ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΚΑΒΕΛΑΚΗΣ
Για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των Αγγλων, βασικά, ομολογιούχων που απαιτούσαν μεγαλύτερα ποσοστά από τους τόκους του χρέους.
Με αυτή, βασικά, τη σκοπιμότητα, παράλληλα με τον ιδεολογικό και γεωπολιτικό ανταγωνισμό των φασιστικών, κεντρικών δυνάμεων της Ευρώπης, οι Αγγλοι πραγματοποίησαν την παλινόρθωση της Βασιλείας με επανενθρόνιση του Γεωργίου Β’, ανιψιού του Βασιλιά της Μεγ. Βρετανίας, που λειτούργησε ως τοποτηρητής για τη γενική διασφάλιση κυριαρχικών αγγλικών συμφερόντων. Στον επανεθρονιστήριό του λόγο υποσχέθηκε τη διασφάλιση της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και την ισονομία στη χώρα, ενώ έδωσε αμνηστία στους κινηματίες.
Τα συγκλονιστικά πολιτικά γεγονότα που συμβήκανε στην Ελλάδα το 1936 είναι: ο θάνατος του δημιουργού της μείζονος Ελλάδας Ελευθερίου Βενιζέλου, ο θάνατος του πρωθυπουργού Δεμερτζή και η ανάληψη του Υπ. Στρατιωτικών από τον μιλιταριστή Ιωάννη Μεταξά.
Ομως, τότε ο Βασιλιάς Γ. Β’ προχώρησε, τελείως, αντιδημοκρατικά, χωρίς να συμβουλευτεί αρχηγούς κομμάτων και πρόεδρο Βουλής, να ορκίσει πρωθυπουργό τον Μεταξά. Για να δώσουν όμως, δυστυχώς και οι Φιλελεύθεροι τη συγκατάθεσή τους… με εξουσιοδότηση διακυβέρνησης με κλειστή Βουλή ως τον Οκτώβρη 1936…
Ομως, έτσι εξουδετερώθηκαν τα κόμματα… Για να τρομοκρατηθεί, με οργανωμένες αναστατώσεις ο Ελληνικός λαός. Με αποτέλεσμα την αναστολή του Συντάγματος -λόγω διατάραξης της Δημόσιας Τάξης- με δύο διατάγματα που δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως 4ης Αυγούστου, με υπογραφή του Βασιλέως Γεωργίου Β’, ο οποίος πάτησε τον όρκο του, για διασφάλιση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος της χώρας.
Ετσι στις 4 Αυγούστου 1936, είχε καταλυθεί η Δημοκρατία και η Ελευθερία και η χώρα είχε παραδοθεί, από τότε, δεμένη πισθάγκωνα στον ανταγωνισμό των οικονομικών συμφερόντων Αγγλίας, Γερμανίας, όπως -περίπου- γίνεται και σήμερα.
Μια προσέγγιση σ’ εκείνη την κρίσιμη για την Ελλάδα εποχή -με πιο κρίσιμη τη σημερινή.
Με την ευθύνη του πνεύματος και τις καταθέσεις από κείμενα 5 βιβλίων: Α) Καθηγητή Παύλου Πετρίδη ´ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 1928 – 1932´, Β) Η ΕΛΛΑΣ ΤΗΣ 4ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, καθηγητή Δημήτρη Κιτσίκη, Γ) Ακαδημαϊκού Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ΤΑ ΔΟΚΙΜΑ ´Κοινωνικός Ενωτισμός´ και ´Διατί δεν είμεθα υπέρ του Φασισμού´, τόμος τέταρτος, Δ) ΤΟ ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ του Βαγγέλη Χατζηαγγελή, Ε) ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ της Viviane Forrester.
H Δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936 που επιβλήθηκε στην Ελλάδα (για να είναι, ένα ακόμα αντιδημοκρατικό καθεστώς στη Μεγάλη Ευρωπαϊκή δικτατορία της Ευρώπης) είχε πολλές αιτίες από παλιά.
Οπως:
1) Την εξορία του Ιωάννη Μεταξά, το 1917 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, κυβερνήτη της Ελλάδας, στην Κορσική, ο Μεταξάς είχε διατελέσει αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, υποστηρίζοντας την πολιτική των Μεγάλων Κεντρικών Ευρωπαϊκών Δυνάμεων για να αναγκασθεί ο Βενιζέλος να τον εξορίσει στην Κορσική.
