ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΧΙΛΙΑ καλώς ωρίσατε του Τύπου τα αστέρια / απ’ όλες τις καλές σειρές της πένας τα ξαθέρια. Για τους σαράντα εκδότες – δημοσιογράφους από την άλλη Ελλάδα, τους πανεπιστημιακούς και τους ανθρώπους των ΜΜΕ που παίρνουν μέρος σήμερα Σάββατο και αύριο Κυριακή στη διημερίδα που διοργανώνει ο Σύνδεσμος Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων (ΣΗΠΕ) στις εγκαταστάσεις του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου (ΙΕΤ), στους Άγιους Πάντες Αποκορώνου, με θέμα “Νέες τεχνολογίες και περιφερειακός Τύπος: Επιχειρηματικές στρατηγικές στην ψηφιακή σύγκλιση”, και διά της στήλης “στα πεταχτά”, το καλωσόρισμα.
ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Η πιο καλή ποιότητα ενός πράγματος, η αφρόκρεμά του, είναι, κατά που μας λέει και ο… εδικός και ειδικός Αντώνης Ξανθινάκης στο Λεξικό του (“Λεξικό ερμηνευτικό και ετυμολογικό του δυτικοκρητικού γλωσσικού ιδιώματος” Δ’ Εκδοση, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης), το “ξαθέρι”. Το μέλι μου είναι ξαθέρι, λέμε για παράδειγμα. Κλείνω την παρένθεση.
Ο,ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ θα ήταν η λέξη “ξαθέρι” και για το ΙΕΤ, αν υπήρχαν κι άλλα παρόμοια μ’ αυτό στον χώρο της ελληνικής δημοσιογραφίας. Δεν υπάρχουν όμως. Μόνο ο Γιάννης Γαρεδάκης μπορεί κατά που φαίνεται να βάζει τέτοια λογής στοιχήματα, όπως αυτό του Ινστιτούτου, και να τα κερδίζει.
ΚΑΝΕΙ κρύο κάνει τσίφι / για το δόλιο το κοτσίφι! Το ξανάγραψα τις προάλλες, ανάγκη πάσα, ωστόσο να το ξαναγράψω και σήμερα. Αποκλειστικά δια την μεταφοράν του πράγματος αυτήν την φορά. Πολύ κρύο για τη δόλια την Ελλαδίτσα μας, αδέλφια! Τόσο που δύσκολα, πολύ δύσκολα, θα την βγάλει, αν την βγάλει, καθαρή, δίχως “παλτό”.
ΑΛΙΜΟΝΟ του που δεν έχει νύχια να ξυστεί και περιμένει να τον ξύσουν οι άλλοι. Αντί να τον ξύσουν, θα τον ξελουρίσουν και θα βγούνε στο παζάρι για να πουλήσουν όσο όσο τις λουρίδες που έβγαλαν. Σιβυλλικός ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος; Ε, όχι δα! Σαφής η αναφορά του.
ΜΕΣ ΣΤΟ δάσος τριγυρνώ / τριγυρνώ και τραγουδώ / γρίπη των χοίρων είσαι δω; Σιγά που θα παραξηγηθεί η γρίπη των χοίρων και θα πάρει το μπαστούνι της να μας κυνηγήσει! Ποιο μπαστούνι της;
ΒΡΟΧΗ πέφτουν τα χαστούκια απ’ τις διεθνείς αγορές. Σιγά σιγά και με τη σειρά! Να προλαβαίνουμε τουλάχιστον να γυρίζουμε μάγουλο!
ΑΛΛΟΣ είναι ο Θοδωρής κι άλλος είναι που θωρείς. Υπέρ του διαλόγου των μπλόκων ο Θοδωρής. Υπέρ του μπλόκου του διαλόγου ο άλλος που θωρείς.
ΣΤΟ ΖΑΠΠΕΙΟ μια μέρα περιπατούσα / συνάντησα τη νέα που αγαπούσα… Αλήθεια, τι θέλει να πει ο ποιητής;
ΜΙΑ ΜΕΡΑ παραπονέθηκε στον περίφημο πρωθυπουργό του Λουδοβίκου ΙΔ’, Κολμπέρ, ένας νεαρός αριστοκράτης και του ζήτησε να τον διορίσει σε μια υψηλή κρατική θέση. Για να τον πείσει, άρχισε μάλιστα να του αραδιάζει όλους τους τίτλους ευγενείας που είχε για την οικογένειά του. Ο Κολμπέρ τον άκουσε χαμογελώντας και όταν τέλειωσε του είπε: “Κάτι θα γίνει αγαπητέ μου! Φαίνεστε νέος με προσόντα. Όσο για τους αριστοκρατικούς σας τίτλους, ελπίζω να μη σας σταθούν εμπόδιο”.
“…Το ξέρω πως δεν μου ανήκει τίποτα / απ’ όσα λένε ιδιοκτησία / καθώς, άλλοι τα είχαν χτες, / σε άλλους θα ανήκουν κάποιο χάραμα / μα και σ? αυτούς προσωρινά, / κανείς δεν παίρνει τίποτα μαζί του. / Το ξέρω, ήλθα ξένος εις τη γη, / ξένος στην υστεριά θα φύγω / και τι μένει; / μόνο η αύρα από το όποιο όνομα / κι αυτό, μέχρι να το σκεπάσουν χρονοθίνες”.
Από το ποίημα “Ο ξένος” του Γιάννη Πολυράκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!