Τιμητική εκδήλωση για τον Νίκο Γιαννακάκη

Σε συγκινητικό κλίμα πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων του δημαρχείου Κισάμου εκδήλωση προς τιμήν του καλλιτέχνη – αγιογράφου από την Καλυβιανή Κισάμου, Νίκου Γιαννακάκη. Άνθρωποι των Γραμμάτων, της Τέχνης, συγγενείς, χωριανοί, φίλοι, συνάδελφοι και μαθητές του, βρέθηκαν κοντά στον καλλιτέχνη ο οποίος έχει διαπρέψει εντός και εκτός Ελλάδας. Η εκδήλωση συνδιοργανώθηκε από το Δήμο Κισάμου και την Περιφερειακή Ενότητα Χανίων.
Ομιλητές στην εκδήλωση ήταν η εκπαιδευτικός Αγγέλα Μάλμου, η οποία ήταν μαθήτρια του τιμώμενου καλλιτέχνη, καθώς επίσης και ο δρ. Κωνσταντίνος Πρώιμος, κριτικός Τέχνης, διδάσκων στο Πολυτεχνείο Κρήτης και στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Χαιρετισμούς απηύθυναν ο περιφερειακός Σύμβουλος Παναγιώτης Σημαντηράκης, ως εκπρόσωπος της Αντιπεριφέρειας, ο αρχιερατικός επίτροπος πρωτοπρεσβύτερος Εμμανουήλ Μπαριωτάκης ως εκπρόσωπος του Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου, ο δήμαρχος Κισάμου Γεώργιος Μυλωνάκης και ο αντιδήμαρχος Μιχάλης Μουντάκης, αρμόδιος στα θέματα πολιτισμού, ο οποίος, αφού καλωσόρισε τους παρευρισκομένους, υπογράμμισε ότι «Ο Νίκος Γιαννακάκης, ένα πρόσωπο με μεγάλη προσφορά και συνεισφορά στην Τέχνη και τον πολιτισμό, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλυβιανή Κισάμου. Πενήντα χρόνια ασχολείται και υπηρετεί την Τέχνη της αγιογραφίας. Για το έργο του έχουν ασχοληθεί πολλοί μελετητές και κριτικοί της Τέχνης και έχουν γραφτεί αρκετά δημοσιεύματα. Από το 1966 ασχολείται με τη βυζαντινή αγιογραφία. Έχει λάβει πολλές τιμητικές διακρίσεις, από το Βατικανό μέχρι το Οικουμενικό Πατριαρχείο και έχει ασχοληθεί με το έργο του ο ελληνικός και ο ξένος Τύπος. Τα τελευταία χρόνια λειτουργεί το εργαστήρι αγιογραφίας στη Νέα Κυδωνία στα Χανιά και μεταλαμπαδεύει στους μαθητές του την Τέχνη της αγιογραφίας´.
Αμέσως μετά ο δήμαρχος Κισάμου Γιώργος Μυλωνάκης τόνισε: «Τιμούμε τον Νίκο Γιαννακάκη, τον μεγάλο καλλιτέχνη, τον μεγάλο αγιογράφο που έχει προσφέρει πάρα πολλά στην περιοχή μας, στον νομό, σε πολλά μέρη της Ελλάδας και του κόσμου. Το ελάχιστο που μπορούσαμε να κάνουμε για τον συγχωριανό μας καλλιτέχνη της βυζαντινής Τέχνης είναι αυτή η τιμητική εκδήλωση…».
