» ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΡΑΧΑΛΑΚΗ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΛΟΥΡΙΔΑΚΗΣ
«Φαίνεται ότι τη στιγμή που γεννιέσαι ανοίγουν μπροστά σου δύο βιβλία.
Το ένα είναι γεμάτο από κατάλευκες σελίδες και περιμένει να γράψεις εσύ αυτά που θες.
Το άλλο είναι ήδη γραμμένο και σου απαγορεύει αυστηρά να συμπληρώσεις ή να αφαιρέσεις κάτι.
Αν είσαι τυχερός πέφτεις πάνω στο πρώτο βιβλίο και δημιουργείς ο ίδιος την ιστορία σου… καλή…κακή…εσύ το επιλέγεις. Αν όμως πέσεις πάνω στο άλλο, δεν έχεις τη δυνατότητα της επιλογής. Η μοίρα σου είναι υποχρεωμένη να υποκλίνεται διαρκώς σε έναν χείμαρρο λέξεων γραμμένων από ξένο χέρι».
Γνώριμο το “χέρι” της Χανιώτισσας συγγραφέως Δέσποινας Τραχαλάκη από το προηγούμενο βιβλίο της η «Διαδρομή της ζωής». Μόνο που έχει αναβαθμιστεί κατά πολύ, κάνοντάς με να καθηλωθώ κυριολεκτικά μπροστά στις σελίδες του δεύτερου και ολόφρεσκου βιβλίου της: «Λυδία λίθος». Το ύφος τρυφερό, αντιπροσωπευτικό του γλυκού χαρακτήρα της συγγραφέως, που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω στην πρώτη της παρουσίαση και ν’ ανταλλάξω μαζί της λίγα λόγια. Η απλότητά της σε συνδυασμό, με τη φιλοσοφική της διάθεση μου έκαναν εντύπωση και από τότε με οδηγούν να παρακολουθώ αυτά που γράφει.
Η γρηγοράδα του λόγου, η λογοτεχνική παρέμβαση σε απλές, συνηθισμένες έννοιες, και οι έξυπνες ατάκες των ηρώων μ’ έκαναν να εκτιμήσω πολύ αυτό που διάβαζα. Με ακούραστους διαλόγους βάζει σε αντιπαράθεση ελλόγιμους χαρακτήρες με ατάσθαλους, βλοσυρούς με καλοπροαίρετους, δοκιμασμένους με επαναπαυμένους και όλα αυτά μέσα σε ένα κλίμα αμεσότητας που εγώ προσωπικά εκτιμώ σ’ ένα μυθιστόρημα. Οι εικόνες από τα Χανιά ζωγραφισμένες με το ήπιο χρώμα της νοσταλγίας για μια εποχή που φαίνεται ότι η κεντρική ηρωίδα του έργου συχνά αναπολεί. Τα απρόοπτα γεγονότα που παίρνουν μέρος σχεδόν σε κάθε κεφάλαιο του βιβλίου δεν μου επέτρεψαν να επαναπαυθώ ούτε στιγμή, αλλά με ξάφνιαζαν συνεχώς με τα ανατρεπτικά “σκουντήματά” τους.
Η συγγραφέας εξαπολύει συνθήματα ψυχής, όταν αναφέρεται σε ορισμένους χαρακτήρες της ιστορίας της και αυτό με κάνει να υποθέσω ότι δεν διαχωρίζει τον εαυτό της από κείνους. Ισως και γι’ αυτό κάνει την υπέρβασή της στο «Λυδία λίθος» γιατί το έγραψε κυριευμένη από το μένος του ταλέντου της αλλά και της ψυχής της!
