Γράφει η Φωτεινή Σεγρεδάκη
Ενενήντα χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης…
Η καταστροφή, η φωτιά, ο θάνατος, ο ξεριζωμός και η προσφυγιά που ακολούθησε στο Μητροπολιτικό Σώμα της Πατρίδας, συνθέτουν μια Αγιογραφία του Ελληνισμού, που μόνο η Αλωση μπορεί να υπερβεί τα ´ΠΟΙΚΙΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΤΗΣ´…
´Στη Σμύρνη και στο Αϊβαλί και σ’ όλη την Ανατολή δεν είχε τύχει ν’ ακουστεί τέτοιο κακό και να γραφτεί´…
Η συμφορά τραγουδήθηκε…
Η Ιστορία αφηγήθηκε…
Ο πόνος αφομοιώθηκε…
Σε ισχυρή προσλαμβάνουσα και δίδαγμα, όπως και ατέρμονη έμπνευση και δημιουργία, όπως και σέμνωμα και θύμησες για κείνες τις ´άλλες ημέρες´ της χαράς και της γαλήνης στον μέγα ανατολικό χρόνο της ευημερίας…
…Εννέα δεκαετίες λοιπόν φέτος και τα αφιερώματα σφύζουν σ’ όλη την επικράτεια, συντηρώντας ένα ενδιαφέρον Πολιτισμού, πρώτης ποιότητας.
Πολιτισμός, που παραχωρείται σε εκθέσεις ζωγραφικής, σε παράθεση ντοκουμέντων, σε διαλέξεις φωτισμένες περί των γεγονότων, σε φιλολογικές βραδιές, σε Μουσικές βραδιές, Μουσικά αναλόγια και άλλα αφιερώματα, με αντικείμενο ασφαλώς, τη Μουσική, το Τραγούδι.
Το Τραγούδι τούτο, που, αν και προϊόν πολλών Μουσικών ειδών, διαμορφώθηκε σ’ ένα είδος αναγνωρίσιμο, λαϊκό, εξαιρετικά δημοφιλές, λατρεύτηκε στην κυριολεξία, προτιμήθηκε, διασκευάστηκε, επανεκτελέστηκε, και, καλά κρατεί!
Καλά κρατεί, από το μισό, το 2ο μισό του δέκατου ενάτου αιώνα που άρχισε να διαμορφώνεται ζωτικά, έως και το 1922, τις δύο δεκαετίες δηλαδή του εικοστού αιώνα, που η Σμύρνη, το κέντρο του, το χορικό ύδωρ του, παρήκμασε, κτυπημένο, καθημαγμένο, νεκρό…
Πριν όμως, η πόλη τούτη, η νύμφη της Ιωνίας, είχε φιλοξενήσει στους κόλπους της, είκοσι και πλέον φυλές, που βεβαίως την αντάμειψαν με μια πλουσιότατη πανσπερμία γλωσσών, θρησκειών, πολιτισμών και οπωσδήποτε μουσικών ακουσμάτων.
Από το υλικό το πολύμορφο, πολύτροπο, πολυποίκιλτο το αφομοίωσε η Ελληνική Δημιουργία των πατρίδων αυτών…
Εννοείται ότι τα περάσματα, τα λιμάνια, στάθηκαν οι χώροι όπου η μακραίωνη Αιγιοπελαγίτικη μουσική αφομοίωσε όλες τις επιδράσεις που δέχτηκε από πλήθος λαών… Ιταλούς, Γάλλους, Σέρβους, Τούρκους… Πέρσες, γύφτους!
Ολόκληρη η Ανατολική Μεσόγειος, διά κοινού που την εκπροσωπούσε κατά ποσόστωση τραγουδεί και χορεύει στα καφέ αμάν… Μουσικοί Ελληνες, απολύουν τις μελωδίες που ακούμπησαν, τις ψυχές όλου του κόσμου… Σ’ όλη την κοσμοπολίτικη αισθητική του.
Τούτο το χωνευτήρι απορρόφησε γονιμοποιητικά Δύση και Ανατολή κι ένα πολυεθνικό αποτέλεσμα συνθέτει όλους τους τομείς του Πολιτισμού. Μπαίνει ο εικοστός αιώνας κι όλα ανθίζουν σε υπερπαραγωγή, με εκατοντάδες επαγγελματίες, οι οποίοι εξάγουν πλέον τον μελωδικό ήχο ενός πλούσιου και πυκνού ρεπερτορίου.
´Ολα τα παίζαμε, όλα… Ρεμπέτικα, και Ευρωπαϊκά και τσι οπερέτες και τα Δημοτικά, κλέφτικα, καλαματιανά φυσούνια´…
Δήλωνε η Αγγέλα, η γυναίκα του Βαγγέλη Παπάζογλου πολύ αργότερα, νοσταλγικά…
Αμανέδες, γιαρέδες, ελφαζιε και άλλα…
Τα φέραμε, στη γλώσσα τους…
Τούρκικα, αραβικά, αρμένικα…
Και τι να πρωτοαναφέρεις τώρα, τι να πρωτοσημειώσεις για τούτο τον θησαυρό των ήχων που διήλθε και διέρχεται τον χρόνο, αλώβητος, θαυμαστός, δικός μας!
Σχολή και Είδος, Οντότητα Μουσική, ισχυρή και ωραία, την οποία επικαλούνται και στην οποία ´καταφεύγουν´ όλοι σχεδόν οι Ελληνες ερμηνευτές.
*Ο τίτλος του σημειώματος είναι το όνομα της εκδήλωσης που θα πραγματοποιηθεί απόψε, Δευτέρα 23/7 στο Πέτρινο θέατρο των Νομηγίων χορωδιακό πρόγραμμα από το Ωδείο της Μητρόπολης Κισάμου και Σελίνου… Δ/ντής και ενορχηστρωτής Γιώργος Δημόπουλος, υπεύθυνος χοράρχης Γιώργος Χαχλάκης και αφήγηση η γράφουσα. Σας περιμένουμε. Σ’ αυτή τη Σμυρνέικη Προσευχή, θα περισσέψει, πιστεύουμε, η συγκίνηση, η απόλαυση… η σκέψη.