Εκεί, στην πρωτεύουσα της μεγάλης και ιστορικής Νήσου ασχολήθηκε με διόρθωση και καταγραφή του πολιτικού του ημερολογίου. Την 22α Ιουλίου αυτού του έτους, έγραψε (συνεχιζόμενου του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου) πως η γερμανική νίκη είναι αναπόφευκτη και την εύχεται διακαώς.
Ακόμα, όπως αναφέρει για όλα αυτά στο προσωπικό του ημερολόγιο ο Μεταξάς (επιμέλεια Χρ. Χρηστίδη, έκδοση ΕΣΤΙΑ), όταν σπούδαζε στη Γερμανία, σχολιάζοντας ειδήσεις από την Ελλάδα γράφει: ´Αγών ήρχισε μεταξύ διαδόχου και κοινοβουλευτισμού! Ε! Κάτι θα κάμω και εγώ διά να πιω ολίγον αίμα κοινοβουλευτικόν…´. Οταν όμως διαπίστωσε ότι η Γερμανία άρχισε να καταρρέει, γράφει στο ίδιο ημερολόγιο, 17 Οκτωβρίου 1918:
´Τα πλήγματα τα οποία υφίσταται η Γερμανία είναι τα κτυπήματα σφύρας, διά των οποίων πίπτουν και εκρίπτονται αι σκωρίαι, όπως αναφανή το ευγενές μέταλλον´.
ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΦΙΛΟΣ Ο ΜΕΤΑΞΑΣ
Μετά το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου ο Ι. Μεταξάς διαδραμάτισε υψηλούς στρατιωτικούς ρόλους και αντιτάχθηκε στη Μικρασιατική βαθιά διείσδυση, η οποία είχε στη συνέχεια τις τόσο τραγικές συνέπειες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Με απώλειες των Ελλήνων της Ιωνίας και τον ξεριζωμό ολόκληρου του Ελληνισμού, τη μεγαλύτερη ελληνική συμφορά μετά την άλωση και πτώση της Κωνσταντινουπόλεως.
Εναν χρόνο μετά ο Ιωάννης Μεταξάς έκαμε μαζί με άλλους στρατοκράτες το κίνημα του 1923, το οποίο πέτυχε. Ιδρυσε πρωταρχικά το κόμμα των Ελευθεροφρόνων, που αργότερα το μετασχημάτισε σε κόμμα Βασιλοφρόνων, χωρίς όμως απήχηση στον Λαό.
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΔΕΝ ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗ ΜΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΜΑΣ ΕΠΙ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Μετά τη μεγάλη τετραετία πραγματικής οργάνωσης της Ελλάδας, με διακυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1928 – 1932 η βαριά οικονομική κρίση του 1929 είχε σοβαρές βραδυφλεγείς επιπτώσεις κι στην ελληνική οικονομία, κυρίως με τους Αγγλους ομολογιούχους και τη διασφάλιση των συμφερόντων τους.
Οι οικονομικές σχέσεις Αγγλίας – Ελλάδας είχαν δυσχερανθεί! Για να γίνουν πολύ δραματικές όταν η Αγγλία άλλαξε πολιτική χρυσού, στις 20 Σεπτέμβρη 1931, ενώ η Ελλάδα στις 28 του ίδιου μήνα θέσπισε έλεγχο συναλλάγματος.
Με σκέψεις του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου να παύσει η Ελλάδα τις πληρωμές του εξωτερικού χρέους.
Πριν όμως οδηγηθεί στη χρεοκοπία ο Ελ. Βενιζέλος πήγε στη Ρώμη, στο Παρίσι και στο Λονδίνο για να εξετάσει το θέμα οικονομικής βοήθειας, με στόχο να αποφευχθεί η χρεοκοπία, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αυστρία, Ουγγαρία και Βουλγαρία.
Ομως, το Συμβούλιο της ´Κοινωνίας των Εθνών´ στις 12 Απριλίου 1932 δεν ενέκρινε το επόμενο δάνειο.
Για να αναγκασθεί 18 ημέρες μετά, ο Ελευθέριος Βενιζέλος να κηρύξει στάση πληρωμών από 1ης Μαΐου 1932. Τότε έγινε, σάλος από διαμαρτυρίες των ομολογιούχων, αλλά και των κυβερνήσεων Γαλλίας, Ιταλίας και ιδιαίτερα της Αγγλίας.
