ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΤΑΚΗΣ
Ο Πάουλ Τσέλαν γεννήθηκε στην Μπουκοβίνα της Ρουμανίας από Γερμανούς γονείς εβραϊκής καταγωγής. Ισως πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους γερμανόφωνους λογοτέχνες του 20ου αιώνα. Η Φούγκα του θανάτου γράφτηκε πιθανόν το 1945 στο Βουκουρέστι και δεν είναι μόνο το ποίημα που τον έκανε παγκόσμια γνωστό, αλλά και αυτό στο οποίο καθρεφτίζονται τόσο τα προσωπικά βιώματα του ίδιου -αφού υπήρξε αιχμάλωτος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και έχασε επίσης και τους δυο γονείς του σ’ αυτό- καθώς και οι θηριωδίες των Ναζί.
Ως γνωστόν η ορχήστρα στο Αουσβιτς, αλλά και σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης, έπαιζε μουσική, όταν οι Γερμανοί οδηγούσαν μια ομάδα στην εκτέλεση.
Από το ποίημα απουσιάζει εσκεμμένα η στίξη, ενώ η αλληλουχία των προτάσεων θέλει να μιμηθεί το μουσικό είδος της Φούγκας και τον ρυθμό της λιτανείας.
Παραθέτουμε παρακάτω το ποίημα σε μετάφραση του γράφοντος:
´Μαύρο γάλα της αυγής το πίνουμε το βράδυ
πίνουμε μεσημέρι και πρωί το πίνουμε τη νύχτα
πίνουμε και πίνουμε
ανοίγουμε ένα μνήμα στους αιθέρες εκεί δεν είναι κανείς
στριμωχτά
Στο σπίτι κατοικεί ένας άντρας παίζει με τα φίδια
γράφει
γράφει όταν πέφτει σκοτάδι στη Γερμανία τα χρυσά σου
μαλλιά Μαργαρίτα
το γράφει και βγαίνει στο σπίτι μπροστά κι αστράφτουν
τ’ αστέρια σφυρίζει τα σκυλιά του να ’ρθουν
σφυρίζει στους Εβραίους του να βγουν τους βάζει
ένα μνήμα να σκάψουν στη γη
μας προστάζει παίξετε τώρα για χορό
Μαύρο γάλα της αυγής σε πίνουμε νύχτα
σε πίνουμε μεσημέρι και πρωί σε πίνουμε
το βράδυ
πίνουμε και πίνουμε
Στο σπίτι κατοικεί ένας άντρας παίζει με τα φίδια
γράφει
γράφει όταν πέφτει σκοτάδι στη Γερμανία τα χρυσά σου
μαλλιά Μαργαρίτα
τα σταχτιά σου μαλλιά Σουλαμίθ ανοίγουμε ένα μνήμα
στους αιθέρες εκεί δεν είναι κανείς στριμωχτά
Φωνάζει σκάψτε βαθύτερα στο χώμα εσείς
κι εσείς οι άλλοι τραγουδήστε και παίξτε
αρπάζει το σιδερικό απ’ τη ζώνη το κραδαίνει τα
μάτια του είναι γαλανά
καρφώσετε βαθύτερα το φτυάρι εσείς
κι εσείς οι άλλοι παίζετε ακόμα για χορό
Μαύρο γάλα της αυγής σε πίνουμε νύχτα
σε πίνουμε μεσημέρι και πρωί σε πίνουμε
το βράδυ
πίνουμε και πίνουμε
Στο σπίτι κατοικεί ένας άντρας τα χρυσά σου μαλλιά Μαργαρίτα
τα σταχτιά σου μαλλιά Σουλαμίθ παίζει με τα φίδια
Φωνάζει παίξτε το θάνατο ακόμα πιο γλυκά ο θάνατος είναι
μάστορας από τη Γερμανία
φωνάζει βαθύνετε τον ήχο των βιολιών και τότε θ’ ανεβείτε
σαν καπνός στους αιθέρες
τότε θα βρείτε ένα μνήμα στα σύννεφα εκεί δε νιώθει κανείς
στριμωχτά.
Μαύρο γάλα της αυγής σε πίνουμε νύχτα
σε πίνουμε μεσημέρι ο θάνατος είναι μάστορας
από τη Γερμανία
σε πίνουμε το βράδυ το πρωί
πίνουμε και πίνουμε
ο θάνατος είναι μάστορας από τη Γερμανία το μάτι του
είναι γαλανό
σε πετυχαίνει με μολύβι καυτό σου ρίχνει δε σφάλει
Στο σπίτι κατοικεί ένας άντρας τα χρυσά σου μαλλιά Μαργαρίτα
ξαμολά τα σκυλιά καταπάνω μας
μας χαρίζει ένα μνήμα σε αιθέρες
παίζει με τα φίδια και ονειρεύεται ο θάνατος είναι ένας
μάστορας από τη Γερμανία
τα χρυσά σου μαλλιά Μαργαρίτα
τα σταχτιά σου μαλλιά Σουλαμίθ´.
ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ,ΘΑ ΤΟ ΞΑΞΑΔΙΑΒΑΣΩ ,ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΣΧΟΛΙΑΣΩ ,ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ,ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΑΝΕΡΓΟΣ 34 ΜΗΝΕΣ ,ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΥΑΙΟΥΣ 24 ΜΗΝΕΣ ΕΧΩ ΠΕΣΕΙ ΜΕ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ,ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΑ ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ,ΕΧΩ ΤΕΛΕΊΩΣΉ ΔΕΥΤΕΡΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ,Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΜΟΥ ΔΥΣΚΟΛΕΨΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ,ΑΛΛΑ . ΜΟΥ ΕΜΑΘΕ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΑ .
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΣΤΟ ΦΕΙΣ ΜΠΟΥΚ ,ΒΓΑΙΝΩ …..Dimitris Theodorou
Dimitris Theodorou//,,,,Η ΦΟΥΓΚΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣ Α ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ,Η ΚΑΘΕ ΛΕΞΗ ΕΧΕΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ,,ΘΑ ΞΑΝΑ-ΙΔΩΘΟΎΜΕ ,ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΕΟΝ Ο ΕΝΑΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ,ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΔΗΛΑΔΗ ΧΩΡΙΣ ΑΥΛΗ ,ΧΩΡΙΣ ΕΠΑΦΗ ΤΕΤΑ ΤΕΤ ,,ΑΛΛΑ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΚΟΣΜΟ .. ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΛΟΙ ΜΟΥ ΓΕΙΤΟΝΕΣ
Τι ωραίο να πέφτει κανείς με τα μούτρα στο διάβασμα, αντί να βαριέται που ζει όταν είναι άνεργος, τώρα λογικά θα δουλεύεις και σου εύχομαι να διαβάζεις έτσι παρά τις ασχολίες που δυστυχώς μας αποσπούν. Για μένα η Φούγκα Θανάτου είναι ένα ανεπανάληπτο ποίημα, το έχω διαβάσει τόσες φορές, είναι σαν ο Πάουλ Τσέλαν να άνοιξε μια μικρή τρύπα απ’ όπου κρυφοκοιτάξαμε την ψυχή του, και η ψυχή μας τραυματίστηκε ανεπανόρθωτα στη θέα των αδιανόητων τραυμάτων του, που τον οδήγησαν τελικά στην αυτοκτονία.