Κώστας Αξελός

Γράφει η ΕΛΕΝΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΑΛΟΥ
Κώστας Αξελός! Ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος, δεν είναι πια ανάμεσά μας? Άλλοι, ειδικοί θα μιλήσουν για το μέγεθος του ανδρός και του έργου του. Εγώ θα καταθέσω την ταπεινή εμπειρία μου από την προσωπική μας γνωριμία και τη φιλία με την οποία έκτοτε με τίμησε. Ο θάνατός του δεν ήταν για μένα έκπληξη, καθώς γνώριζα ότι ήταν στο νοσοκομείο, αλλά παρόλα αυτά με συγκλόνισε? Σε ένα «διάλειμμα» από το δωμάτιο του πόνου, μου έστειλε το τελευταίο του βιβλίο με μια αφιέρωση, που θα είναι για μένα και την κόρη μου την Κατερίνα, πολύτιμο φυλακτό για πάντα. Κάνω αυτή την αναφορά, όχι για τους λόγους που ο καθείς μπορεί να υποθέσει, αλλά για να δείξω ότι ο μεγάλος αυτός Έλληνας, έως την τελευταία στιγμή ήταν ζωντανός με όλη τη σημασία της λέξεως! Το βιβλίο αυτό γράφτηκε στη διάρκεια του πόνου του? και δίνει σε όλους μας ένα ακόμη μάθημα αισιόδοξης στάσης στη ζωή. Στη ζωή που όπως έλεγε «είναι μια και μοναδική? άλλη δεν έχει. Γι? αυτό ας τη ζούμε όσο γίνεται καλύτερα»! Πολλοί σήμερα, θα θυμηθούν με συγκίνηση τη διάλεξη που έδωσε το 2006 στο Μεγάλο Αρσενάλι, σε μια κατάμεστη αίθουσα. Σε όσους είχαμε την εξαιρετική τύχη να ζήσουμε αυτό το γεγονός τότε, σήμερα μπορούμε να βιώσουμε τη μεγάλη απώλεια και να αξιολογήσουμε για μια ακόμη φορά την τότε παρουσία του.
Μετά τη διάλεξη εκείνη ο Κώστας Αξελός και η γλυκιά και σπουδαία γυναίκα του κα Κατερίνα Δασκαλάκη, παρέμειναν στα Χανιά για 8 ημέρες, στη διάρκεια των οποίων συναντήθηκαν με τον μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κ. Ειρηναίο, στη Μονή της Αγίας Τριάδας, και επισκέφτηκαν επίσης τα Σφακιά (φωτ.).
Οφείλω να πω ότι είχα προτείνει, στη Δημοτική Αρχή, όπως έχω κάνει επίσης και για την κα Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ και τον κ. Δημήτρη Νανόπουλο, τότε αλλά και αργότερα αρκετές φορές (σπεύδω για ευνόητους λόγους να πω, προφορικά), να τους ανακηρύξουμε επίτιμους δημότες της πόλης μας, εισπράττοντας την αδιαφορία… Ας βγάλει ο καθείς τα συμπεράσματά του?
«Παναγιώτατε», όπως χαριτολογώντας ειρωνικά, μου έλεγε να τον αποκαλώ όταν τον αποκαλούσα «κύριε Αξελέ», Παναγιώτατε έχε γεια!!! Θα τα πούμε στον δικό μας παράδεισο? αν καταφέρω να ανταποκριθώ στην ευχή σου, να είμαι «άταχτη»?