Εντονη, επίσης, διαμαρτυρία έγινε από τη Διεθνή Οικονομική Επιτροπή Αθηνών καθώς και από την Επιτροπή Δανείων πραγματοποιημένων υπό την αιγίδα της Κοινωνίας των Εθνών (έδρα Λονδίνο) με πρόεδρό της τον Οστεν Τσάμπερλαιν.
Η ΑΓΓΛΙΑ ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ ΩΣ ´ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗ´
Η χώρα όμως που εθίγετο περισσότερο από την απόφαση αυτή της ελληνικής κυβέρνησης ήταν η Αγγλία, ως η κυριότερη πιστώτρια της Ελλάδας.
Με το μερίδιό της στο σύνολο των ποσών, που… όφειλε η Ελλάδα το 1932 να ανέρχεται στο ύψος του 67,42%.
Τότε, το Φόρεϊν -Οφφις έπνεε μένεα εναντίον μας για να τονισθεί ότι τα άλυτα οικονομικά ζητήματα μεταξύ Ελλάδας – Αγγλίας σωρεύονται και προξενούν συνεχείς διαφορές, μεταξύ Αγγλίας – Ελλάδας.
Τότε, η Αγγλική επιθεώρηση του Λονδίνου English Review, τεύχος Ιούνη 1935 με τίτλο: ´Το Μέλλον της Ελλάδας´, εξέφραζε την ελπίδα του ότι ´με την επάνοδο του Βασιλέως της Ελλάδας, τα πράγματα θα μπορούσαν να διορθωθούν, γιατί έντεκα έτη αβασίλευτης Δημοκρατίας απέδειξαν ότι η ησυχία δεν είναι δυνατή, παρά μόνο ΥΠΟ ΜΟΝΑΡΧΙΑ.
…Αλλωστε, ο Βασιλεύς Γεώργιος Β’ είναι φίλος της Μεγ. Βρετανίας… και θα αποτελεί μια ωραία επίστεψη της 25ετίας Βασιλείας του ηγεμόνα μας, αν ο ανιψιός του αποκαθίστατο στον θρόνο των Αθηνών…
ΑΠΟ ΤΟΤΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ
Από εκείνη τη στιγμή άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την επανενθρόνιση του Γεωργίου Β’ με ισχυρή οργάνωση της Βρετανικής προπαγάνδας, για αντιμετώπιση της Ιταλικής και Γερμανικής οικονομικής, ιδεολογικής και πολιτικής διείσδυσης στην Ελλάδα.
Ωστόσο, οι Αγγλοι ομολογιούχοι εξοργίστηκαν όταν τον Φεβρουάριο του 1935 η ελληνική κυβέρνηση τους έδωσε τίτλο ποσοστού 35% συν των τόκων, ενώ είχε υποσχεθεί αύξησή του.
Αυτή την ένταση τη μεγιστοποίησε το κίνημα της 1ης Μαρτίου του 1935.
Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε με την αγγλική μεθόδευση και πίεση η επανενθρόνιση του Γεωργίου Β’ που εκπροσωπούσε τα αγγλικά συμφέροντα… ενώ ο Ιωάννης Μεταξάς έγινε λίγο μετά τον θάνατο του Ελευθερίου Βενιζέλου πρωθυπουργός της χώρας (από 13 Απριλίου 1936).
Αυτή την εξέλιξη -αλλά και την περαιτέρω δικτατοροποίηση της χώρας- την είχε προβλέψει ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όπως έγραψε από τον Μάη του 1935 σε επιστολή του στο ΖΑΓΚΑ, γράφοντας:
… ´Εκείνο που επιζητούν οι αντίπαλοί μας δεν είναι η Βασιλευομένη Δημοκρατία, αλλ’ η επιβολή της Δικτατορίας των Βασιλικών κομμάτων, την οποία νομίζουν ότι θα την καταστήσουν ασφαλεστέραν εάν αποκαταστήσουν εις τον θρόνον έναν κομματικόν αρχηγόν´.
ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ, ΥΠΟΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΕΩΝ
Ο βασιλιάς ήρθε πίσω στην Ελλάδα στις 25-11-35. Στο διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό παράδωσε στη λήθη το παρελθόν και διαδήλωσε την απόφασή του να εξασφαλίσει ισότητα και Δικαιοσύνη, τονίζοντας ότι: ´Η αποκατάσταση ηθικής ενότητας και αλληλεγγύης και η ειλικρινής συνεργασία όλων των Ελλήνων, υπό τας οδηγίας και τη διεύθυνσιν των Κυβερνήσεών μου θα φέρει και πάλιν την Ελλάδα εις ημέρας ευτυχίας και δόξης´.