Η κα Αγγέλα Μάλμου αναφέρθηκε στη ζωή του σπουδαίου, όπως είπε, ζωγράφου και αγιογράφου Νίκου Γιαννακάκη μέσα από αποσπάσματα από την παιδική ζωή του καλλιτέχνη μέχρι σήμερα, όπως εκείνος της αφηγήθηκε. «Ημουν κακός μαθητής… Κάθε πρωί που με ξυπνούσε η μάνα μου η Πιπίνα άκουγα την υπενθύμιση. “Αντε Νικολή παιδί μου. Να ξεστραβωθείς, να μάθεις μιαν αράδα γράμματα, να γίνεις άνθρωπος”. Βρήκα μια διέξοδο στο μάθημα της έκθεσης. Ήμουν ανορθόγραφος, αλλά δεν μ’ ένοιαζε… Εγώ ήθελα να αλαφρώσω από τα πολλά μου συναισθήματα. Οι εκθέσεις μου; Πρώτες σε όλη την τάξη! […] Ζωγράφιζα τότε με τις λέξεις. Τη χαρά μου και τη λύπη, με λέξεις τις περιέγραφα. Όπως πολύ αργότερα με τον χρωστήρα μου, τα συναισθήματά μου αποδίδονταν με την αλληλουχία των ψυχρών και των θερμών χρωμάτων. Μια ευκαιρία, να πλησιάσω την κλίση μου στη ζωγραφική, ήταν όταν ο δάσκαλος μάς έβαλε να φτιάξουμε το χάρτη του τόπου μας. Το ακρωτήριο Σπάθα, τα βουνά της Γραμβούσας, τα πορφυρένια χρώματα της Ανατολής. Αρχισα με τα ξύλινα χρώματα να χρωματίζω και μετά με το βαμβάκι να τα γλυκαίνω, να τ’ απαλύνω… Κι η ψυχή μου το ίδιο γλύκαινε κι ενθουσιαζότανε από το αποτέλεσμα. […] Και μετά το προϊόν της Τέχνης σου, σε φέρνει σε επαφή με τον κόσμο… Με βράβευσε το Βατικανό… Ακολούθησε η αναγνώριση από το οικουμενικό Πατριαρχείο», επεσήμανε, μεταξύ άλλων, η κα Μάλμου για τον Νίκο Γιαννακάκη, ο οποίος εκτός από τις σπουδές του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και τη μαθητεία του
-όπως ο ίδιος αναγνωρίζει κατόπιν προτροπής του τότε μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου γέροντα Ειρηναίου Γαλανάκη-πλάι στον μεγάλο Κισαμίτη αγιογράφο Στέλιο Καρτάκη, παρακολούθησε κατά την πολύχρονη εργασία του στην Ιταλία, μαθήματα ψηφιδωτού στη Σχολή Μellini στη Φλωρεντία.
Από την πλευρά του ο δρ. Κωνσταντίνος Πρώιμος, αναφέρθηκε εκτενώς στην σπουδαία τεχνική ικανότητα του καλλιτέχνη και τους αξιόλογους δασκάλους του στην Σχολή Καλών τεχνών, όπως τον Γιάννη Μόραλη, τον Ανδρέα Γεωργιάδη και άλλους, τονίζοντας:
«Η ευρυθμία, πνευματικότητα και ηρεμία των συνθέσεων του Γιαννακάκη δεν αντιτίθεται στη δογματική ευπρέπεια. Η πινελιά του έχει καθαρή ορισμένη πρόθεση και μια διαφάνεια που παίρνει τα πρότυπά της από τις εικονογραφήσεις του Θεοφάνη Στρελίτζα Μπαθά στη μοναστική κοινότητα των Μετεώρων. Η διαφάνεια της πινελιάς ευνοεί τη διαφάνεια του συνειρμού με την αλήθεια και την κανονικότητα του χριστιανικού δόγματος. Η ανθρωπιστική στάση του Γιαννακάκη που ευνοεί τη σύζευξη της ζωγραφικής και της αγιογραφίας, τη συνέχεια ανάμεσα στον κόσμο της αρχαιότητας και του Μεσαίωνα και τη σύνδεσή τους με το παρόν της εκκλησιαστικής Τέχνης έχει ακόμα βαθύτερες ρίζες από την Κρητική σχολή…».
Βαθύτατα συγκινημένος ανέβηκε στο βήμα ο καλλιτέχνης ευχαριστώντας τους παρευρισκομένους που τον τίμησαν με την παρουσία τους καθώς επίσης και τους συντελεστές της εκδήλωσης, τονίζοντας:
«Κρατώ το χώμα που με γέννησε, το χώμα που κείτεται η γενιά μου. Κρατώ την ευχή της μάνας φεύγοντας για ν’ ανταμώσω και τ’ άλλα παιδιά, πεζοπορώντας οκτώ χιλιόμετρα ως το Καστέλι, αναζητώντας την μάθηση. Κρατώ τα πέτρινα εκείνα χρόνια που με σφυρηλάτησαν ν’ αντέχω στις όποιες καταιγίδες της ζωής. Κρατώ τους εικαστικούς μου δασκάλους να δημιουργούν στην γειτονιά των αγγέλων. Μακαρίζω τον εαυτό μου που το έργο μου ενήργησε ως δίαυλος επικοινωνίας ανά τον κόσμο σ’ ένα εικαστικό – ιδεολογικό διάλογο καθότι η Τέχνη ενώνει τους λαούς. Εγώ απλά αισθανόμουν ο αγωγιάτης – το παιδί του βοσκού από την Καλυβιανή…», υπογράμμισε ο κ. Νίκος Γιαννακάκης.