Αξιότιμε κύριε διευθυντά,
διάβασα με περισσή προσοχή το άρθρο του συναδέλφου Μανώλη Νικολούδη «Τις πταίει; Ευρεία Συνταγματική Αναθεώρηση για Προεδρική Δημοκρατία» στο φύλλο της 05.01.2017, σελ. 34.
Δε θα εστιάσω στα επιχειρήματα υπέρ της Προεδρικής Δημοκρατίας που παραθέτει, στα οποία θα μπορούσε κανείς να αντιτάξει πλήθος επιχειρημάτων υπέρ της προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας από τα πρακτικά της Ε’ Αναθεωρητικής Βουλής που συνέταξε το ισχύον Σύνταγμα του 1975, αλλά και από την υπάρχουσα ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία. Ούτε θα αναλύσω την εσφαλμένη αναφορά της Γαλλίας ως προεδρικής δημοκρατίας, ενώ πρόκειται για ημιπροεδρικό σύστημα («régime semi-présidentiel» βλ. Maurice Duverger, Le Système politique français, εκδόσεις PUF, 21η έκδοση 1996, σελ. 500 επ.).
Θα εστιάσω στο γεγονός ότι ο συνάδελφος παραβλέπει τη ρητή διάταξη του άρθρου 110 παρ. 1 του Συντάγματος που ορίζει ρητά και κατά τρόπο απόλυτο ότι «οι διατάξεις του Συντάγματος υπόκεινται σε αναθεώρηση, εκτός από εκείνες που καθορίζουν τη βάση και τη μορφή του πολιτεύματος, ως Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας». Είναι ξεκάθαρο ότι το πολίτευμά μας δεν μπορεί να αναθεωρηθεί και να γίνει Προεδρική Δημοκρατία (ενδεικτικά βλ. Μάνεση Αρ. Η αναθεώρησις του Συντάγματος, σελ. 118 επ., Μανιτάκη Α. Κράτος δικαίου και δικαστικός έλεγχος, Εκδ. Σάκκουλα, Θεσσαλονική 1994, σελ. 302 επ., Μαυριά Κ., Συνταγματικό Δίκαιο, Εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, 2004, σελ. 310, Χρυσόγονου Κ. Συνταγματικό Δίκαιο, Εκδ. Σάκκουλα, 2003, σελ. 116 επ., Βενιζέλου Ε., Τα όρια της αναθεώρησης του Συντάγματος 1975, Εκδ. Παρατηρητής, 1991, σελ. 103 επ, Δημητρόπουλου Α., Το Σύνταγμα ως βάση της έννομης τάξης, Εκδ. Σάκκουλα, 2002, σελ. 251, Ηλιοπούλου-Στράγγα Τζ., Η αναθεώρηση του Συντάγματος στο πλαίσιο μίας Βουλής, ΤοΣ, 2000, σελ. 1085, Κοντιάξη Ξ., Η αναθεώρηση του Συντάγματος, Εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, 2000, σελ. 382 επ.).
Συνεπώς, το να τίθεται θέμα αλλαγής πολιτεύματος, ενώ απαγορεύεται ρητά από το ίδιο το Σύνταγμα, είναι τουλάχιστον άτοπο αν όχι επικίνδυνο.
