ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙ Τ´ ΑΥΤΑ

Το κλείσιμο της ΕΡΤ δεν σοκάρει μόνο για το γεγονός ότι έβαλε ´τίτλους τέλους´ στον παλαιότερο ραδιοτηλεοπτικό Φορέα της Ελλάδας, αλλά και για τον εντελώς κυνικό και αυταρχικό τρόπο με τον οποίο λήφθηκε και εκτελέστηκε η συγκεκριμένη απόφαση. Μία απόφαση που εκτός του ότι ανατρέπει εν μία νυκτί τις ζωές 2.600 εργαζομένων, πλήττει ανεπανόρθωτα τον πολιτισμό, αλλά και τη συνοχή της κοινωνίας.
Αλλωστε η ΕΡΤ δεν ήταν και ούτε θα έπρεπε ποτέ να ιδωθεί ως μια κοινή επιχείρηση. Κι όποιος επιχειρεί -όπως οι σημερινοί κυβερνώντες- να μεταφέρει τη συζήτηση στο πεδίο της λογιστικής παραβλέπει εκ του πονηρού την αποστολή που έχει ένα δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό μέσο.
Ενα δημόσιο μέσο δηλαδή που δεν μετριέται με μηχανάκια τηλεθέασης και ακροαματικότητας. Που δεν κινείται με τη λογική της μόδας και του life style. Που δεν δίνει λόγο μόνο στους ´σταρ´ και δεν κόβει την πραγματικότητα στα μέτρα των διαφημιζόμενων.
Ενα δημόσιο μέσο που επιμένει να βγάζει στον ´αέρα´ ποιητές, να προβάλει ντοκιμαντέρ και να έχει εκπομπές για παιδιά. Ενα μέσο που αντί για τα θλιβερά μεσημεριανάδικα σεργιανίζει το κοινό της από τη μία άκρη στην άλλη της Ελλάδας, φιλοξενεί συγγραφείς και λογοτέχνες από όλο τον κόσμο, δίνει βήμα σε νέους δημιουργούς ή μεταδίδει ξένες τηλεοπτικές σειρές με κινηματογραφική φινέτσα.      
Ακόμα δε περισσότερο η Ελληνική Ραδιοφωνία υπήρξε για γενιές ολόκληρες ακροατών ένα πραγματικό μουσικό σχολείο, ενώ υποστήριξε σταθερά ό,τι καλύτερο γέννησαν οι σύγχρονοι Ελληνες πνευματικοί δημιουργοί μεταφέροντας τα λόγια των μελοποιημένων ποιητών όπως του Γκάτσου, του Σεφέρη και του Ελύτη σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας.    
Πέραν, όμως, του γεγονότος ότι η ΕΡΤ ήταν και είναι η ζωντανή μνήμη της Ελλάδας, αποτέλεσε και αποτελεί το παράθυρο στον κόσμο για κάθε απομακρυσμένο χωριό και επαρχία. Υπήρξε η συντροφιά και παρηγοριά των απανταχού ξενιτεμένων Ελλήνων κι ένα από τα ελάχιστα σημεία επαφής τους με την πατρίδα και κυρίως με τη γλώσσα μας.
Με άλλα λόγια η ΕΡΤ διαχρονικά καλλιεργούσε δεσμούς με την κοινωνία, ούσα μία νησίδα πολιτισμού.
Ενός πολιτισμού που στην ουσία του είναι κατ’ εξοχήν πράξη πολιτική.