Των Ελλήνων οι κοινότητες

Στην Ελλάδα της κρίσης, αυτό που κρατάει από τα παλιά και πάντα ξεχωρίζει, είναι οι κοινότητες των ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα που δημιουργούνται σε πόλεις, γειτονιές και ύπαιθρο.
Οι κοινότητες των νέων που παίζουν μουσική και μοιράζουν αγάπη και αλληλεγγύη, οι κοινότητες των συνοδοιπόρων της ζωής που επιμένουν να διασκεδάζουν και να “ονειρεύονται”, κόντρα στην κρίση και στην εθνική μας μιζέρια.
Οι “κοινότητες” που ζωντάνεψαν για τα καλά τις εορταστικές ημέρες του Πάσχα όταν τα Χανιά γέμισαν με επισκέπτες και φίλοι από τα παλιά έσμιξαν σε σπίτια και μαγαζιά, συζήτησαν, συνδιασκέδασαν, μοιράστηκαν ώρες και στιγμές. Οι κοινότητες που συγκροτούνται όταν μαζεύονται γνωστοί και άγνωστοι σε ταβερνάκια, ειδικά στην ύπαιθρο, από τα Κεραμειά, τον Αποκόρωνα και τα Σφακιά μέχρι την Κίσαμο και Σέλινο και γίνονται μια παρέα κάτω από τους ήχους της μουσικής και του τραγουδιού.
Ολες αυτές οι μαγευτικές μικρές και μεγάλες στιγμές δείχνουν, ίσως, τον δρόμο του μέλλοντος. Αυτόν της αλληλεγγύης. Αυτόν της Ελλάδας της φιλοξενίας, της αγάπης και του σεβασμού. Και όχι της Ελλάδας του ατομικισμού και της ανελευθερίας.
Γιατί αυτό που χαρακτηρίζει τις κοινότητες είναι η συνεχής αλληλεπίδραση μεταξύ των φορέων που τις αποτελούν.
Γιατί όπως τραγουδά και ο Διονύσης Σαββόπουλος
«κι είτε με τις αρχαιότητες, είτε με ορθοδοξία, των Eλλήνων οι κοινότητες, φτιάχνουν άλλον γαλαξία».