Καταγγελία και ρουφιανιά

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ! Θα σας έχει συμβεί να επισημαίνεται μια συνηθισμένη παρανομία (π.χ. «άνετο» παρκάρισμα στο πεζοδρόμιο στην είσοδο της πολυκατοικίας που μένετε…). Να διαμαρτύρεστε εύλογα και να… πετάγονται πολλοί που σας λένε, με… αφοπλιστική λογική: «- Ε, και τι έγινε, ρε φίλε;» ή «- Σιγά την παρανομία!».

ΦΑΙΝΕΤΑΙ πως όλοι οι Νεοέλληνες κάνουμε τα ίδια. Γι’ αυτό και δε συμπαθούμε την καταγγελία, όταν οι άλλοι παρανομούν, επειδή πιστεύουμε πως έτσι… εξασφαλίζουμε και τη δική μας παρανομία! Με τη σιωπή ή την ανοχή των άλλων. Ετσι όμως, διαιωνίζεται η έλλειψη του βασικότερου στοιχείου μιας ευνομούμενης πολιτείας που είναι η τήρηση των νόμων.

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ δεν απομονώνεται ο παράνομος. Αυτός θεωρείται «μάγκας» και άτομο που «καλά κάνει»! Απομονώνεται αυτός που προσπαθεί να αποδοθεί η έννοια του δικαίου, να εφαρμοσθεί ο νόμος, να πείσει τον άλλο ότι η στοιχειώδης τήρηση του νόμου είναι για το καλό όλων. Αμ δε… Ακόμη κι ο φοροφυγάς («έτσι είναι το σύστημα ακόμη!») θα βρει συμπαράσταση από τα κυκλώματα, ενώ ο καταγγέλλων θα εισπράξει βρισιές («Βρε, τον ρουφιάνο…»). Πιθανόν και ξύλο!  

ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ της ηθικής είναι δυσβάστακτο σ’ αυτή τη χώρα, αφού, για παράδειγμα, για την έκδοση μερικών αυτονόητων αποδείξεων -που σταματούν να εκδίδονται μόλις εκλείψει ο έλεγχος- δεινοπαθείς και θεωρείσαι ότι ζεις «σε άλλο κόσμο».    

ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ  αποτελούν άλλη μια πηγή… απαισιοδοξίας. Η διόρθωση των κακώς κειμένων έγκειται στη δυσκολία να δεχθούμε το νόμιμο ως… νόμιμο. Και σ’ αυτό πρώτη διδάσκουσα είναι η ίδια η πολιτεία που παραποιεί κατά το δοκούν τους νόμους που η ίδια ψηφίζει!  

ΕΧΟΥΝ, δυστυχώς, αναπτυχθεί στη χώρα μας όλοι οι αποτρεπτικοί (της νομιμότητας) μηχανισμοί που ευνοούν τη διαιώνιση της παρανομίας. Απαιτείται τιτάνιος αγώνας για να αλλάξει η κατάσταση. Πρώτα με τον ίδιο τον εαυτό μας και έπειτα με τη στάση μας απέναντι στο κράτος…

          Στ.Γ.Κ. www.stcloris.gr