10. Ο μονόλογος του ήλιου
«Είναι απίστευτο τι μπορεί να κάνει μια αχτίδα του ήλιου στην ψυχή σου».
Ντοστογιέφσκι
ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ:
– Αδερφέ, σ’ ευχαριστώ που συνεχίζεις να μοιράζεσαι μαζί μου, εκείνα που εγώ ακούω ενορατικά από το σιωπηλό μονόλογο της φύσης.
– Ακούω τον ήλιο να μου λέει:
«Εγώ, συμπληρώνω μαζί με τους συντρόφους μου τ’ αστέρια και τις αδελφές μου τη Σελήνη της νύχτας και την Ηώ1 της αυγής, το μεγαλείο του Σύμπαντος που σε περιβάλλει…
…Στους αιώνες –κατά που χωρίσατε σεις οι γήινοι τον άχρονο χρόνο- με λατρέψατε, με τιμήσατε σαν θεότητα… Καλοδεχούμενο, καθώς εγώ αποτελώ την ολοκλήρωση του Μεγάλου Έργου, γήινε χωμάτινε αδερφέ…
…Άνοιξε ώτα και οφθαλμούς ψυχής και πρόσεξε το έργο μου, σαν η ύπαρξή μου σηματοδοτεί και τη δική σου ύπαρξη στο γαλαζόθωρό σου άστρο, καθώς, αρχικά, με τη θεμελιώδη διαδικασία της φωτοσύνθεσης που προκαλώ σε συνεργασία με τα φυτά, προσφέρεται η απαραίτητη ενέργεια για την ανάπτυξη και όλων των ζωντανών οργανισμών. Χάρις σε αυτή, μετατρέπεται η ανόργανη ύλη σε οργανική και παράγεται οξυγόνο και όχι μόνο. Κοντολογίς, η φωτοσύνθεση συνιστά μια από τις λειτουργίες που προϋποθέτει την ύπαρξη της ζωής στη Γη σου.
…Και να ’τανε μόνο αυτό; Εγώ ορίζω την εποχή της καρποφορίας της Γης με τη νίκη του φωτός μου στο σκοτάδι του χειμώνα κατά την εαρινή ισημερία και εντεύθεν…
…Μα μην ξεχνάς γήινε αδερφέ αυτό που συ ονομάτισες “κύκλο του νερού”, δικό μου έργο, καθώς, ανακυκλώνω διαρκώς το νερό της Γης μέσα στην υδρόσφαιρα και την ατμόσφαιρα. Με απλά λόγια, λόγω της θέρμανσης του νερού στους μεγάλους υδάτινους όγκους, νερά εξατμίζονται και συγκεντρώνονται ως υδρατμοί, δημιουργώντας σύννεφα, τα οποία στη συνέχεια δημιουργούν τις βροχές, των οποίων το νερό –σε όποια μορφή- συνιστά τον ζωντανό φορέα για τη διατήρηση των οικοσυστημάτων και εντέλει της ζωής.
…Μα και οι άνεμοι είναι δικό μου γέννημα, θερμαίνοντας ανομοιόμορφα τον αέρα της ατμόσφαιρας, αποτελούν δε οι άνεμοι σημαντικούς παράγοντες των καιρικών συνθηκών, που επηρεάζουν τη ζωή σου ποικιλότροπα γήινε διαβάτη…
…Και δεν είναι μόνο αυτά. Η παρουσία μου, ενισχύει το ανοσοποιητικό σου σύστημα γήινε αδερφέ και είναι παράγοντας σωματικής και ψυχικής υγείας ποικιλότροπα. Μην το ξεχνάς!
…Σκέψου τα όλα τούτα γήινε διαβάτη κι αναθεώρησε λοιπόν σαν βλέπεις κι ατενίζεις τη θωριά μου, πως εις τα σίγουρα δεν έγινα απ’ το μηδέν, για το μηδέν… από το τίποτα και για το τίποτα! Έγινα από Πλάστη ζωοδότη, για ζωή εις τον πεπερασμένο “φράχτη” του πλανήτη, μέσα στην απεραντοσιά του Σύμπαντος! Χωρίς εσένα, εγώ υπάρχω. Χωρίς εμένα εσύ θα νεκρωθείς μαζί με όλο το γαλαζόθωρό σου άστρο… Σκέψου το! Και μην είσαι απλός θεατής του σύμπαντος κόσμου που σε περιβάλλει… Σκέψου… Συλλογίσου… Αναλογίσου… Προσπάθησε ν’ αντιληφτείς με ενορατικές αισθήσεις τι εκτυλίσσεται γύρωθέ σου… Και μην αμφισβητείς… Φοβού, μόνο σαν θα’ ρθει η στερνή σου μέρα (όπως σου τόνισε και η αδελφή μου η Σελήνη) σαν θ’ ακουστεί το 4ο Σάλπισμα, κατά που το ’γραψε πολλούς ενιαυτούς –ως λέτε- ενωρίτερα, εκείνος ο Σοφός Χωμάτινος Αδερφός ο Ιωάννης στην –ως λέτε- Αποκάλυψή του: «…και ο τέταρτος άγγελος σάλπισε και σκοτείνιασε ο ήλιος κατά ένα τρίτο και η σελήνη και τα άστρα και η ημέρα σκοτείνιασε κατά ένα τρίτο και το ίδιο και η νύχτα….» (Αποκάλυψη: Η’ 11).
ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
…Όχι αδερφέ, μην με ευχαριστείς… Δεν έκανα τίποτα το εξαιρετικό… ήθελα απλά, να σε βγάλω από την πλάνη σου, καθώς, θα το’ ξακολουθήσω –αναλυτικά- να σου παρουσιάζω τι σιωπηλά μονολογούν όλα τα δημιουργήματα της φύσης… Φωνή Θεού είναι τούτη… Αρκεί να έχεις την υπομονή να με ακούσεις…
Άκου το λοιπόν, τι σιωπηλά μονολογεί ο Γολγοθάς:
(Στο επόμενο: Ο σιωπηλός μονόλογος του Γολγοθά)
1. Ηώ: Στην Ελληνική μυθολογία ο Ήλιος ήταν προσωποποιημένος ως θεότητα, τον οποίο ο Όμηρος αντιστοιχεί στον ηλιακό Τιτάνα Υπερίωνα. Άλλες πηγές αναφέρουν πως ο Ήλιος είναι γιος του Υπερίωνα από την αδελφή του Θεία. Έχει δύο αδελφές, την θεά του φεγγαριού Σελήνη και της θεά της αυγής Ηώ. https://el.wikipedia.org/
*μέλος της “Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων”
