Κύριε ∆ιευθυντά,
Πολλές και διαχρονικές είναι οι τραγελαφικές καταστάσεις του πολιτικού και δηµοσιοϋπαλληλικού συστήµατος.
Σε αυτές συµπεριλαµβάνεται και ο προσωπικός µου αγώνας υπέρ του δηµοσίου συµφέροντος τον οποίο ξεκίνησα δηµόσια τον Ιούνιο του 1993 σε ηλικία 36 ετών µε 17 χρόνια υπηρεσίας στην ΕΛ.ΑΣ. και συνέχισα µέχρι τον Ιούνιο του 2001, οπότε και υπέβαλα αίτηση αποστρατείας.
Όµως ο αγώνας αυτός συνεχίστηκε και συνεχίζεται ακόµα και σήµερα από άλλο µετερίζι, δίχως πλέον τις άδικες διώξεις που δεχόµουν εν ενεργεία.
Ως πολίτης έχω αναφερθεί εκατοντάδες φορές στο συγκεκριµένο θέµα µε δηµοσιεύµατα στον τοπικό και ηλεκτρονικό Τύπο, ωστόσο η πολυπόθητη δικαίωση που επιθυµώ δεν έχει έρθει.
Ο αναχρονισµός και οι παρανοµίες στο κεφάλαιο που αφορά τα κρατικά οχήµατα δεν έχουν σταµατηµό, µε την εθνική οικονοµία να αιµορραγεί προς χάρη προσωπικών συµφερόντων.
Τον Ιούνιο λοιπόν, του 1993 βρήκα το θάρρος να προσκαλέσω τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνοµίας σε τηλεοπτική συζήτηση. Το “πλήρωσα ακριβά”.
Σήµερα, στην ηλικία των 68 ετών επιθυµώ τουλάχιστον από τους τοπικούς παράγοντες της πολιτικής, αστυνοµικής και αυτοδιοικητικής σκηνής να εισακουστώ και να τους παρουσιάσω τις µελέτες που έχω εκπονήσει και αγωνιστεί για να επέλθουν η πειθαρχία και ο έλεγχος προς όφελος του δηµοσίου συµφέροντος.
Γιάννης Η. Κάκανος
Υπαστυνόµος Β’ ε.α.
Ο πολύχρονος δίκαιος αγώνας κατά της επάρατης διαχρονικής διαφθοράς όπως αναλύεται απ τον αγωνιστή κ Γιάννη Κάκανο επιβάλλεται να αποτελέσει την αρχή του τέλους αυτής της ζημιογόνου παθογένειας . Το Κράτος οφείλει να μεριμνήσει για την άδικη αποκατάσταση του.