ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙ Τ´ ΑΥΤΑ

Εικόνα εγκατάλειψης παρουσιάζει το πάρκο Αμπεριάς. Eνα πάρκο, που γεννήθηκε πριν από λίγα χρόνια, μέσα από τις φιλότιμες προσπάθειες μελών της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Αμπεριάς οι οποίοι κατάφεραν να το μετατρέψουν από σκουπιδότοπο σε χώρο αναψυχής. Η Δημοτική Αρχή πρέπει να στρέψει το βλέμμα της στο πάρκο, να το φροντίσει και να το εξωραΐσει, όπως είχε δεσμευτεί να πράξει.
Άλλωστε τα πάρκα και το πράσινο γενικότερα, όχι μόνο δεν περισσεύουν στην πόλη αλλά σπανίζουν σε βάρος όλο και περισσότερο -όσο περνάνε τα χρόνια- της ποιότητας ζωής των κατοίκων.
Κι η έλλειψη αυτή δεν είναι συνέπεια μονάχα της ξέφρενης οικοδομικής δραστηριότητας των τελευταίων δεκαετιών, που έφερε χρήμα αλλά και ασχήμια μαζί, ή παλαιότερα της καραμανλικής αντιπαροχής, που μετέτρεψε τις πόλεις σε ανοικονόμητους όγκους από μπετόν.
Είναι συγχρόνως συνέπεια της απουσίας οράματος από τους τοπικούς άρχοντες της εκάστοτε πολιτείας οι οποίοι έβλεπαν κάθε αστικό ξέφωτο με τα γυαλιά του εργολάβου κι όχι του πολιτικού υποκειμένου που έχει ευθύνη και υποχρέωση να διαμορφώσει και να παραδώσει στις μελλοντικές γενιές μια πόλη ανθρώπινη.
Δυστυχώς αυτή την κυρίαρχη, κοντόφθαλμη λογική την πλήρωσαν και την πληρώνουν ακριβά και τα Χανιά, που από τον καιρό του Ρεούφ Πασά το μόνο που κατάφεραν να “πρασινίσουν” οι κατά καιρούς άρχοντές τους είναι το πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των Λαών.
Κι όσο η πόλη επεκτείνεται τόσο αυτή η έλλειψη από χώρους πράσινου και αναψυχής γιγαντώνεται και “πνίγει” τους κατοίκους, καταδικάζει τα παιδιά να φέρνουν βόλτες με τα ποδήλατά τους στο μπαλκόνι και τους ηλικιωμένους να μένουν “καρφωμένοι” μέσα στο σπίτι.
Γι´? αυτό και κάθε σπιθαμή πρασίνου είναι κρίσιμο να διαφυλαχθεί αλλά και να πολλαπλασιαστεί και στα Χανιά.
Το χρωστάμε συνολικά ως κοινωνία στους Χανιώτες του “αύριο”.