40 χρόνια φούρναρης…

Αυτός που είναι μετρημένος στα λόγια, είναι μετρημένος και στα έργα.
Ξενίζει το συμπέρασμα, αν αναλογιστεί κανείς σήμερα την πολιτική ζωή του τόπου.
Ετοιμοι όλοι (από τα παλαιά πολιτικά πάθη) να σύρουν το ζωνάρι τους.
Εις μάτην, όμως, η οχλοβοή, αφού οι πέτρες δεν μπορούν να γίνουν ψωμιά.
40 χρόνια φουρνάρηδες κι ακόμη δεν μάθανε πως ο λαός θέλει να δει έργα και όχι λόγια.
Πάει, πέρασε και τούτο το καλοκαίρι και χαΐρι δεν κάναμε πουθενά, παρά μόνο στην αδολεσχία.
Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο παίρνουμε στην πολιτική φλυαρία.
Μπλα, μπλα, μπλα… και ο Ελληνας θυμάται αυτό που έλεγε κάποιος το 1925: «Δεν με θέλει η Ελλάδα, θέλει δημοκόπους». Θα μου πείτε τόσα χρόνια πέρασαν από το 1925 κι ακόμη τα ίδια συμπεράσματα βγάζουμε;
Θα έρθει ο Σεπτέμβρης, Θα έρθει ο Οκτώβρης, Θα έρθει ο Νοέμβρης και η πολιτική ζωή θα κάνει βόλτα με το σάρωθρο της φλυαρίας.
Από έργα;