«Ανοιχτή πληγή» χαρακτήρισε το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων για τις θηριωδίες που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια της κατοχής ο πολιτικός επιστήμονας Αριστομένης Συγγελάκης στην ομιλία του με θέμα ´Μνήμη και χρέος: Η διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα´, που πραγματοποίησε στο πλαίσιο της 2ης ημέρας των εργασιών του Παγκοσμίου Συνεδρίου Κρητών που πραγματοποιείται στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων.
Ο κ. Συγγελάκης επεσήμανε ότι «σήμερα που η Ευρώπη βρίσκεται σε σοβαρή πολιτική και οικονομική κρίση πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο ναζισμός δεν ήταν ένα λάθος της ευρωπαϊκής ιστορίας, αλλά μέρος της ιστορίας της Ευρώπης και στο πλαίσιο αυτό η διεκδίκηση για την καταβολή των αποζημιώσεων προς τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας και των λοιπών γερμανικών οφειλών έχει τον χαρακτήρα επανόρθωσης των καταστροφών του ναζισμού και έκφρασης της έμπρακτης μεταμέλειας του σημερινού δημοκρατικού γερμανικού κράτους για τα δεινά που το 3ο Ράιχ προξένησε στη χώρα μας».
ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ
Στην ομιλία του ο κ. Συγγελάκης έκανε εκτενή αναφορά στα δεινά που επέφερε η γερμανική κατοχή στην Ελλάδα και τόνισε ότι το βαρύτατο πλήγμα που δέχθηκε η ελληνική κοινωνία και οικονομία εκείνη την περίοδο δεν μπορεί να μην συσχετίζεται με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα.
«Η Ελλάδα πλήρωσε σκληρά την κατοχή και τη ναζιστική βαρβαρότητα με αποτέλεσμα η χώρα μας να μείνει πίσω 35 περίπου χρόνια όπως εκτιμούσε ο ακαδημαϊκός Αγγελος Αγγελόπουλος σε σχέση με τις άλλες χώρες με όρους οικονομικούς, αναπτυξιακούς, κοινωνικούς και επιστημονικούς», ανέφερε ο κ. Συγγελάκης και πρόσθεσε ότι ενδεικτικά της απόλυτης καταστροφής που σημειώθηκε είναι τα στοιχεία που κατατέθηκαν στη διασυμμαχική διάσκεψη των Παρισίων αμέσως μετά τον πόλεμο.
«Στη χώρα μας καταστράφηκε το 25% των κατοικιών, το 70% των λιμενικών εγκαταστάσεων, το 75% του εμπορικού στόλου, μεγάλο μέρος του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου και το σύνολο του σιδηροδρομικών γεφυρών και τούνελ. Παράλληλα δημεύτηκε το 80% των μέσων μεταφοράς και το 51% των δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων, ενώ η μικρή και φτωχή Ελλάδα υποχρεώθηκε να επωμιστεί το κόστος συντήρησης όχι μόνο των 3 στρατών κατοχής, αλλά και της συντήρησης της στρατιάς του Ρόμελ. Μοιραία, λοιπόν, το κόστος κατοχής για την Ελλάδα την περίοδο ?41 – ?42 αντιστοιχούσε στο 113% του Α.Ε.Π., την ίδια ώρα που σε άλλες χώρες, όπως η Ολλανδία ή το Βέλγιο, ήταν 18% ή 24%», τόνισε ο κ. Συγγελάκης και πρόσθεσε ότι συνέπεια όλων αυτών ήταν η διακοπή της ομαλής λειτουργίας της ελληνικής οικονομίας, η πλήρης ανατροπή της σταθερότητας του νομίσματος, η πείνα και ο θάνατος.
«Μία στις 2 οικογένειες θρήνησαν θύματα κατά τη διάρκεια του πολέμου και της κατοχής και 1 στους 10 Ελληνες υπέστη αναπηρία, ενώ το 75% των παιδιών υπέφερε από ασθένειες, ακόμα και μετά τη λήξη του πολέμου», σημείωσε σχετικά και συμπλήρωσε: «Συνεπώς, αν κάποιος καλόπιστος στην Ευρώπη ή στον κόσμο θέλει με αντικειμενικότητα να αναζητήσει τα αίτια της σημερινής κατάστασης στην Ελλάδα, οφείλει να αναγνωρίσει ότι το γεγονός πως δεν κατορθώσαμε να αναπτύξουμε πλήρως τις υποδομές και τις παραγωγικές μας δυνατότητες ώστε να έχουμε αυτάρκεια, επιστημονική αυτοδυναμία και ανθηρή οικονομία, έχει σαφώς τις ρίζες του στην κατοχή».
ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ
Σε ό,τι αφορά το κατοχικό δάνειο που υποχρεώθηκε η Ελλάδα να παράσχει και στην πορεία μετατράπηκε σε συμβατικό, ο κ. Συγγελάκης υπογράμμισε ότι, σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις, ανέρχεται στα 55 δισ. ευρώ. Επίσης, ενώ οι αξιώσεις για τις επανορθώσεις από τις καταστροφές σε δημόσιες και ιδιωτικές υποδομές υπολογίζονται σε 108,43 δισ. ευρώ χωρίς τους τόκους.
Εκτός όμως αυτών θα πρέπει ακόμα να συμπεριληφθούν οι κλοπές αντικειμένων της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς που διαπράχθηκαν κατά την κατοχή και που εκτιμάται ότι μόνο τα επίσημα καταγραφέντα κινητά αντικείμενα που λεηλατήθηκαν ανέρχονται σε 8.500 τεμάχια.
Σημαντικότατη επίσης είναι η διάσταση των αποζημιώσεων των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας που -ενδεικτικά- με βάση την απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς του 1997 και την ιστορική απόφαση του Αρείου Πάγου το 2000 τα 218 θύματα του Διστόμου δικαιούνται αποζημίωση 76 εκατ. ευρώ.
«Το ζήτημα είναι ανοιχτό, ισχυρά τεκμηριωμένο και οφείλουμε να παλέψουμε γι? αυτό», σημείωσε, μεταξύ άλλων, ο κ. Συγγελάκης και πρόσθεσε ότι η αναζωπύρωση του θέματος των γερμανικών αποζημιώσεων το τελευταίο διάστημα σχετίζεται με το θέμα της οικονομικής κρίσης «όχι σε μια λογική συμψηφισμού που είναι ηθικά απαράδεκτη, αλλά σε μια λογική ότι τώρα ο ελληνικός λαός συνειδητοποιεί κάποια από τα λάθη ή και τα ελλείμματα του παρελθόντος και χωρίς να απαλλάσσει τις ελληνικές κυβερνήσεις για όσα έκαναν, θέλει να διεκδικήσει τα νόμιμα δικαιώματά του».