Αμέσως, σχηματίστηκε η πρώτη βασιλική κυβέρνηση Δεμερτζή. Αυτή η κυβέρνηση μόλις ορκίστηκε δημοσίευσε το διάταγμα αμνηστίας για το κίνημα της 1ης Μαρτίου του 1935. Ομως στις εκλογές του Γενάρη του ’36, κέρδισαν με μικρή διαφορά οι αντιβενιζελικές δυνάμεις.
Σ’ αυτές ο Μεταξάς μαυρίστηκε, ως κομματική έκφραση. Αλλά ανεξάρτητα από αυτό ήρθε σε συνεννόηση με πολλούς πολιτικούς, ιδιαίτερα με τον Σοφοκλή Βενιζέλο για να αναλάβει το Υπουργείο Στρατιωτικών. Ομως, όπως αναφέρεται σε πολλές πηγές, αλλά και στο βιβλίο του αντιδικτατορικού μαχητή και αγωνιστή της Ειρήνης, Βαγγέλη Χατζηαγγελή, με τίτλο ´Το ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ´, σελ. 11 – 12 κ.λπ., ο ίδιος ο Βασιλιάς Γεώργιος Β’ προέτρεψε -τον μετά τον Ε. Βενιζέλο αρωγό του κόμματος, Φιλελευθέρων- Θεμιστοκλή Σοφούλη να στηρίξει τον Μεταξά να γίνει υπουργός Στρατιωτικών.
Μάλιστα ο άναξ διαβεβαίωσε τον Θ. Σοφούλη ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για τους ελεύθερους κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Επίσης, εκτός από τον Σοφούλη και τον Σοφοκλή Βενιζέλο και άλλα κορυφαία στελέχη των Φιλελευθέρων όπως: Ανδρέας Μιχαλακόπουλος, ο Γεώργιος Παπανδρέου, ακόμα και ο Ν. Πλαστήρας συμφώνησαν πως ο Ι. Μεταξάς μπορούσε να συμβάλει στην αναδιοργάνωση των Στρατιωτικών Υπουργείων.
Ομως, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, την περίοδο εκείνη, έγραψε γράμμα στον φίλο του τον Ρούφο λέγοντάς του τα ακόλουθα: ´Δεν είναι ανάγκη να σου είπω πόσον ζωηρά είναι η χαρά μου, διότι ο Βασιλεύς αποφάσισε να πατάξει επιτέλους τας διηνεκούς επεμβάσεις των στρατιωτικών παραγόντων, απομακρύνοντας από την κυβέρνησιν την τελευταίαν αυθάδειαν τους Παπάγο και Πλατήν κι αναθέσας το Υπουργείον Στρατιωτικών εις τον Μεταξάν´ (Αντιδικτατορικός αγώνας στην Κρήτη´, σελ. 21).
Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΧΑΘΗΚΕ ΚΑΙ Η ΧΩΡΑ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ
Σε λίγο χάθηκε ο Μέγας Βενιζέλος… λίγο μετά χάθηκε και ο Δ. Δεμερτζής, πρωθυπουργός της πρώτης κυβέρνησης του παλινορθωθέντος Βασιλιά Γεωργίου του Β’. Πρωθυπουργός έγινε ο Ι. Μεταξάς στον οποίο η Βουλή έδωσε εξουσιοδότηση διακυβέρνησης από 2 του Μάη 1936 ως την 1η Οκτώβρη 1936.
Ομως ήταν η τελευταία συνεδρίαση, γιατί το βράδυ της 4ης Αυγούστου καταλύθηκε η ελληνική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με ανάδυση της Μαύρης Δικτατορίας Μεταξά, που την επιβάλλανε οι Αγγλοι, με εντολή του Βασιλιά Γεωργίου Β’, ο οποίος είχε ορκιστεί ότι θα ήταν προστάτης του Δημοκρατικού Βασιλικού Ελληνικού Κοινοβουλευτικού Πολιτεύματος…
Ομως, πραγματοποιός του μαύρου Δικτατορικού σχεδίου ήταν ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς, που τον στήριξαν οι Δημοκρατικές δυνάμεις για να γίνει ο εκτελεστής τους.
