Τον Τζίμη μην τον φοβάσαι, έλεγε, η μεγάλη του αδελφή. Θα βρει δουλειά οπωσδήποτε… Ηταν “τίγρης” ο Τζίμης.
Ποτέ δεν σταμάτησε ν’ αγωνίζεται, όλο έψαχνε ευκαιρίες επιμόρφωσης -σε 3 μήνες έγινε ξεφτέρι στο κομπιούτερ- έψαχνε πάντα και ανακάλυπτε έξυπνες, καινοτόμες ιδέες που προσπαθούσε να τις υλοποιήσει.
Από τα μικράτα του δεν σταμάτησε ποτέ να έχει μια προδιάθεση, μια όρεξη να εξερευνά τις δυνατότητες που του παρουσιάζονταν και ν’ αγωνίζεται γι’ αυτές.
Είχε πάθος για προκοπή ο Τζίμης, κάτι που λείπει από τα μάτια πολλών που παριστάνουν τους μέντορες στ’ οικονομικά.
«Είναι υψηλή τέχνη αυτό…», σίγουρα θα μονολογούσε και ο Ελύτης και όλοι οι άλλοι οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι που πήγαν τούτη τη χώρα λίγο ψηλότερα.
«Μην τον φοβάσαι τον Τζίμυ» και το μυαλό του δεν σταμάτησε ν’ αγρυπνά σαν τα “μάτια” της ψυχής του. Τίγρης αληθινός που ήθελε να προσφέρει παντού!
Η θέλησή του ήταν σίδερο, φωτιά στην υψικάμινο, παράδειγμα για όλους.
Τίγρης με τα μαύρα μπλου τζιν που δεν κιότεψε ποτές…