…Βηρυτός…

Για κείνη, το σημερινό ταπεινό Requiem. Για κείνη την πανέμορφη Λιβανέζα “μαχαρανή”, που η αμέλεια έως και αφροσύνη, οδήγησε στο θεοσκότεινο βάραθρο του ολέθρου…
Της φρίκης…
Τώρα, η αιτία της παγκόσμιας θλίψης, το “Λιβάνειο πένθος”…
Σήμερα, η συμφορά που ανέβασε την “επικαιρικήν οξύτητα”, έχει πλουραλιστική ταυτότητα.
Τον αφανισμό εκατόν πενήντα και πλέον, ψυχών!
Των, ανυπολόγιστα πόσων…, αγνοουμένων! Των 5.000 τραυματιών!
Των ζημιών! Των απίστευτων ζημιών! Της πικρής αποδόμησης ενός θαυμάσιου Πολιτισμού, ταυτισμένου με την Γαλλική αισθητική κάλλους! Η έμπνευση του οποίου, αναγωμένη στο δομικό ύφος, στο καλλιτεχνικά εκλεπτυσμένο, στο Ιστορικά καταγεγραμμένο και στο μνημειακά προσδιορισμένο… Δυστυχώς…
… Τα γεγονότα γνωστά. Ο ταλαίπωρος τόπος, με αγώνες και “εμφύλιο αίμα” απέκτησε την ελευθερία του… Ασθμαίνει, όπως όλες οι φτωχές, οι φτωχότερες περιοχές, με κρίσεις, πανδημία, και διαφθορά της ηγεσίας… Ήρθε κι ο κεραυνός, η έκρηξη του εύλεκτου, αφύλακτου επικίνδυνου υλικού, να τυλίξει στην “δολοφονική φωτιά” της, την ΖΩΗ!
Τώρα, πάνω στα ρημάδια, τ’ αποκαΐδια και τους κοπετούς, ορθώνεται η αγανάκτηση, που πνίγει κι αγριεύει σύμπασα την Λαϊκή Οντότητα!
Καταγγελία για την ολιγωρία. Απαίτηση γι’ αλλαγή της ηγεσίας. Έκκληση για βοήθεια στον βασανισμένο πενόμενο Λίβανο.
Η παγκόσμια Κοινότητα, ευαισθητοποιείται… Περίφροντις καθορά. το ορατό “εύθραυστον” της επόμενης ημέρας, αλλά και αποτιμά χονδρικά και με πρώτους υπολογισμούς, σε 15 δισ. δολάρια την ΖΗΜΙΑ…
Δίχως τους νεκρούς, τους τραυματίες, τους αγνοούμενους, τον τρόμο, την οδύνη, την πείνα, την φτώχεια, την ανεργία, που ήδη “έρπουν” απειλητικές, σκορπίζοντας ενθεν και ευθεν, αγωνιώδη ρίγη…
… Αχ, αχ, “του Λιβάνου μαύροι κέδροι και λειχήνες του Αραράτ” προσευχηθείτε στον Οικουμενικό Ύψιστο, να βρει η πληγωμένη χώρα γρήγορα τον βηματισμό της…
ΓΕΝΟΙΤΟ.