ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΕΓΡΕΔΑΚΗ
Βασιλόπιτα
…Το πρώτο κομμάτι του Χριστού…
…To δεύτερο του σπιτιού, του νοικοκύρη… Κι ύστερα, ύστερα, σ’ εκείνον του στερητικού ´Α´, που είναι ο ίδιος ο Χριστός, ανυπόδητος και πληγωμένος, στους τραχείς δρόμους της ανέχειας…
Του Αστεγου, του Απορου, του Ανεργου, του Απορφανεμένου απ’ όλα τα αγαθά για την παραμυθία του σώματος και της ψυχής… Κι εκείνης της συνείδησης, που ταλανίζει οδυνηρά, η περί της αδικίας γνώση…
…Η φιλαργυρία και η σκληρότητα του Ιουλιανού του παραβάτη, με τα οποία απαίτησε από τον Δεσπότη Βασίλειο στην Καισάρεια της Καππαδοκίας όλο τον χρυσό και την υπόστασή της, ήταν η αρχή…
Ο κόσμος προσέφερε… Για την πόλη του και για τον Δεσπότη της καρδιάς του.
Ο,τι χρυσό είχε ο καθείς στα προσωπικά του κειμήλια…
Ο μύθος αυτός, που διέτρεξε τα αρχαιοελληνικά χρόνια της φυλής, θεμελίωσε εθιμολογικά το δημοφιλέστατο στους αιώνες μυρωδικό γλυκόψωμο της Εορτής…
Της Πρωτοχρονιάτικης Εορτής του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, στο ´Εισόδιον´ το ελπιδοφόρο, του καινούργιου χρόνου…
Απαίτηση και τρόμος, λοιπόν, από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα.
Ή τους θησαυρούς σας ή το κύλισμα της πόλης σε δεινά πολέμου…
Ασφαλώς ο Αγιος Μερκούριος με τα μαχητικά του τάγματα των Αγγέλων κατατρόπωσε τον αλαζόνα μονάρχη της Ρώμης… κι ο μύθος, ακτινοβολεί! Εξ άλλου, η προσευχή στον Κύριο του αγαθού ιερωμένου, δίνει από Θεού την εμπνευσμένη λύση! Τον χρυσό πίσω στον κόσμο.
ΤΟ ΖΥΜΩΜΑ… Ζυμώθηκαν πολλά, πολλά, πολλά… γλυκά ψωμάκια μυρωδάτα, σάρκα Ιησού ευλογημένη!
Εκρυψαν μέσα στα ´επιούσια σπλάχνα´ τους τα λατρεμένα μικροτιμαλφή των φτωχών! Η επιστροφή του δίκιου τους! Ενας έκαστος, έλαβε το αρτούλι του και, και, ναι, όπως ο θρύλος το δηλώνει, βρήκαν όλοι λέει, εκείνο ακριβώς το χρυσικό που είχαν προσφέρει! Μα πόσο γοητεύει η απόλυτη ακρίβεια της επαναφοράς των πραγμάτων, όπως ο λόγος του Καλού το επιτάσσει!
…Το φλουρί, το φλωρίον, το… Florinous, το τσεκίνι, το Αγιοκωνσταντινάτο, ο χρυσός οβολός, που χαρμόσυνα φέρει το ´ποθητόν ενδεχόμενο´ της Καλής Επαύριον, εναγκαλίζεται το εμβληματικό κλέος, πλέον, και αιωνίως το κρατά, ´εξαπτέρυγο´ πρόβλεψης! Ενας οιωνός, λοιπόν… Οιωνός ελπίδας, χαράς και απαρχή ´ευ´ χρόνου, που κομίζει εν αφθονία τα αγαθά, ένα αρχέγονο και αιώνιο ζητούμενο στον βίο… Τον κάθε βίο όλων των πλασμάτων…
Το έθιμο του χρυσού νομίσματος στη ζωή της Ελληνοσύνης άνθισε και καλά κράτησε, καλά κρατεί…
Πέρασε στις ευρωπαϊκές χώρες και προσαρμόστηκε, φυσικό άλλωστε, στα καθιερωμένα κάθε τόπου…
Σ’ ένα μεγάλο κέικ ας πούμε, κρύβεται ένας καρπός, σύμβολο αφθονίας, φουντούκι, ρεβίθι, ´μαντολάκι´, αμυγδαλάκι καλέ, ´δώρο´ της βραδιάς, σ’ εκείνον που θ’ αποβεί ο εκλεκτός της τύχης!
Μα και στην πατρίδα μας, θα συντήσουμε παραλλαγές του γλυκόψωμου της ´γευστικής δημοφιλίας´ του λαού μας…
Στην ύπαιθρο, που, ως γνωστόν, ´αιματώνεται´ πάντοτε επαρκέστερα πολιτισμικά, αφού το έθος είναι ισχυρό και σταθερό και αναμενόμενο!
Αλλού έχουμε βασιλόπιτα μόνο με ζάχαρη, τα λαδάκι και μυρωμένες… ενισχύσεις!
Αλλού, στην πίτα προσθέτουν σταφίδες και ξερά φρούτα.
Αλλού τη φτιάχνουν με γέμιση κιμά, ρυζάκι και κουκουνάρι· αλμυρό μεζέ, δηλαδή.
Πάντοτε εννοείται, κρύβεται μέσα της, εκείνος ο μικρός ´θησαυρός´ νόμισμα, καρπός ή αντικείμενο, που, αναμένει τη στιγμή, να διαλέξει το χέρι κλείνοντας στη ´γραμμένη παλάμη´ του ό,τι επέλεξε η Ειμαρμένη για το πρόσωπο της ημέρας!
Η ´γλυκόπιτα´ πριγκιπέσσα στο τραπέζι της αγάπης, εν τω μέσω των μεζέδων του κρασιού των μελίπηκτων της ´γλυκείας εκλέπτυνσης´ στη ζαχαροπλαστική τέχνη και της ρακής, θα κοπεί και φέτος σ’ όσα νοικοκυριά έχουν την ´ευήμερη δυνατότητα´ να γευτούν την περιούσια ευδαιμονία της επάρκειας…
Εκείνη, που και το συμβολιστικό περιεχόμενό της καθιστά περισσότερο ελκυστική και ουσιαστική, οπωσδήποτε.
Να ευχηθούμε, λοιπόν, από καρδιάς, καλύτερες ημέρες εκείνες που μας επιφυλάσσει ο καινούργιος χρόνος… Ιδωμεν. Καλή χρονιά.