Αυτός, όμως ο Δικτάτορας αποκαθάρθηκε, κάπως, εθνικά από το ΟΧΙ, που δημιούργησε το ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΕΠΟΣ. Από τη δόξα αυτή όμως η Ελλάδα οδηγήθηκε στη σχεδόν απόλυτη αδοξότητά της… για τα συμφέροντα τότε των δύο μεγάλων, κατά βάση, δυνάμεων ΑΓΓΛΙΑΣ – ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ… Ιταλίας και Αμερικής.
ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ ´ΔΕΜΕΝΗ´ Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ
Με τον Μεταξά, από τις πρώτες φάσεις της μελανοχιτωνικής Δικτατορίας του ως τον πόλεμο του ’40, να έχει ´μπλέξει´ ανάμεσα στις τρεις αυτές Δυνάμεις. Με εύνοια και θαυμασμό προς τη Γερμανία, στης οποίας τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα μας ´έδεσε´ με ασύμφορες οικονομικές συμφωνίες.
Με δημιουργία μεγάλου γερμανικού χρέους, καθιστώντας μας, από ΤΟΤΕ, ´ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ, το οποίο συνεχίζεται με πιο άγρια μορφή σήμερα…
Κάτω από τη σύγχρονη ´ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ´ του υπερ-φιλελευθερισμού. Η οποία μέσω της επιβαλλόμενης παγκοσμιοποίησης οδηγήθηκε στην αυτοκαταστροφή της Αλαζονείας της, αλλά και στη δεινή περιπέτεια του λαού μας και τόσων άλλων λαών σε ολόκληρο τον πλανήτη! Με μια οικονομία που έχει αλώσει την πολιτική. Η οποία όμως με τη δική της ευθύνη που ακολουθεί ολοκληρωτικές (νεοφασιστικές τάσεις), λειτουργεί ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑΣ… όπως, έγραψε, προφητικά, από το 2000 η Βίβιαν Φόρεστερ, στο βιβλίο ´ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ´.
Αλλά ο πρ. πρωθυπουργός και ακαδημαϊκός Παναγιώτης Κανελλόπουλος έγραψε πριν από τη Βίβιαν Φόρεστερ και πολλούς άλλους σύγχρονους διανοούμενους (τέταρτος τόμος ΤΑ ΔΟΚΙΜΙΑ, εκδόσεις εταιρείας Φίλων Παν. Κανελλόπουλου) τα εξής χαρακτηριστικά κατά του Φασισμού στην εφημερίδα ´Ελληνική Φωνή´, 2/5/36, δηλαδή 3 μήνες πριν τη Δικτατορία Μεταξά, σε άρθρο του με τίτλο ´ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΕΝΩΤΙΣΜΟΣ´ γράφοντας και τα εξής:
´Διατί δεν είμεθα υπέρ του Φασισμού´. Δεν είμεθα υπέρ αυτού διότι:
α) Ο Φασισμός αποτελεί καθεστώς βίας, η οποία μάλιστα -συγγενής ως προς τα σημεία της προ την βίαν του κομμουνισμού- εξικνείται επίσης μέχρις αυτής ταύτης της πνευματικής συνειδήσεως του ανθρώπου.
Ημείς θεωρούμεν ως ιδεώδες και ηθικήν, πνευματικήν, πολιτικήν και οικονομικήν ελευθερίαν… πειθαρχημένην. Για να αντιπαραταχθούμεν εις τον οικονομικόν Φιλελευθερισμόν, ο οποίος, μη έχων κατ’ ουσίαν ουδεμίαν σχέσιν προς την αληθή οικονομικήν ελευθερίαν, επιβάλλει την αποχήν του κράτους από πάσης ενεργείας, περιοριζούσης των υπό της τύχης, και υπό του χρήματος υπερτροφικώς αναπτυσσόμενην ελευθερίαν των ΟΛΙΓΩΝ, ελευθερίαν εξαγοραζομένην διά της δουλείας των πολλών. Μια δουλεία, που θεμελιώνει ιδεολογικά την κεφαλαιοκρατία με τον ψευδή Φιλελευθερισμό´.
Αλλά η 4η Αυγούστου του 1936 κατέλυσε τις ελευθερίες του ελληνικού λαού με τη φασιστική βία την οποία επευλόγη ο Γεώργιος Β’ και τη στήριζαν αυτοκρατορικά (Αγγλικά και Γερμανικά) συμφέροντα της κερδοσκοπίας τους.
