωνιστής αλλά και με τα εύστοχα κοινωνικά και πολιτικά σχόλιά του στην στήλη «Ματιές» της 6ης σελίδας της εφημερίδας «τα Νέα». Κάποια, τα πιο πολλά, από αυτά τα σχόλια, πρέπει να αναπαράγονται και να διδάσκονται στο σχολείο της γνώσης για την αξιολόγηση της αλήθειας και του «δέον γενέσθαι». Ένα τέτοιο σχόλιο και αυτό του περασμένου Σαββάτου, μέρη του οποίου αντιγράφω με αυθαίρετη άδεια από τη? σημαία των «Ελευθεριστών».
Γράφει: «Μου έρχονται συνεχώς στο νου οι στίχοι του Σεφέρη: “Όπου και να ταξιδεύω η Ελλάδα με πληγώνει· παραπετάσματα βουνών, αρχιπέλαγα, γυμνοί γρανίτες? Το καράβι που ταξιδεύει το λένε Αγωνία 937”. Και αυτό γιατί σκέφτομαι διαρκώς τον Γιώργο Παπανδρέου. Τον πρωθυπουργό της χώρας που ζει ασφυκτικές ώρες αγωνίας, ταξιδεύοντας κάθε μέρα και αλλού για να ενώσει σπασμένες άκρες, να δέσει κόμπους αλληλεγγύης, να βρει μια σανίδα στο πέλαγος για να αρπαχτεί και να σώσει την πατρίδα που την άφησαν να βουλιάζει οι άφρονες των τελευταίων ετών». (?)
«Και βλέπουμε τον πάντοτε κορδωμένο Αλογοσκούφη, να κάνει δηλώσεις και να δίνει συνεντεύξεις στην τηλεόραση αντί να σιωπά και να μην τολμά να κοιτάξει στα μάτια ούτε έναν Έλληνα μετά τις πληγές που άνοιξε με την “απογραφή” και τις άλλες “ιδιοφυείς κινήσεις” του επί χρόνια. Όχι μόνος βέβαια αλλά έχοντας δίπλα του τον “προϊστάμενό” του, τον αγέρωχο Καραμανλή, που επί επτά χρόνια τον χειροκροτούσαν όρθιοι οι βουλευτές της Ν.Δ. και τώρα μορφάζουν αποδοκιμαστικά, όταν ακούνε το όνομά του».
Γράφει και άλλα τσεκουράτα ο ποιητής – δημοσιογράφος για να καταλήξει: «Τα πράγματα προφανώς δεν είναι απλώς δύσκολα, είναι κρίσιμα. Και κρίμα που δεν το ?χουν πάρει χαμπάρι ορισμένοι (μαζί με τους υποκινητές τους) που διεκδικούν μαχητικά τα πάντα από τα άδεια ταμεία. Γιώργο κουράγιο». Αμάξι γέρικο στην ανηφοριά η Ελλάδα…