Έχουν περάσει πενήντα τρία χρόνια από τότε που αποφοιτήσαμε από την Π.Α. Ηρακλείου και για σαράντα τρία χρόνια δεν είχαμε συναντηθεί όλοι μαζί. Συναντηθήκαμε σχεδόν όλοι το 2007, μαζί με τους σεβαστούς καθηγητές μας όσοι υπήρχαν ακόμα εν ζωή και έκτοτε συναντιόμαστε κάθε χρόνο, σε διαφορετικό μέρος και με διαφορετικό πρόγραμμα.
Φέτος συναντηθήκαμε στις 27-7-2017 στο νέο Μουσείο Αρχαίας Ελεύθερνας στο Ρέθυμνο, όραμα και έργο του καθηγητή αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Νίκου Σταμπολίδη. Για την ξενάγησή μας στο Μουσείο, ίσως γράψει κάποιος άλλος και εγώ δεν θα αναφερθώ.
Στη συνεστίασή μας η συνάδελφος και ποιήτρια, Διαμαντάκη-Κωνσταντουδάκη Ελισάβετ, με το ποίημά της «Ένα δεντράκι ζωντανό», μεταξύ άλλων μας είπε: «Τα δέκα χρόνια που βρεθήκαμε ξανά/ η συντροφιά μας σήμερα γιορτάζει/ ενώ το πράσινο δεντράκι της φιλιάς/ με το βαθύ του ίσκιο μας σκεπάζει».
Η συνάδελφος και μουσικός Βίλμα Βερνάρδου-Αντωνακάκη, μας μίλησε για την «ώριμη συνάντηση», η οποία εκφράζει όλους τους συμμετέχοντες αλλά και καθένα που έχει παρόμοιες εμπειρίες:
ΩΡΙΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
-Νιώθεις υπέροχα όταν αναπολείς όμορφα περασμένα
όταν αυτά σου φέρνουνε στο νου ωραία συναισθήματα
νεανικά και τρυφερά αισθήματα
σκέψεις γλυκές, δυναμικές με στόχους και ελπίδα.
-Κι εμείς, γι’ αυτό κάθε χρονιά ώριμοι πια συμμαθητές
έχουμε μια ελπίδα να αναγνωριζόμαστε τουλάχιστον!
Και ξανασυναντιόμαστε πάντα με κέφι με ή χωρίς γυαλιά
κι έτσι βλεπόμαστε και ξανακοιταζόμαστε όσοι είμαστε παρόντες
κι ευτυχώς δεν αλλάξαμε πολύ- φατσικώς!!!
-Μα η καρδιά και η ψυχή παραμένει η ίδια -αναλλοίωτη- άδολη,
αγνή, γεμάτη αγάπη, καλοσύνη τρυφερότητα, στοργή.
-Λέμε τα χρόνια πέρασαν μα εμείς αντιστεκόμαστε
κάνομε ένσταση στο χρόνο κι αυτός την αποδέχεται
αλλά μας κλείνει και το μάτι πονηρά.
– Ο πρόεδρος όμως παίρνει το μέρος μας κι έτσι ξανασμίγουμε
έστω και για μια μέρα σαν κι αυτή τα νιάτα μας θυμόμαστε
νέοι ξαναγινόμαστε και συνεχίζουμε…
-Τι όμορφη παρέα αλήθεια είναι η σημερινή!
-Κι αν το σαρκίο μας εγέρασε είναι η καρδιά μας που χτυπάει νεανικά
και η ψυχή μας που το λάβαρο της νιότης κρατάει σθεναρά
και τραγουδάει…
κι εμείς κρατούμε secondo
γλυκά, ψιθυριστά,
πόσο μας πάει!
-Κι όπου μας πάει βρε παιδιά…
-.-
Καλή αντάμωση και του χρόνου με υγεία, δυνατοί και ακμαίοι!!!
