Στις 23 Απριλίου 1992 ο Ανδρέας Παπανδρέου αναφέρει σε χαρακτηριστικό απόσπασμα της επιστολής του προς τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο: «Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι είμαι ανυποχώρητος σε ό,τι αφορά τις προκλήσεις των Σκοπίων. Δεν πρόκειται να συναινέσω σε αναγνώριση de jure και de facto εφ’ όσον το όνομα “Μακεδονία” χρησιμοποιηθεί με επιθετικό ή όχι (προσδιορισμό) στην ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων».
Σήμερα και καθώς το γειτονικό κράτος των Σκοπίων, που ίσως αντιμετωπίζει περιπέτειες οι οποίες και πιθανά θα δοκιμάσουν την συνοχή του ενώ ενδεχομένως να το οδηγήσουν ακόμη και στη διάλυσή του, τέθηκε εκ νέου σε φανερή ή μυστική διπλωματία μέσα και έξω από την χώρα, η οριστική παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας μας, ως υποχρεωτικού συνθετικού ή προσδιορισμού της ονομασίας της Π.Γ.Δ.Μ.
Έτσι, το εθνικό ζήτημα, που επαναπροκύπτει δεν μπορεί να υπόκειται σε καθεστώς σιωπής από κανέναν Έλληνα πατριώτη.
Δηλώνουμε ξεκάθαρα και σε κάθε κατεύθυνση ότι διαφωνούμε με τη χρήση του όρου «Μακεδονία» ή παραγώγων του υπό οποιαδήποτε μορφή είτε ως συνθετικού είτε ως προσδιορισμού στην ονομασία του γειτονικού κράτους.
Επίσης, δηλώνουμε ότι σήμερα οι συνθήκες είναι ώριμες περισσότερο από κάθε άλλη φορά προκειμένου να εξευρεθεί, εμπεδωθεί και επιτευχθεί μία αμοιβαία επωφελής λύση που θα σέβεται ταυτόχρονα και το διεθνές δίκαιο και τα απαράγραπτα εθνικά δίκαια των Ελλήνων.
Δεν μπορούν τα Σκόπια, το νεότευκτο και γειτονικό κράτος της Ελλάδας στη Βαλκανική χερσόνησο, που στηρίζονται απρόσκοπτα εδώ και δεκαετίες από τους Έλληνες, παρά την τρομακτική οικονομική κρίση που βιώνουμε και αντιμετωπίζουμε, να αρνούνται να αποδεχτούν ένα όνομα που δεν θα σέβεται την καλή γειτονία Ελλάδας – FYROM και δεν θα διευκολύνει την ευρωπαϊκή τους πορεία και την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ.
Ας μην ξεχνά κανείς πως η επίσημα διατυπωμένη σερβική θέση το 1928 για τις «τρεις Μακεδονίες», που σήμερα με την ΠΓΔΜ γίνονται , έγινε κατά μέτρηση αντίστροφη από το ευτράπελο με τους ευαγγελιστές (οι τέσσερεις ευαγγελιστές ήταν τρεις, οι εξής δύο, ο Λουκάς) ήταν και συνεχίζει να είναι πρώτα και κύρια πολιτική, δηλαδή υπαγορευμένες πρακτικές σκοπιμοτήτων και συμφερόντων, γι αυτό και διαπιστώνεται αβίαστα η απόκλισή της από την ιστορική αλήθεια.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η Μακεδονία έχει όρια και σύνορα που όρισαν η Ελληνική Ιστορία και ο Ελληνικός Πολιτισμός. Το όνομα της Μακεδονίας δεν μπορεί να εκχωρηθεί γιατί η Ελλάδα δεν πωλείται.
Η Μακεδονία στις ρίζες του Ελληνισμού είναι ένας εθνικός κρίκος που η Ιστορία και η Παράδοση διαφύλαξαν και διέσωσαν στο πέρασμα του χρόνου και του χώρου χτες, σήμερα, αύριο.
Η ειρηνική συνύπαρξη των λαών, η καλή γειτονία και η οικονομική σταθερότητα, ανάπτυξη και ασφάλεια στην περιοχή των Βαλκανίων και κυρίως προς κοινό συμφέρον των βαλκανικών λαών κι ιδιαίτερα του ελληνικού λαού και του λαού της ΠΓΔΜ απαιτούν δημοκρατικές θέσεις και καθαρές λύσεις. Όλοι οι πολιτικοί φορείς στη χώρα εντέλλονται από τον ελληνικό λαό να προασπίσουν, διαφυλάξουν και υπερασπιστούν χωρίς μισόλογα και υπεκφυγές το εθνικό συμφέρον.
Αν το 1904 στις 13 Οκτωβρίου με το θάνατο του Παύλου Μελά ήταν η επίσημη έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα, ο Μακεδονικός Αγώνας θα τελειώσει μόνον όταν σταματήσουν οι επεκτατικές βλέψεις, από όπου κι αν προέρχονται, κατά της Μακεδονίας. Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ.
Σύσσωμη η ηρωική Κρήτη προειδοποιεί τους «Βαρβάρους» ότι το όνομά μας, Μακεδονία, είναι η ψυχή μας_
*Ο Ευτύχης Δασκαλάκης είναι επίτιμος πρόεδρος του Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών της Ελλάδος
